ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1028

ถ้าหากอู๋เป่ยพบนักรบผู้แข็งแกร่ง ยังสามารถปรุงจิตวิญญาณของพวกมันเป็นเหรินหยวนตัน ไม่สิ้นเปลืองอย่างแน่นอน

ในเวลานี้นักรบโอนิมูชะคนหนึ่งยืนอยู่บนต้นไม้ เขามองลงมาข้างล่างอย่างประหม่า ค้นหาตำแหน่งของอู๋เป่ย ในมือของเขาถือยันต์หยกแผ่นหนึ่ง ใช้มันเพื่อควบคุมหุ่นเชิดโอนิมูชะ

อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าข้างหูมีเสียงกระซิบดังขึ้น : “แกกำลังหาฉันเหรอ”

เขาตกใจอย่างมาก หันตัวต่อยไปที่เสียงหนึ่งที อย่างไรก็ตามกลับต่อยโดนความว่างเปล่า หลังจากนั้นมือใหญ่ข้างหนึ่งบีบคอของเขา

“แกร็ก!”

คอหัก เขาตายทันที วิญญาณแรกเกิดบินออกมา ถูกอู๋เป่ยจับโยนเข้าไปในหม้อใต้พิภพ ปรุงเป็นยาอายุวัฒนะวิญญาณแรกเกิดและยาอายุวัฒนะแห่งชีวิต

เขาหยิบยันต์หยกเข้ามา โบกเล็กน้อย ก็ควบคุมหุ่นเชิดโอนิมูชะสองตนทันที โจมตีหุ่นเชิดที่อยู่ข้างนอกสองตัว

นักรบโอนิมูชะระดับกษัตริย์เที่ยงแท้มองเห็นฉากนี้ รู้ว่าแย่แล้ว รีบควบคุมหุ่นเชิด ต้องการออกจากสนามรบ

และในเวลานี้ เงาหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า โจมตีไปที่หัวของเขาหนึ่งหมัด

“แกร็ก!”

สมองของเขาแตกออกโดยตรง อู๋เป่ยแย่งยันต์หยกมา พร้อมกับเก็บวิญญาณแรกเกิดของเขา

ในไม่ช้า หุ่นเชิดโอนิมูชะทั้งสี่ตนถูกเขาควบคุมโดยสมบูรณ์ ฆ่าไปทางนักรบโอนิมูชะเหล่านั้น

อู๋เป่ยโยนหม้อใต้พิภพไว้บนพื้น ทุกครั้งที่ฆ่านักรบโอนิมูชะสำเร็จหนึ่งคน เขาก็จะปรุงเป็นยาอายุวัฒนะแห่งชีวิต หรือเหรินหยวนตัน

บางคนต้องการหลบหนี ถูกเขาสกัดฆ่ากลางอากาศ

ท้ายที่สุด นักรบโอนิมูชะหนึ่งร้อยยี่สิบสี่คน ไม่รอดแม้แต่คนเดียว ถูกอู๋เป่ยฆ่าอย่างสิ้นซาก!

ห่างจากลานบ้านไม่ไกล นินจากลุ่มหนึ่งมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นข้างหน้าด้วยความตกใจ ส่งเสียงกรีดร้องทีละคน พวกเขาเป็นปรมาจารย์จากอิกามอน มองเห็นจุดจบของโอนิบุชะ อดไม่ได้ที่จะตกใจ

“หัวหน้าพรรค คนผู้นี้น่ากลัวเกินไปแล้ว พวกเราไปก็เป็นการส่งไปตาย!” นินจาคนหนึ่งพูดเสียงสั่น

หัวหน้าพรรคอิกามอน เป็นชายวัยกลางคนคนหนึ่ง สีหน้าของเขาเยือกเย็น พูด : “โอนิบุชะถูกทำลาย พวกเราทำได้เพียงฝ่าฝืนคำสั่งแล้ว”

เพิ่งพูดจบ จู่ๆก็มีคนคนหนึ่งปรากฏตรงหน้าเขา หัวเราะให้เขา

หัวหน้าพรรคของอิกามอนยังคงสงบ พูดอย่างไม่แยแส : “ผู้ยิ่งใหญ่ พวกเราไม่มีความเป็นศัตรูต่อกัน”

อู๋เป่ยกวาดมองคนกลุ่มนี้หนึ่งที พูด : “คุณคือหัวหน้าพรรคของอิกามอนเหรอ”

ชายวัยกลางคนพูด : “ใช่”

อู๋เป่ย : “นับแต่นี้เป็นต้นไป ฮานามิ มิกิก็คือเจ้านายของพวกคุณ คุณสามารถปฏิเสธได้ แต่ผลของการปฏิเสธคือการทำลายล้าง!”

ใบหน้าของชายวัยกลางคนมีการแสดงออกที่เปลี่ยนไป สุดท้ายเขาถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “ผมยอมรับ”

อู๋เป่ย : “คุณชื่ออะไร”

หัวหน้าพรรคของอิกามอนพูด : “ข้าน้อยชื่อฮัตโตริ ริวโซ”

อู๋เป่ยเหลือบมองเขา พูด : “ดีมาก ภายในลานบ้านมีศพไม่น้อย พวกคุณไปทำความสะอาดสักหน่อย”

“รับทราบ”

หลังจากครึ่งชั่วโมง ฮานามิ มิกิกลับมา เห็นอู๋เป่ยปราบอิกามอนอยู่มัดแล้ว ตกใจอย่างมาก

ฮัตโตริ ริวโซเคยเห็นฮานามิ มิกิ นับถือเธอเป็นนายท่านอย่างเป็นทางการ

ลานบ้านมีคนตายเยอะเกินไปแล้ว กลิ่นเลือดแรงมาก ฮานามิ มิกิเปลี่ยนที่พักให้อู๋เป่ยใหม่ ที่อยู่อาศัยใหม่ตั้งอยู่กลางภูเขา มีทุ่งนาอุดมสมบูรณ์อยู่ที่เชิงเขา มีสวนบนภูเขา ทิวทัศน์ดีอย่างมาก

ด้วยความช่วยเหลือจากพลังทางจิตวิญญาณของโลก เขาใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อฝึกฝนวิชาตำหนักเซียนเทียนหวู่ วิชาตำหนักเซียนเทียนหวู่ ไม่มีการจำกัดระดับพลังยุทธ์ ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง

และในคืนนั้น ในที่สุดเขาก็ทะลวงสู่หมัดดาวตกและวิชากังฟูบ้าคลั่งไปถึงระดับเก้าขั้นสิบแล้ว

ขั้นสิบของหมัดดาวตกและวิชากังฟูบ้าคลั่ง พลังค่อนข้างน่ากลัว เมื่อหมัดดาวตกของอู๋เป่ยถูกใช้งาน เขาสามารถปล่อยหมัดสามร้อยหมัดในทันที ทุกหมัดล้วนแล้วมีพลังทำลายล้างที่น่าตกตะลึง สามารถฆ่ากษัตริย์เที่ยงแท้ได้ง่ายๆ ถ้าหากหมัดหลายร้อยครั้งโจมตีใส่คนๆ เดียวในเวลาเดียวกัน ต่อให้เป็นเซียนกษัตริย์ก็ต้องจบเห่

วิชากังฟูบ้าคลั่งยิ่งมีการครอบงำ หลังจากฝึกฝน สร้างพลังอันดุเดือดไปทั่วร่างกาย พลังอันดุเดือดนี้ สามารถปล่อยการโจมตีที่มากกว่าความแข็งแกร่งของตัวเองหลายเท่า เมื่อรวมกับหมัดดาวตก พลังของหมัดก็ยิ่งน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้น

เมื่อเทียบกับความคมของคัมภีร์ดาบเทียนจี อู๋เป่ยชอบรูปแบบของหมัดดาวตกที่ไร้เหตุผล ครอบงำ และทรงพลังมากกว่า

ทันทีที่ฟ้าสว่างขึ้น จากนั้นเขาก็ออกเดินทางไปยังน่านน้ำทางตอนเหนือของญี่ปุ่น

เข้ามาใกล้กระแสน้ำวน เขาเห็นเรือใหญ่หลายลำลอยอยู่รอบๆ มีเรือสำราญ และเรือประมง อยู่ห่างจากกระแสน้ำวนนับพันเมตร ไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว

เขาบินไปอยู่บนกระแสน้ำวนโดยตรง มองเข้าไปในส่วนลึกของกระแสน้ำวน เปิดตาเทพ เขาพบว่าข้างใต้กระแสน้ำวน อันที่จริงมีทางเข้าอยู่สามแห่ง ทางเข้าที่หนึ่งคือทางเข้าคือเหวแห่งความมืด ข้างในเต็มไปด้วยลมหายใจแห่งความตาย ทางเข้าที่สอง ภายในมีเปลวไฟไม่มีที่สิ้นสุด อะไรก็ตามเข้าไป ล้วนแล้วต้องถูกเผ่าจนกลายเป็นขี้เถ้า ทางเข้าสุดท้าย มีพืชพรรณที่มีชีวิตชีวาอยู่ข้างใน ป่าที่ไร้ขอบเขต ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ และภูเขาลูกเล็กๆ

ในเวลานี้ มีคนๆหนึ่งเข้าไปในทางเข้าที่หนึ่งพอดี พลังยุทธ์ของคนผู้นั้นไม่อ่อนแอ เพิ่งเข้าไปข้างใน ก็ถูกความมืดกลืนกินเข้าไป เหมือนก้อนหินหล่นลงไปในหล่มลึก ไร้เสียงไร้วี่แวว

คนที่สองตามมา เข้าไปในเปลวไฟ ทันทีที่คนเข้าไป ก็ถูกไฟเผาเป็นขี้เถ้า

ผ่านไปหลายนาที คนที่สามเข้าไปในกระแสน้ำวน คนผู้นี้เข้าสู่พื้นที่อันสวยงามแห่งนั้น ทันทีที่เขาลงสู่พื้น จึงวิ่งหนีออกไปไกลอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าค้นพบอะไรบางอย่าง

อู๋เป่ยสังเกตต่อไป เขาค้นพบรูปแบบหนึ่ง นั่นก็คือผู้ฝึกฝนที่เข้าไปในกระแสน้ำวน คนแรกเข้าสู่พื้นที่มืด คนที่สองเข้าสู่พื้นที่เปลวไฟ และคนที่สามเข้าสู่พื้นที่ที่มีป่าไม้และทุ่งหญ้า ต่อจากนั้น คนที่สี่ยังคงเข้าสู่พื้นที่มืด คนที่ห้าเข้าสู่พื้นที่เปลวไฟ เกิดขึ้นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาสังเกตประมาณชั่วโมงกว่า มีนินจาคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เขาจ้องอู๋เป่ย พูดอย่างเย็นชา : “ผู้มาเยือนเป็นชาวเหยียนหลงเหรอ”

อู๋เป่ยพูด : “ใช่”

เขาฮึอย่างหนักหนึ่งที : “ที่นี่เป็นดินแดนของประเทศญี่ปุ่นของพวกเรา แกรีบออกไปสะ!”