ลั่วชิงยวนนิ่งงันไป
หลังจากออกจากศาล ลั่วชิงยวนก็เปลี่ยนอาภรณ์แล้วกลับตำหนักอ๋อง
เมื่อกลับถึงตำหนักก็เห็นฟู่เฉินหวนนั่งจิบชาอยู่ที่ศาลาที่อยู่ในสวน
นางเดินเข้าไปนั่งจึงพบว่ามีถ้วยชาถูกเตรียมไว้ตรงหน้าแล้ว
“เรื่องการตายของเหยียนผิงเซียวจะจบลงเพียงเท่านี้หรือเพคะ?”
ฟู่เฉินหวนตอบ “มิน่าจะมีปัญหาอะไร ข้าได้สั่งการใต้เท้าเหอแล้ว จะให้คนในหอฝูเสวี่ยมาเป็นพยานยืนยันว่าเมื่อคืนเราดื่มสุราอยู่ที่นั่นจริง”
“บัดนี้ตระกูลเหยียนไม่มีผู้ใดหนุนหลังเหยียนผิงเซียวแล้ว คงจะมิสืบสาวลงลึก”
“ยิ่งกว่านั้น ครั้งก่อนเหยียนผิงเซียวถูกหล่างมู่ทำร้ายปางตาย จะมีชีวิตอยู่ได้กี่วันก็ยากจะคาดเดา”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า
ฟังดูเหมือนจะไม่มีปัญหาใหญ่ แต่ในใจนางกลับรู้สึกมิสงบ
“เมื่อคืนลั่วฉิงเห็นหน้าหม่อมฉันแล้ว แม้หม่อมฉันจะทำให้นางบาดเจ็บสาหัส แต่นางคงมิยอมจบง่าย ๆ” ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างกังวล
ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว “อะไรนะ? ลั่วฉิงคือผู้ใด?”
“สตรีลึกลับนางนั้นหรือ? นางชื่อลั่วฉิงหรือ? เจ้ารู้ได้อย่างไร?”
ฟู่เฉินหวนถามด้วยความงุนงง
ลั่วชิงยวนสะดุ้ง ตระหนักได้ว่าตนเผลอพูดสิ่งที่มิควรออกไปแล้ว
ตอนนี้นอกจากคนในตระกูลเหยียนแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดรู้จักชื่อของลั่วฉิง
ลั่วชิงยวนจึงแก้ตัวอย่างรวดเร็ว “เมื่อคืนตอนที่นางผลักเหยียนผิงเซียวมารับกริชแทน เหยียนผิงเซียวร้องเรียกชื่อนี้ออกมาเพคะ”
ฟู่เฉินหวนมิสงสัย เขาพยักหน้า “เช่นนั้นเอง”
“แต่ชื่อนี้ช่างคล้ายกับชื่อของเจ้านัก”
ลั่วชิงยวนรู้สึกหนักใจ
แน่นอนว่าต้องคล้าย
พวกนางเป็นศิษย์ร่วมสำนักเดียวกัน
หากจะนับกันจริง ๆ นางควรเรียกลั่วฉิงว่าศิษย์พี่
แต่พวกนางมิได้สนิทสนมกัน คบหากันแบบคนแปลกหน้ามาโดยตลอด
เพราะลั่วฉิงเป็นคนเย็นชาไร้หัวใจมาตั้งแต่เกิด
หากไทเฮาสิ้นพระชนม์
ตระกูลเหยียนก็จะล่มสลายอย่างแท้จริง
หลายคนต่างรอคอยวันที่ไทเฮาสิ้นพระชนม์
แต่ลั่วชิงยวนกลับรู้สึกว่า เรื่องนี้มิง่ายเช่นนั้น เพราะชะตาของตระกูลเหยียนยังมิถึงฆาต
ฟู่เฉินหวนส่งคนออกตามหาลั่วฉิงอย่างเป็นความลับ
แต่ก็ยังไร้วี่แวว
วันนี้ลั่วชิงยวนมาที่ร้านแล้วคิดหาทางล่อลั่วฉิงออกมาอีกครั้ง
เมื่อซ่งเชียนฉู่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น
ก็ตกใจมาก
“เช่นนั้นเหยียนผิงเซียวก็น่าจะแอบตามลั่วฉิงมา เพราะกลัวนางเกิดอันตราย”
“ถึงกับยอมสละชีวิตช่วยลั่วฉิง”
“แต่ลั่วฉิงผู้นี้ช่างไร้หัวใจนัก ถึงกับผลักเหยียนผิงเซียวไปตายแทน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...