"เป็นแม่ของข้า"
ทันทีที่เขาได้ยินสิ่งนี้ ราชาเผ่านอกด่านก็ตกใจ เซถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“แม่ของเจ้ารึ? นางได้… แต่งงานกับน้องชายของข้ารึ?”
ราชาเผ่านอกด่านละล่ำละลักด้วยเสียงสะอื้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่บอกมิถูก
ท่ามกลางความตกตะลึง ยังแฝงไปด้วยความรู้สึกสูญเสียเล็กน้อย
แต่หลังจากที่สงบสติลงแล้ว ราชาเผ่านอกด่านก็เงยหน้าขึ้นและมองนางด้วยความตกใจอีกครั้ง "มิ! เจ้ามิใช่ลูกสาวของน้องชายข้า แต่เจ้าเป็นลูกสาวของข้า!"
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตัวแข็งทื่ออีกครั้ง
“ว่ากระไรนะ ลูกสาวของท่าน? แม่ของข้ากับท่าน…” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วจนแทบจะผูกเป็นปม
แต่ทว่าความตกใจมิได้หายไป
ราชาเผ่านอกด่านคว้าแขนของนางไว้อย่างตื่นเต้นและกล่าวว่า "เจ้าคือลูกสาวของข้า! เจ้าคือลูกสาวคนโตของข้า!"
“เจ้าคือหยวนหนิง!”
"ดี มิต้องทำเงื่อนไขสองข้อที่ข้าเพิ่งพูดถึงก่อนหน้านี้แล้ว!"
"ข้าจะส่งต่อตำแหน่งราชาแห่งเผ่านอกด่านให้กับเจ้ายามนี้เลย!"
“ข้าขอเพียงให้เจ้าสืบทอดตำแหน่งราชาเผ่านอกด่าน สิ่งอื่นใดข้ามิสน! มิว่าเจ้าอยากจะโจมตีเมืองผิงหนิงต่อไปหรือยุติสงคราม เจ้าตัดสินใจเอาเถอะ เจ้าเป็นผู้ชี้ชะตา!”
ราชาเผ่านอกด่านตื่นเต้นมากจนแทบจะคลุ้มคลั่ง
หนังศีรษะของลั่วชิงยวนชาวาบ นางเป็นลูกสาวของลั่วอิงและราชาเผ่านอกด่านอย่างนั้นหรือ? นางเป็นลูกสาวของลั่วไห่ผิงมิใช่หรือ?
เหตุใดราชาเผ่านอกด่านถึงได้มั่นใจเพียงนี้? เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะส่งต่อตำแหน่งราชาเผ่านอกด่านให้นางทันทีเช่นนี้เชียวหรือ?
ขณะที่พูดเช่นนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็ถอดแหวนเงินรูปนกอินทรีบนนิ้วของเขาออกทันที แล้วคว้ามือของลั่วชิงยวนไปสวมให้นาง
“หยวนหนิง ลูกสาวของข้า ในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว!”
“ข้าได้พบเจ้าอีกครั้งก่อนตาย ข้าก็สามารถบอกลาใต้หล้านี้อย่างตายลาหลับได้แล้ว!”
“ข้าจะสั่งการเดี๋ยวนี้ เพื่อจัดพิธีสืบทอดตำแหน่งให้เจ้า!”
เมื่อพูดเช่นนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็เรียกใครบางคนทันที
ลั่วชิงยวนรีบหยุดเขาทันที "มิได้!"
“ตัวตนของข้านับว่ายังมิชัดเจน หากมอบบัลลังก์ให้ข้าเช่นนี้ พวกเขาจะคิดว่าข้าบีบบังคับท่าน และจะไม่มีใครยอมรับข้าแน่”
ราชาเผ่านอกด่านส่ายหน้า "มิใช่ เจ้าเป็นลูกคนแรกของข้าและหลงจู๋"
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง
นางมองราชาเผ่านอกด่านด้วยความมิเชื่อ
“หลงจู๋?”
ราชาเผ่านอกด่านตอบว่า "นางเป็นภรรยาของข้า อดีตหัวหน้าเผ่างูทะยาน"
“แม้ว่าในตอนนั้นข้าจะแต่งงานกับนางเพื่อขยายอำนาจของเผ่า และต้องการดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ของเผ่างูทะยาน”
“แต่หลงจู๋รักข้าจริง ๆ นางพร้อมจะเสียสละทุกอย่างเพื่อข้า”
“ลูกสาวคนแรกของเรา หยวนหนิง สิ้นลมตั้งแต่ยังเป็นแบเบาะ”
“ในเวลานั้น ลั่วอิงต้องการกระบี่งูวิญญาณของเผ่างูทะยาน ซึ่งเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของเผ่างูทะยาน ลั่วอิงกล่าวว่า การใช้กระบี่งูวิญญาณสามารถเก็บส่วนหนึ่งของวิญญาณหยวนหนิงไว้ได้ และนั่นจะทำให้นางฟื้นคืนชีพ”
“หลงจู๋และข้าจึงมอบกระบี่งูวิญญาณให้นาง”
“หลายปีมานี้ พวกเรารอข่าวของนางมาโดยตลอด หวังจะได้รู้ว่าหยวนหนิงฟื้นคืนชีพแล้วหรือไม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...