ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 684

ลั่วชิงยวนมาถึงตำหนักของฟู่อวิ๋นโจวแล้ว สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจคือฟู่อวิ๋นโจวกำลังรอนางอยู่ในห้อง

ในขณะนั้นนางตกใจเล็กน้อย ได้แต่คิดว่านางอาจจะเดาผิดไปหรือไม่?

หากฟู่เฉินหวนตามมาสมทบ อีกทั้งหมอกู้ก็ไม่ปรากฏตัว เรื่องนี้จะน่าขายหน้าแค่ไหน?

“เจ้ามาแล้ว” ฟู่อวิ๋นโจวยิ้มและแสดงท่าทีเชิญชวน

ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารและสุราราคาแพงวางเรียงรายอยู่

ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้าและนั่งลง ก่อนถามด้วยความไม่มั่นใจ “เหตุใดจู่ ๆ ท่านจึงขอให้หม่อมฉันมาที่ตำหนักของท่าน? มีอะไรสำคัญหรือเพคะ?”

นางอยากรู้ว่าฟู่อวิ๋นโจวรู้เนื้อหาของจดหมายหรือไม่

ฟู่อวิ๋นโจวรินสุราให้นางแล้วพูดว่า “นี่เป็นเรื่องระหว่างไทเฮากับเสด็จพี่”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกใจ เป็นไปได้หรือไม่ที่ฟู่อวิ๋นโจวขอให้นางมาจริง ๆ? เขามิสนใจหมอกู้แล้วหรือ?

“ไทเฮากับฟู่เฉินหวนหรือ? ท่านช่วยบอกรายละเอียดให้หม่อมฉันฟังหน่อยได้หรือไม่?” ลั่วชิงยวนถามอย่างสงสัย

การแสดงออกของฟู่อวิ๋นโจวเริ่มเคร่งขรึม ดวงตาของเขามีความกังวลเล็กน้อยขณะมองดูนาง

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าไทเฮาและเสด็จพี่ เขาทั้งคู่นับว่าไม่ลงรอยกัน? ข้าบังเอิญได้รู้ว่าไทเฮาดูเหมือนจะต้องการฆ่าเจ้า”

“เจ้าคิดว่าเสด็จพี่สามารถปกป้องเจ้าได้จริง ๆ หรือ? แม้ว่าเขาจะมาถึงงานล่าสัตว์ประจำฤดูใบไม้ผลิแต่เขาก็ยังตัวติดกับลั่วเยวี่ยอิงแจ ทั้งยังมิชายตาแลเจ้าเลยด้วยซ้ำ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อย “ผู้ใดบอกเรื่องนี้กับท่าน?”

ฟู่อวิ๋นโจวตอบอย่างใจเย็น “ข้าได้ยินหมอกู้พูดเรื่องนี้ตอนที่คุยกัน”

“ข้าเองก็พอรู้เรื่องภายนอกอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มากนัก ข้าจึงได้พบว่าไทเฮาต้องการฆ่าเจ้าจริง ๆ”

“ทว่า คงเป็นเพราะพระนางถือว่าเจ้าเป็นคนของเสด็จพี่ นั่นคือสาเหตุที่พระนางทำเช่นนี้ แต่เสด็จพี่ไม่สามารถปกป้องความปลอดภัยของเจ้าได้!”

ใบหน้าของฟู่อวิ๋นโจวเต็มไปด้วยความกังวล

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย เหตุใดหมอกู้จึงบอกฟูอวิ๋นโจวในเวลานี้

ลั่วชิงยวนหยิบจอกสุราขึ้นมาแล้วพูดปลอบใจ “องค์ชายห้า ท่านหาอย่าได้กังวลเรื่องหม่อมฉันเลยเพคะ หม่อมฉันรู้ตื้นลึกหนาบางดี”

ฟู่อวิ๋นโจวขมวดคิ้ว ยังคงกังวล และมิได้หยิบจอกสุราขึ้นมาจิบอยู่นานสองนาน

ทว่า ลั่วชิงยวนยกจอกสุราขึ้นและไม่ยอมวางมันลง “ท่านมิต้องกังวลแทนหม่อมฉันเลยแม้แต่น้อย”

“แม้ว่าในใจฟู่เฉินหวนจะสนใจเพียงลั่วเยวี่ยอิง แต่ท่านอ๋องก็ยังเป็นผู้ที่คำนึงถึงสถานการณ์โดยรวมด้วย ไม่ว่าอย่างไร หม่อมฉันก็ยังเป็นพระชายาอ๋อง! ท่านอ๋องจะมิยอมให้หม่อมฉันตายในมือไทเฮาเป็นแน่”

“ชิงยวน ในใต้หล้านี้ เจ้าเป็นสหายคนเดียวของข้า เจ้าปฏิบัติต่อข้าอย่างจริงใจ ข้ามิอยากให้เจ้าได้รับอันตรายใด ๆ”

“แม้ว่าข้าจะรู้ว่าในฐานะน้องสามีพี่สะใภ้ ข้ามิควรพูดเช่นนี้”

“แต่ข้ายังอยากจะบอกว่าเจ้าเคยคิดที่จะหย่ากับเสด็จพี่บ้างหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง

เมื่อดูจากท่าทางของฟู่อวิ๋นโจวแล้ว ดูเหมือนเขาจะกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของนางจริง ๆ

“หม่อมฉันเคยคิดอยู่หลายครั้งแล้ว แต่หม่อมฉันก็ออกมามิได้”

ในตอนแรก นางเคยคิดจะหย่าร้างกับฟู่เฉินหวนอยู่หลายครั้ง แต่ฟู่เฉินหวนกลับโยนนางไปจวนนอกเมืองเพื่อปกป้องตัวเองมากกว่าให้อิสรภาพแก่นาง

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่อวิ๋นโจวก็พูดอย่างกังวล “เพราะเหตุใดเล่า ตราบใดที่เจ้าต้องการจากไป ข้าจะเสี่ยงชีวิต และช่วยให้เจ้าจากเขาไปได้เอง!”

ลั่วชิงยวนยิ้ม “องค์ชายห้า ชีวิตของหม่อมฉันคือชีวิต และชีวิตของท่านก็คือชีวิตเช่นกัน หม่อมฉันหวงแหนชีวิตของตนเอง เช่นนั้นองค์ชายห้าได้โปรดหวงแหนชีวิตของท่านเองด้วย”

“เลิกพูดว่าจะสละชีวิตเพื่อหม่อมฉันเสียที ช่างโง่เขลาจริง ๆ”

“ชีวิตเป็นของท่าน เหตุไฉนท่านจึงเลือกใช้ชีวิตอยู่เพื่อผู้อื่น? ท่านควรอยู่เพื่อตัวท่านเอง”