ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1435

เวินซินถงตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น “เป็นไปได้อย่างไร? ข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว!”

นายท่านซีขมวดคิ้วด้วยสีหน้ามิพอใจ จากนั้นก็กวักมือเรียกสาวใช้และผู้คุ้มกันมาหลายคน

“พวกเจ้าบอกมา เมื่อคืนเห็นสิ่งใดบ้าง!”

สาวใช้หน้าซีดเผือด ยังคงตื่นตระหนกอยู่ กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ “เมื่อคืนมีชายคนหนึ่งถือดาบเดินไปทั่วจวนเลยเจ้าค่ะ”

“เสียงดาบเล่มนั้นลากไปบนพื้นดังทั้งคืน ฟังแล้วสยองขวัญยิ่งนักเจ้าค่ะ”

ผู้คุ้มกันก็รีบกล่าว “ใช่ขอรับ ข้าน้อยก็เห็นเช่นกัน”

“น่ากลัวมากขอรับ”

“แถมเมื่อคืนในจวนก็มีงูโผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ตัวใหญ่เท่าแขนเลยหนาขอรับ!”

“ตอนนี้งูพวกนั้นยังอยู่ในจวนอยู่เลย ตัวมันใหญ่เกินไป พวกข้าน้อยมิกล้าจับ ตอนนี้ในจวนวุ่นวายไปหมดแล้ว”

“ท่านนักบวชระดับสูง ท่านรีบหาทางจัดการทีเถิดขอรับ”

เวินซินถงตั้งใจฟังอย่างตั้งใจ ขมวดคิ้วครุ่นคิด แต่เมื่อได้ยินเรื่องงู ใบหน้านางก็ซีดเผือด

นางกลืนน้ำลายอย่างตื่นตระหนก “มีงูด้วยหรือ?”

นางกลัวงูมากที่สุด!

นายท่านซีก็ร้อนใจมิต่างกัน “ใช่แล้วขอรับ ท่านนักบวชระดับสูง เรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้ ข้ามิอาจโกหกท่านได้หรอกขอรับ!”

“ขอท่านรีบจัดการเรื่องยุ่งยากนี้ให้ข้าด้วยเถิด”

เวินซินถงมิกล้าไป

แค่เห็นงูนางก็ตัวสั่นแล้ว จะให้ไปจับงูน่ะหรือ!

นี่บ้านตระกูลซีเป็นอะไรกันไปหมด!

แต่นายท่านซีเร่งเร้า นางจึงทำได้เพียงกัดฟันกล่าวว่า “พาข้าไปดูที่ที่ชายผู้นั้นปรากฏตัวเมื่อคืนก่อน”

นายท่านซีรีบนำทางเวินซินถงไป

เวินซินถงเดินสำรวจไปทั่วจวน นางระมัดระวังข้างทางและพุ่มไม้ตลอดเวลา เพราะเกรงว่าจะมีงูโผล่ออกมา

“ท่านนักบวชระดับสูง ท่านบอกว่าคราวก่อนจัดการเรียบร้อยแล้วมิใช่หรือขอรับ? เหตุใดจึงเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นอีก? หรือว่าพวกนั้นจะตามติดจวนข้าแล้ว?”

“ตามหลักการแล้วมิน่าจะใช่”

“ท่านนักบวชระดับสูง นี่ท่านหมายความว่าอย่างไรขอรับ? ท่านเป็นถึงนักบวชระดับสูง หากท่านยังจัดการมิได้ แล้วจะไปหาผู้อื่นมาช่วยจัดการได้เยี่ยงไร?”

“พึงทราบเถิดว่า อดีตนักบวชระดับสูงท่านนั้น หากนางลงมือเองก็ไม่มีเรื่องใดที่นางจัดการมิได้”

“พวกท่านเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน พลังของพวกท่านคงมิต่างกันมากถึงเพียงนั้นกระมังขอรับ”

คราวก่อนเขาจ่ายเงินจำนวนมากเป็นของกำนัล แต่คาดมิถึงว่าเรื่องยุ่งยากนี้จะยังมิได้รับการแก้ไข

เขาจึงเริ่มสงสัยในความสามารถของท่านนักบวชระดับสูงผู้นี้แล้ว

บัดนี้เมื่อเห็นงู นางถึงกับกลัวจนขาอ่อนล้มลงกับพื้น ยิ่งทำให้นายท่านซีโกรธมากและรู้สึกดูถูกนางด้วย

สีหน้าของเวินซินถงดูมิได้เลย แต่ในยามนี้ก็เป็นการยากที่จะเอาชนะความกลัวงูได้

นางพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “นายท่านซี ตระกูลของท่านคงก่อเรื่องใหญ่ที่ทำให้สำนักเทียนฉยงขุ่นเคือง พวกเขาใช้อาคมชั่วร้ายที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิมเสียอีก”

“เรื่องนี้ข้ายังจัดการมิได้ในยามนี้ นายท่านซี ให้เวลาข้าสองวัน ข้าจะหาวิธีจัดการให้ได้อย่างแน่นอน!”

กล่าวจบ เวินซินถงก็เตรียมจะรีบออกไป

ทันใดนั้นเอง ลั่วชิงยวนก็เดินเข้ามาด้วยท่าทีสง่าผ่าเผย ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ท่านนักบวชระดับสูงมิสามารถแก้ปัญหานี้ได้จริง ๆ สินะ”