ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 276

วินาทีนั้นหัวใจของลั่วชิงยวนสั่นคลอน

แต่นางมิได้หันหลังกลับ และเดินหน้าต่อโดยไม่สนใจ

ผู้อยู่เบื้องหลังส่งเสียงเรียกนางอีกครั้ง “ท่านเซียนฉู่”

ลั่วชิงยวนจึงหยุดฝีเท้าลงและหันร่าง

“ท่านเซียนฉู่มาจากเมืองเปี้ยนเหอหรือ? เช่นนั้นรู้จักลั่วชิงยวนหรือไม่” ฟู่เฉินหวนถามหยั่งเชิง

ก่อนหน้านี้ท่านเซียนฉู่มิเคยปรากฏตัวมาก่อน เมื่อองค์จักรพรรดิพูดถึงเรื่องพระสนมซี เขาคิดถึงลั่วชิงยวนเป็นคนแรกเลย

แต่ยังมิทันที่เขาจะเอ่ยถึงลั่วชิงยวน องค์จักรพรรดิก็ตามหาท่านเซียนฉู่มาเสียก่อน

“มิรู้จักขอรับ” ลั่วชิงยวนตอบอย่างมารยาท

“ท่านยังมีเรื่องอื่นอีกหรือไม่?”

ดวงตาลึกซึ้งของฟู่เฉินหวนประเมินนาง “ไม่มีแล้ว”

ลั่วชิงยวนก้มหน้าเล็กน้อย จากนั้นหันร่างจากไปพร้อมกับซ่งเชียนฉู่

ฟู่เฉินหวนมองแผ่นหลังที่จากไป ยิ่งมองยิ่งรู้สึกไม่เหมือน

ดูท่าจะมิเกี่ยวข้องกับลั่วชิงยวน

เมื่อคิดถึงลั่วชิงยวน ฟู่เฉินหวนจึงก้าวขาจากไป และกลับไปยังตำหนักอ๋อง

“ซูโหยว”

ซูโหยวรีบเดินเข้ามา “ท่านอ๋อง”

“ที่จวนนอกเมือง ช่วงนี้มีท่าทีใดหรือไม่?” ฟู่เฉินหวนถามเสียงเย็น

ซูโหยวชะงักเล็กน้อย พร้อมขานตอบ “กระหม่อมส่งคนไปตรวจสอบอยู่เรื่อย ๆ มิมีท่าทีใด ๆ พ่ะย่ะค่ะ อีกอย่าง ท่านอ๋องตรัสว่าปล่อยให้พระชายาเอาตัวรอดเองมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

แววตาของฟู่เฉินหวนยะเยือกลงและก้าวจากไป “ข้าเพียงนึกได้จึงถาม”

ซูโหยวพยักหน้า จากนั้นจึงกล่าว “กระหม่อมจะส่งคนไปตรวจให้ถี่ขึ้นพ่ะย่ะค่ะ”

จึงรีบเข้าไปแอบอยู่ในตรอก เพราะกลัวจะเจอกับคนในรถม้า

ใครจะรู้แม่นมเติ้งเปิดหน้าต่างรถม้าออก พร้อมกล่าวกับผู้ควบม้า “เร็วหน่อย!”

ผู้ควบม้าง้างแส้ และเพิ่มความเร็ว

“แม่นมเติ้ง?” ลั่วชิงยวนรู้สึกฉงน

“คนจากตำหนักอ๋องหรือ พวกเขาจะไปจวนนอกเมืองหรือเปล่า?” ซ่งเชียนฉู่ถามอย่างสงสัย

ลั่วชิงยวนลองคิด แม่นมเติ้งอาจไปหานางที่จวนนอกเมืองจริง ๆ หากนางมิอยู่ แม่นมเติ้งต้องนำไปรายงานแก่ฟู่เฉินหวนเป็นแน่ เช่นนั้นเรื่องทั้งหมดจะยิ่งย่ำแย่

นางกล่าวอย่างร้อนรน “เจ้าหาร้านไปก่อน ข้าขอกลับจวนครู่หนึ่ง”

จากนั้นจึงรีบตามทิศทางที่รถม้าเมื่อครู่ขับไปอย่างรวดเร็ว

แม่นมเติ้งเพิ่งถึงจวน ลั่วชิงยวนก็ตามมาถึงติด ๆ