ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 273

ทุกครั้งที่เห็นสีหน้าเช่นนี้ของพระชายา จือเฉ่ามักรู้สึกสันหลังเย็บวูบวาบ นางเอ่ยถามอย่างอดมิได้ “พระชายา เข็มนำทางคือสิ่งใดหรือ?”

“สิ่งที่ทำร้ายฮูหยินท่านนั้นหรือเจ้าคะ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า จากนั้นวางเข็มลงพร้อมกล่าว “เอาผ้าคลุมหน้าให้ข้า”

จือเฉ่าหยิบผ้าคลุมหน้าออกมา ลั่วชิงยวนใส่ปิดหน้าทันที นางหยิบของและกลับเข้าใปในห้อง

เพียงแต่ซ่งเชียนฉู่ได้ให้ฟู่เฉินหวนและฟู่จิ่งหานออกไปล่วงหน้าแล้ว

บัดนี้ทั้งคู่นั่งอยู่หลังฉากกั้น ระยะมิใกล้กันแต่นิด ทิศทางที่พวกเขานั่งก็มองมิเห็นใบหน้าของลั่วชิงยวน

“เป็นอย่างไรบ้าง?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “อย่างที่ท่านคาดคิด ฮูหยินท่านนี้ติดพิษ และฝังไว้ลึกมาก น่าจะติดจากการสูดกลิ่นธูปเมื่อนางไปสวดมนต์ไหว้พระ พิษมิได้ร้ายแรงนัก มิถึงแก่ชีวิต เพียงแค่ส่งผลต่อสติของนาง”

“แต่สำหรับหญิงสาวมีครรภ์ กลับส่งผลกระทบรุนแรงยิ่ง”

ฮูหยินที่พิงอยู่บนหมอนหน้าถอดสี “เช่นนี้ท่านหมอมีวิธีรักษาหรือไม่?”

ซ่งเชียนฉู่ไตร่ตรองและกล่าว “วิธีรักษาย่อมมี แต่อาจมิได้รักษาถึงต้นตอ ต้องดูว่าด้านท่านเซียนฉู่พบสิ่งใดหรือไม่”

ลั่วชิงยวนจึงหยิบสิ่งของเหล่านั้นออกมา วางไว้บนถาดน้ำชาบนโต๊ะ และยื่นให้กับแม่นมท่านนั้น

“นี่คือสิ่งที่พบภายในลูกประคำ วันเดือนปีเกิดที่เขียนไว้บนกระดาษมีด้านหนึ่งเป็นของท่านฮูหยินใช่หรือไม่?”

เมื่อแม่นมเห็นเนื้อหาบนกระดาษ สีหน้าของนางเปลี่ยนไป และรู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาทันที

“นะ… นี่คือวันเดือนปีเกิดของท่านฮูหยิน ส่วนอีกด้าน… คือ...”

แม่นมพูดถึงตรงนี้กลับมิได้พูดต่อ

ลั่วชิงยวนเองก็มิได้ซักถาม ตัวตนของฮูหยินท่านนี้มิธรรมดา เจ้าของวันเกิดอีกด้านก็คงมิธรรมดาเช่นกัน

แต่ที่แม่นมตกใจจนใบหน้าซีดเผือด เพราะคนผู้นั้นได้ตายไปแล้ว

ลั่วชิงยวนกล่าวต่อ “นี่คือเข็มนำทาง บวกกับวันเดือนปีเกิดที่ถูกเย็บติดไว้ด้วยกัน มีความหมายว่าทั้งสองได้ผูกตายกัน เจ้าของวันเกิดอีกด้าน จะถูกเข็มนำทางมาที่นี่”

แม่นมเองก็กล่าวด้วยสีหน้าตึงเครียด “ท่านอาจารย์ได้โปรด!”

ลั่วชิงยวนไตร่ตรองและกล่าว “ฝังของเหล่านี้ไว้ให้ไกลที่สุด เมื่อเขาหาทางไม่เจอ ย่อมมิมารังควานท่านฮูหยินอีก”

“เพียงแต่หากผู้อยู่เบื้องหลังคิดจะทำร้ายท่านต่อ ท่านก็ยังคงค่อนข้างอันตราย ท่านต้องรักษาร่างกายก่อน โดยเฉพาะจิตของท่านจะอ่อนแอมิได้ มิเช่นนั้นจักถูกผู้อื่นฉวยโอกาสได้ง่าย”

“ท่านต้องเชื่อมั่นว่าเด็กในท้องของท่านมิมีปัญหา และรีบปล่อยวางความฝันเหล่านั้น เช่นนั้นทุกอย่างจักคลี่คลาย”

สิ้นประโยคนาง ฮูหยินท่านนั้นและแม่นมต่างตะลึง

แม่นมมองไปทางซ่งเชียนฉู่และเอ่ยถาม “ท่านหมอมีวิธีรักษาสำหรับท่านฮูหยินหรือไม่เจ้าคะ?”

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “ข้าจะเขียนสเทียบโอสถให้พวกเจ้า ข้าเองก็เครื่องยาสมุนไพรขาย เพียงแค่โอสถของข้าค่อนข้างแพง พวกท่านสามารถเลือกรับแค่เทียบโอสถก็ย่อมได้”

ทันทีที่สิ้นเสียง คนที่อยู่หลังฉากกั้นก็เดินเข้ามาอย่างกะทันหัน

และตามมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น...