เรื่องนี้ทำให้ลั่วชิงยวนยิ่งรู้สึกสับสน รอจนฟ้ามืด แล้วเขากับนางจะยังมีเวลากลับไปหรือ?
เพียงแต่ในเมื่อคนใบ้ผู้นี้กล้ารับปากตั้งแต่เมื่อคืน ก็แสดงว่าเขาคงจะมีแผนอยู่ในใจแล้ว
นางมอบยาให้เขา แล้วพูดว่า “ข้าก็มิรู้หรอกว่าเจ้าต้องการหรือไม่”
คนใบ้อึ้งไปครู่หนึ่ง รับขวดยาไป แล้วพยักหน้าเล็กน้อยแสดงความขอบคุณ
ลั่วชิงยวนถามด้วยความสงสัย “ก่อนหน้านี้เจ้าเคยช่วยข้ามาแล้วสองครั้งใช่หรือไม่?”
“ครั้งหนึ่งที่คฤหาสน์ตระกูลมู่ อีกครั้งหนึ่งที่จวนแม่ทัพ”
“เมื่อคืนแค่เห็นเจ้า ข้าก็จำได้แล้ว”
ภายใต้หน้ากาก ฟู่เฉินหวนพยายามควบคุมการเปลี่ยนแปลงของสายตา แต่หัวใจของเขากลับเต้นแรงเป็นจังหวะแล้ว
นางจำได้จริง ๆ
นางได้พบเจอเขาเพียงสองครั้ง
หลังจากสงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงพยักหน้า
ลั่วชิงยวนเห็นเขายอมรับอย่างตรงไปตรงมาก็อดมิได้ที่จะดีใจ พลางถามด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นเหตุใดเจ้าจึงช่วยข้าเล่า?”
“เจ้าเป็นผู้ใด?”
“พวกเรารู้จักกันมาก่อนหรือไม่?”
ถึงแม้ว่าลั่วชิงยวนบางครั้งจะรู้สึกว่าคนผู้นี้คุ้นเคย แต่รูปร่างของเขาต่างจากคนผู้นั้นมาก
ยิ่งไปกว่านั้น ฟู่เฉินหวนก็ตายไปแล้ว...
ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกอึดอัดใจ
นางมองคนใบ้ด้วยความคาดหวัง แต่คนใบ้กลับส่ายหน้า
จากนั้นก็ใช้นิ้วเขียนลงบนพื้นว่า
ใหญ่
ลั่วชิงยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามด้วยความประหลาดใจ “องค์ชายใหญ่หรือ?”
“เจ้าเป็นคนขององค์ชายใหญ่หรือ?”
คนใบ้พยักหน้า
ลั่วชิงยวนประหลาดใจ แต่ก็เหมือนจะอยู่ในความคาดหมาย
ฉินอี้ต้องการเป็นศัตรูกับเฉินชีย่อมต้องจับตาดูนาง หากจะส่งคนมาปกป้องนางก็เป็นเรื่องปกติ
“เป็นเช่นนั้นเอง”
“ข้ายังคิดว่า...”
ลั่วชิงยวนกล่าวถึงตรงนี้ก็เงียบไป
กลับไปเช่นนี้คงจะถูกจับฉีกกินทั้งเป็น
คนใบ้เดินไปข้างหน้า แล้วหยุดเดิน ชี้ไปยังลำต้นของต้นไม้
ลั่วชิงยวนสงสัย เมื่อเดินเข้าไปดูจึงพบว่าลำต้นของต้นไม้มีรอยแตก
ครู่ต่อมา คนใบ้ก็หยิบธนูและลูกศรออกจากเอว เล็งไปยังต้นไม้ต้นนั้น
เมื่อลูกศรพุ่งออกไป ต้นไม้นั้นก็ระเบิดในทันที
ลั่วชิงยวนตกตะลึง
“นี่คือ?”
คนใบ้ยกยิ้ม พยักหน้าให้นาง
ตอนนี้ลั่วชิงยวนยังมิเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของคนใบ้ก็รู้สึกวางใจอย่างบอกมิถูก
ทั้งสองยังคงรอต่อไป รอคอยการมาถึงของความมืดมิด
เมื่อบริเวณโดยรอบถูกความมืดปกคลุม ก็มีเสียงกรอบแกรบในสายลม
มีบางสิ่งกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบเชียบ
ทว่าสิ่งที่ปรากฏกลับมิใช่เหยื่อ แต่เป็น...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...