ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 961

สายตาที่แสดงความเกลียดชังของทุกคนจับจ้องไปที่นาง

“เก่งนักเรื่องฆ่าพวกเดียวกัน! ตอนที่พวกเจ้าไม่มีอาหาร เหตุใดมิไปปล้นเสบียงของพวกนอกด่านเล่า? มาปล้นเสบียงของพวกเดียวกันด้วยเหตุใด?”

“พอไม่มีอาหารก็ไปปล้นเสบียงชาวบ้าน! เมื่อศัตรูมาถึง ก็ส่งชาวบ้านอย่างพวกเราออกไปตาย!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ลั่วชิงยวนก็ตกใจ

เกิดอะไรขึ้นกับเมืองผิงหนิง

ความคับข้องใจของชาวบ้านเหล่านี้ลึกซึ้งมาก มิใช่ความแค้นเพียงชั่วข้ามคืนแน่

เซี่ยงจิ้งก็ตกใจเช่นกัน "ปล้นเสบียงรึ? มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นจริงรึ?"

“ยังมาทำไขสือ!”

ลั่วชิงยวนกล่าวทันทีว่า "ทุกท่าน ใจเย็นก่อน ข้ามาจากเมืองหลวงตามรับสั่งขององค์จักรพรรดิ ข้าขอรับรองกับทุกคนว่า ราชสำนักมิทราบข่าวเกี่ยวกับเมืองผิงหนิง"

“และมิรู้ว่ากองทัพที่ประจำการที่นี่ถึงขั้นปล้นเสบียงของชาวบ้านและบังคับให้ราษฎรรเข้าร่วมกองทัพ”

"หากพวกท่านมีความคับแค้นใดในใจ สามารถบอกข้าได้! ข้าจะเป็นตัวแทนของพวกท่านเอง!"

“แต่ยามนี้ เรากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง ข้าหวังว่า พวกท่านจะเข้าใจว่าพวกนอกด่านนี่แหละที่ทำลายชีวิตอันสงบสุขของเรา หากพวกท่านทำร้ายพวกเดียวกันเช่นนี้ ก็ยิ่งเข้าทางพวกนอกด่าน!”

คำพูดของลั่วชิงยวนทำให้ชาวบ้านลังเล และมองหน้ากันอย่างมิมั่นใจ

มีคนถามขึ้นว่า “เจ้าจะเป็นตัวแทนของพวกเราได้จริงหรือ?”

"แน่นอน!"

ลั่วชิงยวนตอบอย่างหนักแน่น

“งั้นก็ดี เจ้าจับตัวฉินเชียนหลี่กลับมาประหารก่อน! เขาคือคนที่สั่งการเกณฑ์พลเรือน และยังเป็นคนสั่งให้ปล้นเสบียงของพวกเราอีก!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกของลั่วชิงยวนก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

ฉินเชียนหลี่?

เป็นไปได้อย่างไร!

เขาจะออกคำสั่งเช่นนั้นได้อย่างไร!

“พวกท่านเห็นด้วยตาของตัวเองหรือว่าเขาเป็นคนออกคำสั่ง?” ลั่วชิงยวนมิอยากเชื่อ

“ใช่! ทุกคนเห็น! เขาเป็นคนออกคำสั่ง!”

ทันทีที่รองแม่ทัพหลิวลุกขึ้น ดาบ หอก และไม้กระบองที่อยู่ในมือของชาวบ้านก็ชี้มาที่เขา

รองแม่ทัพหลิวตื่นตระหนกเล็กน้อยแล้วพูดว่า "เอาล่ะ ๆ เป็นความผิดของข้าเอง"

"มานั่งคุยกันเถอะ"

รองแม่ทัพหลิวรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไป ใบหน้าของเขาน่าเกลียดมาก และในใจของเขาก็มีความโกรธเกิดขึ้นมากมาย

“ทุกคน กรุณาวางอาวุธของพวกท่านลงก่อน” ลั่วชิงยวนกล่าว

แต่คราวนี้ผู้คนกลับมิกล้าวางมือลง

เสียงเย็นชากล่าวขึ้นว่า "ใครจะรู้ พวกเจ้าอาจหลอกให้พวกเราวางอาวุธลง จากนั้นก็จับพวกเราไป"

“ในสถานการณ์เช่นนี้ เราฆ่าฉินเชียนหลี่ไปจะได้อะไร หากเรามิสามารถเอาชนะพวกนอกด่านได้ เราก็ถูกส่งไปตายอยู่ดี”

“ยังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว บ้านก็ไม่มีแล้ว เหตุใดมิลองสู้กันให้ตายไปข้างหนึ่งดูเล่า!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ผู้คนก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังอีกครั้ง จับอาวุธแน่นและพุ่งเข้ามาด้วยท่าทีดุดันอาวุธในมือ

"ช้าก่อน!"