ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1201

ในชั่วพริบตา ลั่วชิงยวนก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หลังเพราะถูกกดลงบนกำแพง

เท้าของนางลอยขึ้นจากพื้น

ความรู้สึกหายใจมิออกทำให้นางดิ้นรนสุดกำลัง

“ใครอนุญาตให้เจ้าเข้ามา! ใครอนุญาตให้เจ้าแตะต้องของของข้า!”

ลั่วชิงยวนพยายามพูด “ฟู่เฉินหวน...”

นางหายใจมิออกแล้ว

นัยน์ตาของฟู่เฉินหวนฉายแววเย็นชาขณะจับนางเหวี่ยงออกไป

ร่างลั่วชิงยวนตกกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น

กลิ้งไปหลายตลบ

แล้วกระอักเลือดออกมา

อวัยวะภายในสั่นสะเทือน ปวดร้าวไปทั่วร่าง

“ฟู่เฉินหวน ลั่วฉิงกับไทเฮาร่วมมือกัน สิ่งที่ไทเฮาให้ท่านอาจถูกลั่วฉิงปลอมแปลง จดหมายนั้นอาจเป็นของปลอมก็ได้!”

ลั่วชิงยวนรีบอธิบายความคิดของตนเอง

ฟู่เฉินหวนเดินเข้ามาด้วยความโกรธ เขาจับนางขึ้นมาแล้วมองนางด้วยสายตาเหี้ยมโหด “ถึงตอนนี้แล้วยังจะมาหลอกลวงข้าอีกรึ?”

“ลายมือท่านแม่ของข้า ข้าจะจำมิได้เชียวหรือ!”

พูดจบ ลั่วชิงยวนก็ถูกเหวี่ยงออกจากห้อง

ร่างกระแทกพื้นหิมะ

แขนข้างหนึ่งถูกทับจนเกิดเสียงดังกร๊อบ

แขนหลุดจากข้อต่อแล้ว

“โอ๊ย...” ลั่วชิงยวนร้องเสียงหลง หน้าซีดเผือดด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเย็นผุดขึ้นเต็มไปหน้า

นางใช้มือข้างเดียวพยุงตัว พยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก

“ฟู่เฉินหวน เหตุใดท่านจึงเชื่อพวกเขา แต่มิยอมเชื่อหม่อมฉัน”

“แม้ว่าท่านแม่ของหม่อมฉันจะหลอกลวงพระมารดาของท่านจริง แต่หม่อมฉันมิเคยทำร้ายท่าน สิ่งที่หม่อมฉันทำให้ท่าน ท่านมิรู้สึกอะไรเลยหรือ!”

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนสั่นเครือ นางพยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวด

ฟู่เฉินหวนเดินมาหยุดตรงหน้านาง ก่อนจะคุกเข่าลงบีบคางนาง

เหตุใดเขาจึงกลายเป็นเช่นนี้!

“ท่านจะขังหม่อมฉันไว้ตลอดชีวิตหรือ! ท่านมิกลัวจักรพรรดิสูงสุดทราบหรือ?”

ฟู่เฉินหวนตอบด้วยเสียงเย็นชา “ข้าจะมิให้จักรพรรดิสูงสุดรู้ หากเจ้ากล้าฟ้องจักรพรรดิสูงสุด คนของเจ้าก็ต้องตาย”

“หากเจ้าอยากมีชีวิตอยู่และอยากให้คนของเจ้ามีชีวิตอยู่ ก็จงอยู่ในห้องของเจ้าอย่างสงบเสงี่ยมเสีย”

“อยู่ไปตลอดชีวิต ให้เน่าตายอยู่ในนั้น!”

ประโยคสุดท้ายของฟู่เฉินหวนช่างโหดร้าย

เขาปล่อยมือจากคางนางอย่างแรง

ก่อนจะลุกขึ้นยืนเอามือไพล่หลัง แล้วตะโกน “ใครก็ได้! พานางกลับไป!”

ทหารเข้ามาจับตัวลั่วชิงยวนแล้วพาออกไป

ลั่วชิงยวนมิกล้าหันกลับไปมองชายผู้โหดเหี้ยมผู้นั้น

ส่วนฟู่เฉินหวนที่มีสีหน้าอิดโรยก็ถอยหลังเซอย่างอ่อนแรง

จนต้องใช้มือยันกำแพงไว้