ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 777

“นอกจากสถานการณ์ที่นางสาวฝูเสวี่ยกล่าวไว้แล้ว หากท่านไม่มีค่าต่อท่านอ๋องอีกต่อไป เงินจำนวนนี้จะยังใช้ได้กับท่านหรือไม่”

“ข้าพูดถูกหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “อื้ม สิ่งที่ท่านพูดก็ฟังดูสมเหตุสมผล”

“ข้าควรจะคิดถึงตัวเองให้มาก ๆ”

“แต่ข้าได้ยินมาว่า ตระกูลฟ่านก็เข้าร่วมสมาคมการค้าเฟิงตูด้วย ใช่หรือไม่?”

เสวี่ยชวนเฟิงพยักหน้า “ใช่”

“ข้ากับตระกูลฟ่านเป็นศัตรูกัน! ลืมเสียเถิด!” ลั่วชิงยวนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

การแสดงออกของเสวี่ยชวนเฟิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็รีบตามลั่วชิงยวนอย่างรวดเร็ว “พระชายามีปัญหากับตระกูลฟ่าน เพราะเรื่องของลั่วหลางหลางใช่หรือไม่?”

ตอนนี้ทั้งซีหยางรู้กันทั่วแล้วว่าลั่วชิงยวนมาที่ซีหยางเพื่อสนับสนุนลั่วหลางหลาง สร้างความวุ่นวายให้ตระกูลฟ่าน ตบตีฉางจิ่นเหวินและสังหารหลิ่วซิ่งเอ๋อร์

นอกจากเหตุผลนี้ ยังจะเป็นอะไรได้อีก?

“หากมิไม่เล่า?”

เสวี่ยชวนเฟิงรีบพูดขึ้นว่า “จริง ๆ แล้ว… แม่นางฝูเสวี่ยต้องการระบายความโกรธของตัวเองเพื่อลั่วหลางหลาง แม่นางจึงยิ่งควรเข้าร่วมสมาคมการค้าเฟิงตูของเรา”

ลั่วชิงยวนเริ่มสนใจและมองเขาอย่างตั้งอกตั้งใจ

เสวี่ยชวนเฟิงยิ้มและพูดว่า “ด้วยสถานะและเงินทุนของแม่นางฝูเสวี่ย การเข้าร่วมสมาคมการค้าเฟิงตูจะทำเงินได้เร็วกว่าตระกูลฟ่านเสียอีก”

“ข้าเองสามารถช่วยให้แม่นางฝูเสวี่ยขยายอำนาจของตนได้อย่างรวดเร็ว ด้วยวิธีนี้ จะไม่ยิ่งบีบให้ตระกูลฟ่านออกไปจากสมาคมเร็วขึ้นหรือ?”

“ยิ่งกว่านั้นแม่นางฝูเสวี่ยยังสามารถกลืนกินอำนาจของตระกูลฟ่านได้อีกด้วย”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของลั่วชิงยวนก็เป็นประกาย “นี่เป็นความคิดที่ดี!”

“หากเป็นเช่นนั้นก็พาข้าไปพบสมาคมการค้าเฟิงตูของท่านเสียทีสิ”

เสวี่ยชวนเฟิงตอบรับอย่างกระตือรือร้น “ย่อมได้ ตอนนี้ก็สายมากแล้ว หลังจากที่เรากินอาหารกลางวันแล้ว ข้าจะพาแม่นางฝูเสวี่ยไปดูที่สมาคม”

ทุกอย่างราบรื่นกว่าที่ลั่วชิงยวนคิด

“หนึ่งหมื่นตำลึง กิจการทั้งหมดนี้เป็นของข้า! เฉินซวนอี๋ ตระกูลฟ่านของเจ้าเพิ่งเข้าร่วมได้มินาน มิจำเป็นต้องรีบร้อนขยายกิจการขนาดนี้”

เฉินซวนอี๋พูดอย่างไม่พอใจ “กิจการนี้ตกลงกันมานานแล้วว่าจะเป็นของข้า ข้าได้เตรียมเงินไว้แล้ว เมื่อถึงเวลาจะซื้อ เจ้ากลับเรียกราคาข้าสูงเช่นนี้ นี่มิยุติธรรมเลย”

ฉางจิ่นเหวินยิ้ม “การทำการค้าก็แบบนี้มิใช่หรือ? แม้ว่าเจ้าและข้ามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่กิจการทั้งเก้านี้จะตกเป็นของใครก็ตามที่จ่ายในราคาสูงสุดมิใช่หรือ?”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็หันกลับมาถามเสวี่ยชวนเฟิงว่า “พวกนางกำลังแย่งอะไรกันหรือ?”

เสวี่ยชวนเฟิงตอบว่า “มีคนในสมาคมการค้าเฟิงตูเพิ่งถอนตัวออกไป มีกิจการทั้งหมดเก้าแห่ง รวมเป็นร้านค้ายี่สิบหรือสามสิบร้าน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของลั่วชิงยวนก็เป็นประกาย “ข้าซื้อได้หรือไม่?”

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นกิจการที่อยู่ในมือของเหล่าพ่อค้าที่ถูกสังหารไป

หลังจากคนตายไป ร้านค้าเหล่านี้จำต้องขายในราคาถูกไม่ถึงหมื่นตำลึงแน่

ลั่วชิงยวนเปิดประตูและบุกเข้าไปโดยมิรอให้เสวี่ยชวนเฟิงตอบ

“เจ้าอยากซื้อกิจการทั้งเก้าด้วยเงินหมื่นตำลึงหรือ? หากข้าจ่ายสามหมื่นตำลึงเล่า!”