ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 216

บรรยากาศอึดอัดขึ้นมา ลั่วชิงยวนคิดอย่างอดไม่ได้เหตุใดฟู่อวิ๋นโจวจึงยังไม่จำ มาเรียกนางว่าชิงยวน หนำซ้ำยังถูกฟู่เฉินหวนได้ยินอีก

อย่างที่คิด ฟู่เฉินหวนหันร่างมา สายตาอึมครึมเป็นที่สุด

เขาเอ่ยเสียงเย็น “เหมือนว่าเสด็จน้องจะยังมิเข้าใจอยู่ดีว่าลั่วชิงยวนคือใคร”

“ให้ข้าช่วยทวนความจำหรือไม่?”

สิ้นประโยค นัยน์ตาฟู่อวิ๋นโจวมีแววหวาดหวั่น เขาก้มหัวลง พร้อมกล่าวอธิบาย

“ช่วงนี้ข้าได้วาดภาพขึ้นมาภาพหนึ่ง แต่มิว่าจะมองอย่างไรก็มิพอใจนัก จึงมาขอคำชี้แนะจากพี่สะใภ้ สรรพนามที่ข้าเรียกผิดเพราะความร้อนรน หวังว่าเสด็จพี่จะมิถือโทษ!”

ได้ยินถึงตรงนี้ ลั่วชิงยวนจึงสังเกตเห็นในมือของฟู่อวิ๋นโจวมีภาพวาดอยู่ผืนหนึ่ง

ฟู่เฉินหวนก้มหน้า เขาก็มองเห็นเช่นกัน

เขาดึงภาพวาดมาและกล่าวเสียงเย็น “เสด็จน้องมิเข้าใจสิ่งใด มาถามข้าก็ได้!”

ฟู่เฉินหวนพูดไป พร้อมกางภาพวาดออก

แต่เมื่อภาพวาดถูกกางออก ลูกตาของฟู่เฉินหวนสั่นคลอน

หญิงสาวในภาพวาดรูปร่างอวบอิ่ม สวมใส่ชุดแต่งงานสีแดง ใบหน้าที่นางหันมาครึ่งหนึ่ง คล้ายกับลั่วชิงยวนมาก!

ไฟโทสะฟู่เฉินหวนถูกจุด และลุกไหม้ขึ้นหัว!

ลั่วชิงยวนมองสีหน้าของฟู่เฉินหวนที่จู่ ๆ ก็มืดครึ้มลง กำลังสงสัยว่าภาพนั้นวาดอะไรกันแน่ เขาจึงมีการตอบสนองที่รุนแรงเช่นนี้

นางกำลังจะยื่นหน้าเข้าไปดู ฟู่เฉินหวนกลับเก็บภาพวาด สายตาเย็นชาเต็มไปด้วยไอสังหาร เขากล่าวด้วยเสียงเย็นยะเยือก “ข้าว่า ที่เสด็จน้องวาดสมจริงนัก!”

“เกรงว่าข้าจะมองมิออกงั้นหรือว่าที่เจ้าวาดเป็นใคร?”

แควก…

นิ้วมือเยือกเย็นของฟู่เฉินหวนฉีกภาพวาดอย่างแรง

สีหน้าของฟู่อวิ๋นโจวซีดลงทันที เขาหลุดเสียงตะโกน “เสด็จพี่!”

เขาคุกเข่าลงบนพื้นดังตุบ “เสด็จพี่ ได้โปรดอย่าฉีกภาพวาด!”

ฟู่เฉินหวนกลับมิออมมือ ฉีกภาพวาดออกด้วยความพิฆาต

บนพื้นส่งเสียงแตกร้าว

โทสะในใจของลั่วชิงยวนก็ถูกจุดเช่นกัน นางใช้แรงทั้งหมดผลักฟู่เฉินหวนออก “ท่านเป็นบ้าหรือไง!”

นั่นเป็นของที่นางนั่งทำมาหลายวันโดยไม่หลับไม่นอน! โดยเฉพาะอักขระเวทย์ด้านหลัง นางใช้เลือดไปมิน้อย!

ลั่วชิงยวนจะเก็บชิ้นส่วนลูกแก้วขึ้นอย่างร้อนใจ แต่กลับถูกฟู่เฉินหวนเหยียบไว้อีกครั้ง

นางแหงนตามอง สายตาคมกริบแฝงความขุ่นเคือง

ฟู่เฉินหวนเหยียดมองนางจากมุมสูง สายตายะเยือกแฝงไออันตรายที่น่าหวาดหวั่น

ทั้งคู่แข็งทื่อกันเช่นนี้

ฟู่อวิ๋นโจวที่คุกเข่าอยู่อีกด้านกล่าวอ้อนวอน “เสด็จพี่ เป็นความผิดของข้าเอง อย่าทำให้พี่สะใภ้ลำบากใจเลย”

สายตาของฟู่เฉินหวนเย็นชามากยิ่งขึ้น มุมปากของเขากระตุกเป็นองศาเหี้ยม ”ข้าทำนางลำบากใจรึ?”

หึ พวกเขาทั้งคู่ ช่างเหมาะสมกันเสียจริง!