ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1077

“สิ่งที่ข้าต้องการจะทำ ไม่มีสิ่งใดที่ทำมิได้”

นางจะต้องร่วมมือกับฟู่เฉินหวนให้ได้!

เหยียนหน่ายซินออกปทันที

ลั่วเยวี่ยอิงเปลี่ยนชุดเป็นชุดของนางกำนัล แล้วแอบออกจากเรือนไปอย่างเงียบเชียบ

จากนั้นหาจังหวะเทน้ำในขวดยาลงในสุราที่ท่านอ๋องจะดื่มในคืนนี้

......

เวลาล่วงเลยไปจนถึงตอนค่ำ

สุราอาหารถูกจัดเตรียมไว้ในห้องเรียบร้อยแล้ว

ลั่วเยวี่ยอิงแอบดู เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่จึงเข้าไปรอในห้อง

สายตามองอาหารบนโต๊ะที่จัดเตรียมไว้อย่างหรูหราพลางจินตนาการถึงความสุขในค่ำคืนนี้

“ถวายคำนับท่านอ๋องเพคะ” เสียงนางกำนัลทำความเคารพอยู่ด้านนอก

ท่านอ๋องกลับมาแล้ว!

ลั่วเยวี่ยอิงรีบไปหลบอยู่ใต้เตียงแล้วเฝ้ารออย่างตื่นเต้น

เพื่อความแน่ใจ ควรจะรอให้ท่านอ๋องดื่มสุราก่อนแล้วค่อยออกมา

อย่างไรก็ตาม คนที่อยู่หน้าประตูเดินมาถึงประตู แต่ก็มิได้ผลักประตูเข้ามา

เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หันหลังกลับไป

ใจของลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกผิดหวัง

......

ฟู่เฉินหวนเดินไปยังห้องครัว

แล้วบอกให้นางกำนัลในห้องครัวออกไป จากนั้นทำอาหารอยู่คนเดียวในห้องครัว

สุดท้ายก็ยกขนมแป้งกรอบจานหนึ่งออกมา

ซูโหยวเดินผ่านมาเห็นก็ตกใจเล็กน้อย “ท่านอ๋อง ท่านทำ...”

“ไม่มีอะไร ข้าเพียงแค่ไปเอาอาหารในห้องครัวมากิน” ฟู่เฉินหวนกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วหยิบขนมแป้งกรอบขึ้นมากิน

ซูโหยวตกตะลึง

เอาอาหารมากินยังต้องจุดเตาด้วยหรือ?

แล้วเหตุใดหน้าถึงได้มีขี้เถ้าติดอยู่ด้วย?

ซูโหยวกำลังจะเตือนฟู่เฉินหวน

แต่ฟู่เฉินหวนหยุดเคี้ยว แล้วกล่าวว่า “ยกอาหารไปที่เรือนของพระชายา คืนนี้ข้าจะไปกินข้าวที่นั่น”

ท่านอ๋องมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

จือเฉารีบวางของลงแล้วถอยออกไป ก่อนจะปิดประตูอย่างระมัดระวัง

ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปนั่ง “วันนี้เป็นวันอะไรเพคะ ถึงได้จัดเตรียมอาหารอย่างหรูหราเช่นนี้”

“ฉลองเทศกาลไหว้พระจันทร์ล่วงหน้า” ฟู่เฉินหวนกล่าว แล้วเทสุราสองจอก

“นั่นสิ เมื่อครู่จือเฉาบอกว่าเจ้ากำลังจะไปซีหยางหรือ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เพคะ หม่อมฉันมิต้องการเข้าวัง จึงคิดจะไปหาหลางหลางที่ซีหยาง”

ได้ยินดังนั้น ฟู่เฉินหวนก็พยักหน้า “บังเอิญว่าช่วงนี้ข้าว่างพอดี ข้าจะไปกับเจ้าด้วย”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ “มิใช่ว่าช่วงนี้ท่านกำลังยุ่งอยู่หรอกหรือ...”

ตรวจทานเอกสารทางการจนดึกดื่นจนนางมิกล้าไปรบกวน

“มิหรอก ใกล้จะเสร็จแล้ว” ฟู่เฉินหวนจิบสุราแล้วเริ่มกินอาหาร

“เพคะ เดี๋ยวค่อยพาลั่วอวิ๋นสี่ไปด้วย” ลั่วชิงยวนกล่าว แล้วก็เริ่มรับกินอาหารบ้าง

ทันใดนั้นนางก็เห็นขนมอบกรอบสีเข้มบนโต๊ะ

“ขนมนี้มาจากที่ใดกัน? พ่อครัวขี้เกียจหรืออย่างไร? อย่าคิดว่าข้าชอบอาหารที่เขาทำแล้วจะทำแบบขอไปทีได้!”

“วันพรุ่งให้แม่บ้านเติ้งจ่ายเงินให้เขา แล้วให้เขาออกไปเถิดเพคะ”