ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1031

แต่ถึงกระนั้น สัตว์ที่ทรงพลังทั้งสี่ที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ และทำได้แค่ปกป้องขอบป่าไผ่เท่านั้น

เสือตัวน้อยจ้องมองตรงไปที่ต้นไผ่ใหญ่ ไผ่ชนิดนี้มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสามร้อยเมตร ตั้งตระหว่านอยู่บนฟ้า สูงกว่าหมื่นเมตรขึ้นไป เป็นไผ่ที่สูงที่สุดในป่าไผ่ม่วงนี้ เป็นราชาแห่งไผ่!

พื้นผิวของไม้ไผ่นี้ปกคลุมไปด้วยยันต์ของขลังและมีประกายไฟ

อู๋เป่ยหามุมหนึ่ง พบว่าเสือน้อยกำลังจ้องมองไปที่กิ่งไผ่ซึ่งบานสะพรั่งไปด้วยดอกไม้สีทองอ่อน เมื่อต้นไผ่บานแสดงว่าอายุไขของมันจะหมดลง และกำลังจะออกผลซึ่งเรียกว่าข้าวไผ่

ตามตำนาน ข้าวไผ่เป็นอาหารของนกฟีนิกซ์ แต่ในความเป็นจริง ขาวไผ่สามารถรับประทานแล้วใช้เป็นยาได้

หรือว่ามันกำลังรอข้าวไผ่กัน?

ดูเหมือนว่าเสือน้อยจะรออยู่ที่นี่นานแล้ว มันมีความกังวลเล็กน้อยและวนเวียนอยู่รอบต้นไผ่นาดใหญ่ หลังจากนั้นไม่กี่รอบ มันก็ส่งเสียงคำราม ลมแรงก็พัดไปทั่วป่าไผ่ สิ่งมีชีวิตทั้งสี่ที่อยู่รอบๆ หวาดเกินเกินกว่าจะขยับตัวจนกลั้นหายใจไว้

หลังจากวนอยู๋อีกสองสามรอบ เสือน้อยนั้นกังวล ทันใดนั้นแสงสีมองก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของมัน และลอยขึ้นไปในอากาศ

อู๋เป่ยเหลือบมองไผ่ยักษ์ จากนั้นก็มองเสือขาวตัวน้อยแล้วแอบตามมันไปอย่างลับๆ เขาอยากรู้ว่าเสือน้อยตัวนี้จะทำอะไร

เสือน้อยบินไปเป็นระยาทางหลายพันไมล์ แล้วร่อนลงมาบนพื้นถูเขาที่ปกคลุมไปด้วยป่าหิน

อู๋เป่ยไม่กล้าเข้าใกล้จึงติดตามมันไปจากที่ไกลหลายร้อยไมล์ หลังจากที่มันหายไปในป่าหิน เขาก็ค่อยๆเข้าไปใกล้

จะเห็นไดว่า ในป่าหินมีหุบเขาอยู่ หุบเขานั้นใกล้กับกำแพงหินมีถ้ำขนาดใหญ่สูงถึงพันเมตร

ในเวลานี้ เสียงคำรามอันแสนแสนเศร้าของเสือน้อย และเสียงที่อ่อนแอแทบจะคร่ำครวญของเสืออีกตัวก็ดังออกมาจากถ้ำ

อู๋เป่ยเปิดดวงตาวิเศษ พบว่ามีเสือตัวใหญ่หนึ่งตัวยาวหลายร้อยเมตรอยู่บนพื้น ขนของมันสูญเสียความมันวาว ดวงตาของมันขุ่นมัว และร่างกายของมันก็อ่อนแอ

อู๋เป่ยเพียงมองดูก็รู้ว่า เสือตัวใหญ่นี้ถูกวางยาพิษบางชนิด! และข้าวไผ่นั้นสามารถลางสารพิษนีได้

เพียงแต่ข้าวไผ่กว่าจะสุกต้องใช้เวลาสักพัก เสือน้อยทนไม่ไหว จึงกลับมาดูสถานการณ์ของแม่ก่อน

แน่นอนว่าเสือตัวใหญ่นี้คงจะอยู่ได้ไม่นาน อย่างมากคงจะตายภายในสองหรือสามวัน

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะแอบเสียดาย สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังเช่นนี้ไม่สามารถควบคุมชะตากรรมของตนเองได้!

เสือน้อยครางอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบวิ่งออกจากถ้ำบินไปทางป่าไผ่ม่วง เห็นได้ชัดว่ามันยังรอข้าวไผ่อยู่

รอให้เสือน้อยจากไปไกล อู๋เป่ยก็พูดกับตัวเอง "พิษของเสือแก่นี้ฉันเข้าใจ แต่ว่าจะช่วยหรือไม่ช่วยมันดี?"

เสือแก่นี้เป็นสัตว์ดุร้าย ถ้ารักษาแล้วมันมากินเรา จะขอใครมาอธิบายล่ะ?

ทันใดนั้นก็มีลิงขนสีทอง สูงประมาณครึ่งเมตร กระโดดราวกับบินได้ มันเขามาหาอู๋เป่ย

"ฝ่าบาทขอเชิญท่านไปพบ"จริงๆ แล้วลิงพูดภาษามนุษย์ได้ แต่เป็นภาษาโบราณที่อู๋เป่ยไม่เข้าใจ แต่เขามีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งจึงสามารถเข้าใจความหมายของมันได้

เขากระพริบตาแล้วใช้ถามเซียน "ฝ่าบาทของคุณ?"

ปาฏิหาริย์ที่ลิงตัวนี้เข้าใจเซียน มันจึงพยักหน้าอย่างแรง แล้วชี้ไปที่ถ้ำขนาใหญ่

อู๋เป่ยตกใจ "คุณหมายถึงเสือตัวนั้นเหรอ?"

ลิงพยักหน้าอีกครั้ง

เขาโบกมืออย่างรวดเร็ว "ไม่ได้ ฉันไม่กล้าไป"

ลิงนั้นเกาหัวและหูอย่างวิตกกังวลแล้วพูดว่า "ฝ่าบาทบอกว่า รู้สึกได้ว่าคุณเป็นราชาของมนุษย์ คุณอาจจะช่วยเขาได้"

อู๋เป่ยใจสั่น "มันรู้ว่าฉันเป็นราชามนุษย์?"

ลิงพยักหน้า

อู๋เป่ยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "ตกลง ฉันจะไปที่นั่น"

เสือแก่ "มันกว้างใหญ่มาก ยังไม่มีใครคนพบปลายขอบเขตของมันเลย"

อู๋เป่ยตกตะลึง ด้วยพลังที่แข็งแกร่งของเสือยังไม่สามารถรู้ขอบเขตของมันได้ ที่แท้มันกว้างใหญ่ขนาดไหนกันน่ะ?

เสือแก่ "ฝ่าบาทมาจากที่ไหนกัน?"

อู๋เป่ย "นอกถ้ำศักดิ์สิทธิ์"

เสือแก่พยักหน้า "นั้นก็ถูกแล้วล่ะ ผู้ยิ่งใหญ่นั้นแต่เดิมสมมติว่าถ้ำศักดิ์สิทธิ์จะเปิดออกในอีกไม่กี่ปีต่อมา และคิดว่านี่คงเป็นวันที่มันเปิด"

อู๋เป่ยเหนว่าเสือตัวนี้มีมนุษยธรรมและพูดคุยด้วยง่าย เขาถึงถามมัน "ทำไมคุณถึงถูกพิษ?"

เสือแก่ตอบ "เดินทางไปทางทิศตะวันออกหนึ่งแสนไมล์ มีราชาแมงป่อง มันเขามาในดินแดนของฉันเมื่อนานมาแล้ว ฉันจึงตามล่ามัน เป็นฉันที่ประมาท ก่อนที่มันจะตายมันต่อยฉัน ฉันไม่คาดคิดว่าพิษของมันจะแรง ฉันทำยังไงก็ไม่สามารถระงับมันได้"

อู๋เป่ยพยักหน้า "มันรู้ว่ามันจะตาย เพื่อการโจมตีที่รุนแรงทำให้แก่นแท้ทั้งหมดในร่างกายของมันกลายเป็นพิษแล้วลากคุณไปตายด้วย"

หลังจากนิ่งไปครู่ เขาก็พูดว่า "ร่างของแมงป๋องยังอยู่ไหม?"

เสือแก่ตอบ "อยู่"

จากนั้นมันก็สั่งให้ลิงนำทางไปที่ร่างของแมงป๋องที่อยู่ในหุบเขา เมื่อเห็นแมงป๋องตัวใหญ่นี้ อู๋เป่ยก็รู็สึกประทับใจกับมัน แมงป๋องตัวนี้มาขนาดใหญ่กว่าที่เขาเคยเห็นมาก่อนมาก โดยมีหางยาวหลายร้อยเมตร!

เขาค่อยๆตัดหางของแมงป่องออกมา ตัดผิวหนังของถุงพิษออก สรรพสิ่งในธรรมชาติย่อมขัดแย้งกัน สิ่งที่ยังยั้งพิษได้ ก็อยู่ในร่างของแมงป๋องเองและในถิ่นที่อยู่ของมัน

หลังจากตัดถุงพิษออกแลว อู๋เป่ยก็พูดกับเสือแก่ว่า "ฉันอยากจะไปที่อาณาเขตของแมงป๋องเพื่อดูว่าจะหายาที่เหมาะสมได้หรือไม่"

เสือแก่คำรามเสียงดัง หลังจากนั้นไม่นานเสือตัวน้อยก็กลับมา เมื่อเห็นอู๋เป่ย มันก็แสดงแววตาที่ดุร้ายขึ้นทันทีและเตรียมที่จะตะครุบเขา

เสือแก่พูด "อย่าอวดเก่ง เจ้าลูกชาย รีบพ่อราชามนุษย์ไปสำรวจ ราชามนุษย์เป็นหมอที่สามารถรักษาแม่ได้"

เสือน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกระโจนลงบนพื้นทันทีวางอุ้งเท้าทั้งสอง ทักทายอู๋เป่ยด้วยความเคารพอย่างสูง จากนั้นก็มองดูอู๋เป่ยทั้งน้ำตา ส่งแสียงอ้อนวอนจากปากของมัน "ฮือฮือ"