ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1418

ร่างที่เดินออกมาจากฝูงชนนั้นมีท่าทางคุกคามยิ่งนัก

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย นั่นคือสตรีที่นางเห็นในความทรงจำของอวี๋ตันเฟิ่ง

ต่งอวิ๋นซิ่ว!

โหยวเซียงดิ้นรนพลางเงยหน้ามองต่งอวิ๋นซิ่วด้วยดวงตาแดงก่ำ “ท่านแม่… เป็นความผิดของลูกเองที่ปล่อยให้พวกมันขึ้นเขามาได้”

หากมิใช่เพราะลั่วชิงยวนรู้ทางลับของวัดร้างแห่งนั้น พวกนางคงไม่มีทางขึ้นเขามาได้ง่ายดายถึงเพียงนี้!

ต่งอวิ๋นซิ่วมองด้วยความเจ็บปวดแล้วตวาดใส่ลั่วชิงยวน “ปล่อยลูกสาวข้าเดี๋ยวนี้! มิเช่นนั้นข้าจะทำให้พวกเจ้าตายเยี่ยงไร้ที่ฝัง!”

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม “เมื่อคืนยังพยายามทำลายวิญญาณที่เหลือของอวี๋ตันเฟิ่งอยู่เลย วันนี้เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าศัตรูของเจ้าคือใคร?”

“ใครกันแน่ที่จะตายแบบไร้ที่ฝัง ยังบอกมิได้หรอก”

เมื่อได้ยินดังนั้น ต่งอวิ๋นซิ่วก็สะดุ้งเฮือก สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

ท่าทางของนางดูตึงเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังพยายามซ่อนไว้ได้ดี

นางมองลั่วชิงยวนอย่างใจเย็น แล้วกล่าวว่า “ในเมื่อพวกเจ้ามาถึงเมืองแห่งภูตผี ก็คงต้องการของล้ำค่าของเมืองแห่งภูตผีสินะ”

“พวกเจ้าอยากได้อะไร ข้าสามารถให้เจ้าตามสัญญาได้”

ในใจของต่งอวิ๋นซิ่วรู้สึกร้อนรนอย่างยิ่ง สายตาคอยกวาดมองไปรอบด้านเพื่อมองหาเงาร่างของอวี๋ตันเฟิ่ง

“ข้าต้องการโสมมังกร!”

ลั่วชิงยวนเอ่ยปากโดยมิปิดบัง

คนใบ้รีบดึงแขนเสื้อของโฉวสือชี

โฉวสือชีได้สติ รีบกล่าวว่า “แล้วก็บัวถวายด้วย!”

“มีเท่าไหร่เอามาให้หมด!”

เมื่อสองสามคืนก่อน คนใบ้เคยพูดเรื่องนี้กับเขา ลั่วชิงยวนต้องการโสมมังกร แต่ตอนนี้นางต้องการบัวถวายอย่างมาก

ในเมื่อตอนนี้โหยวเซียงอยู่ในมือของพวกเขา ยาอะไรก็คงหามาได้ บัวถวายและโสมมังกรย่อมต้องได้มา!

เมื่อได้ยินดังนั้น ต่งอวิ๋นซิ่วก็เลิกคิ้วขึ้น “มีเพียงสองสิ่งนี้หรือ?”

“ปล่อยลูกสาวข้า แล้วข้าจะมอบยาสมุนไพรเหล่านั้นให้เจ้า”

ลั่วชิงยวนกลับหัวเราะ บีบคอโหยวเซียงแน่นขึ้น “ส่งยาสมุนไพรมาให้ก่อน แล้วข้าจะปล่อยนาง”

สีหน้าของต่งอวิ๋นซิ่วมิสบอารมณ์

“ในเมื่อพวกเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อยาสมุนไพร ในคลังโอสถของข้ามียามากมายให้พวกเจ้าเลือก”

“ขอเพียงปล่อยลูกสาวข้า”

เมื่อได้ยินดังนั้น โฉวสือชีก็ตัดสินใจจะไปดู จึงกระซิบกับลั่วชิงยวนว่า “ไปดูกันหน่อยดีหรือไม่”

“หากหาบัวถวายที่ไหนมิได้จริง ๆ ที่นี่ก็เป็นที่สุดท้ายแล้ว”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ได้ แต่ต้องไปด้วยกัน”

หากโฉวสือชีไปเพียงลำพังอาจเกิดเรื่องมิคาดฝันขึ้น

จากนั้นหลายคนก็เดินตามต่งอวิ๋นซิ่วไปยังคลังโอสถ

สิ่งก่อสร้างที่นี่สร้างเชื่อมต่อกันไป หากต้องการไปคลังโอสถก็ต้องผ่านห้องโถงใหญ่หลายห้อง

เมื่อเดินผ่านทางเดินยาวแล้วก้าวเข้าไปในห้องโถงกว้างแห่งหนึ่ง ประตูก็ปิดลงดังปัง

รอบด้านมีชายชุดดำจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นมาล้อมรอบพวกเขาไว้

ต่งอวิ๋นซิ่วโบกมืออย่างแรง เข็มเงินสามเล่มพุ่งตรงมายังลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนเอนหลังหลบได้อย่างหวุดหวิด