ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 685

ลั่วชิงยวนรู้ดีว่าฟู่อวิ๋นโจวอาจชอบนาง อย่างไรนางกับฟู่อวิ๋นโจวก็เป็นสหายสนิทกันก่อนที่นางจะอภิเษกกับฟู่เฉินหวน

แต่นางมิใช่ลั่วชิงยวน นางมิต้องการการดูแลของฟู่อวิ๋นโจว นางอยากให้ฟู่อวิ๋นโจวอยู่เพื่อตัวเองและใช้ชีวิตของตัวเองให้เต็มที่

ฟู่อวิ๋นโจวรู้สึกซาบซึ้งใจเล็กน้อย

เขาอดมิได้ที่จะหัวเราะ “ข้าเข้าใจแล้ว”

ลั่วชิงยวนหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบผัก ขณะกำลังจะกินก็ได้กลิ่นแปลก ๆ อีกครั้ง

แม้ว่าจะไม่ชัดเจน แต่กลิ่นอันคลุมเครือขณะเขาเข้ามาใกล้ทำให้ลั่วชิงยวนหยุดการเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง

นางจงใจขมวดคิ้วและถามว่า “สุราในจอกของหม่อมฉันหกลงไปหรือ? ไฉนมันถึงมีกลิ่นเหมือนสุราด้วย?”

“ฮัดชิ่ว!”

ขณะที่พูดนางก็จามขึ้มาอีกครั้ง

การแสดงออกของฟู่อวิ๋นโจวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาหยิบตะเกียบจากมือของนางทันทีแล้วพูดว่า “เช่นนั้นก็มิต้องกินแล้ว"

“คืนนี้แสงจันทร์งดงามนัก ออกไปชมพระจันทร์กันเถอะ”

เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็พยุงลั่วชิงยวนขึ้นมาแล้วรีบออกไป

เมื่อเห็นท่าทางตื่นตระหนกของฟู่อวิ๋นโจว ลั่วชิงยวนก็เข้าใจอะไรบางอย่างทันที

นางลุกขึ้นและจากไปพร้อมกับฟู่อวิ๋นโจว

แต่ทันใดนั้น ก็มีร่างทมิฬเข้ามาทางหน้าต่าง เดินช้า ๆ ค่อย ๆ ไปที่ประตูแล้วลงกลอนมัน

“เจ้ามิสามารถออกไปไหนได้ตามต้องการ”

ชายคนนั้นแต่งกายด้วยชุดดำและปกปิดหน้าใบหน้าของตนเอาไว้ แต่ลั่วชิงยวนยังคงได้ยินเสียงนั้น

เป็นหมอกู้ที่นางรอคอยมานานนั่นเอง!

หมอกู้ถือกริชพระจันทร์เสี้ยวไว้ในมือ เขายกแขนขึ้นตวัดใบมีดส่องประกายเย็นเยียบ

เขาเอ่ยอย่างแผ่วเบา “องค์ชายห้า เหตุใดท่านยังมิลงมืออีก?”

ดวงตาของฟู่อวิ๋นโจวเปลี่ยนเป็นเย็นชา และเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าลั่วชิงยวนทันที “ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าทำร้ายนาง!”

“กระหม่อมรู้ว่าท่านตัดใจไม่ลง กระหม่อมจึงมาช่วยท่าน” เสียงของหมอกู้ฟังดูเย็นชา

“อย่าแม้แต่จะคิด!” ทันทีที่ฟู่อวิ๋นโจวพูดจบ เขาก็ผลักลั่วชิงยวนอย่างแรงไปที่ประตู

อยู่ที่ใด?

ฟู่เฉินหวนอยู่ที่ใด?

เขายังไม่มาอีกหรือ?

เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้

ทันใดนั้น เหตุการณ์ในห้อง หมอกู้ก็ยกกริชพระจันทร์เสี้ยวขึ้นมา ส่องแสงเจิดจ้า และแทงฟู่อวิ๋นโจวอย่างดุเดือด

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว และรูม่านตาก็ขมวดแน่น "หยุด!”

นางรีบวิ่งไปที่ห้อง

แต่ก็ยังช้าไปหนึ่งก้าว

กริชนั้นแทงฟู่อวิ๋นโจวอย่างแรง เลือดกระเซ็นขณะเขาดึงมันออกมา และแทงซ้ำไปอีกครั้ง

ฟู่อวิ๋นโจวกอดหมอกู้ไว้แน่น เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขา ทำให้อาภรณ์สีขาวของเขากลายเป็นสีแดง แต่เขาก็ยังตะโกนทั้งที่อ้าปากอยู่ “ไปเสีย!”

“ฟู่อวิ๋นโจว!” ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไป