มีแววอำมหิตผุดขึ้นในดวงตาแดงฉานของลั่วเยวี่ยอิง
ใช่! ถูกต้องแล้ว!
ลั่วชิงยวนต่างหากที่เป็นตัวต้นเหตุ!
ลั่วเยวี่ยอิงโกรธมากเสียจนเปิดตู้มีลิ้นชักใบเล็ก จากนั้นก็หยิบถุงหอมที่อยู่ในนั้นปาลงพื้นแล้วกระทืบลงไป
ทำราวกับว่ามันคือลั่วชิงยวนแล้วระบายโทสะออกมา
"ล้วนเป็นความผิดของลั่วชิงยวน! นังแพศยาผู้นี้!"
เฉียงเวยเจตนาสุมไฟจึงเอ่ยขึ้นมาว่า "คงไม่มีใครเห็นคุณหนูรองอาละวาดที่นี่หรอกเจ้าค่ะ เช่นนั้นไฉนเลยไม่เหยียบมันต่อหน้าพระชายาเล่าเจ้าคะ?"
เมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้ยินเช่นนี้ นางก็พลันตื่นตกใจขึ้นมาทันที
พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในงานฉลองไหว้พระจันทร์ในวังหลวง ตอนนั้นท่านอ๋องตั้งใจปกป้องนาง
ลองดูอีกครั้งดีกว่า ถ้าหากท่านอ๋องเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อนางแล้วจริง ๆ นางก็จะออกจากตำหนักอ๋อง! จากนั้นค่อยคิดหาแผนการอื่น!
ดังนั้นลั่วเยวี่ยอิงจึงหยิบถุงหอมขึ้นมาแล้วไปหาลั่วชิงยวน
……
ลั่วชิงยวนที่นอนหลับอยู่ ได้ยินเสียงดังขึ้นในเรือน
"ท่านพี่ ข้ามาหาท่าน ท่านคิดว่าข้าจะหายหน้าหายตาไปจริง ๆ หรือ? คราวนี้น้องสาวเอาถุงหอมมาส่งให้ท่านเชียวนะ ท่านอยากได้หรือไม่เล่า?"
ลั่วเยวี่ยอิงถูกแม่นมเติ้งขวางเอาไว้นอกประตู จากนั้นลั่วเยวี่ยอิงก็ตะโกนเข้ามาในห้อง
ถุงหอมเช่นนั้นหรือ?
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแล้วรีบลุกขึ้นทันที
เมื่อเปิดประตูแล้วเดินออกมา นางก็เห็นลั่วเยวี่ยอิงยิ้มเจิดจ้าพร้อมยกน้ำแกงโสมมาด้วย
"เจ้าคิดจะทำอะไรอีกรึ?" ลั่วชิงยวนเวียนศีรษะและไม่อยากเข้าไปยุ่งกับลั่วเยวี่ยอิง
ลั่วเยวี่ยอิงค่อย ๆ หยิบถุงหอมออกมาจากแขนเสื้อแล้วหัวเราะคิกคัก "นี่เป็นสิ่งที่ท่านพี่อยากได้มากที่สุดอย่างไรเล่า"
ลั่วชิงยวนแววตาเป็นประกาย นางก้าวมาข้างหน้าแล้วเอื้อมมือหมายจะคว้าเอาไว้
นางด่าทอด้วยท่าทีเอาเป็นเอาตายว่า "มังกรให้กำเนิดมังกร หงส์ให้กำเนิดหงส์และมารดาแพศยาก็ย่อมให้กำเนิดนังแพศยาน้อย! แม่ของเจ้ามันสมควรตายไปเสียตั้งแต่แรกแล้ว! ลั่วชิงยวน รอก่อนเถอะ เจ้าอย่าคิดว่าเรื่องจะจบลงง่าย ๆ!"
ลั่วชิงยวนโมโหเสียจนหน้าตาซีดขาวและไม่สามารถสะกดกลั้นโทสะของตนเองได้ นางจึงเดินเข้ามาตบอีกฝ่าย
เรี่ยวแรงทรงพลังมากเสียจนทำให้ลั่วเยวี่ยอิงโดนตบจนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
ลั่วชิงยวนรีบเข้าไปหยิบถุงหอมขึ้นมา
ลั่วเยวี่ยอิงวิ่งเข้าไปแย่งชิงอย่างสุดกำลัง เล็บแหลมคมของนางขีดข่วนจนใบหน้าของลั่วชิงยวนเกิดรอยเลือดหลายแห่ง
ลั่วชิงยวนคว้าถุงหอมแล้วถีบเข้าที่หน้าอกของลั่วเยวี่ยอิงอย่างรุนแรง
"ลั่วเยวี่ยอิง! อย่าบีบคั้นกันให้มากเกินไปนัก!" ลั่วชิงยวนโกรธจัด
แต่ชั่วอึดใจต่อมา เงาร่างปราดเปรียวก็เดินเข้ามาในเรือนทันที
ลั่วชิงยวนก้มหน้าและกำลังปัดสิ่งสกปรกบนถุงหอมออกไป เวลาต่อมาจู่ ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งเอื้อมมาแย่งถุงหอมไปจากมือของนางทันที
ทันทีที่นางเงยหน้าพร้อมขมวดคิ้ว นางก็ถูกตบหน้าอย่างแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...