ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1079

เมื่ออู๋เป่ยพักอยู่ในหอคอยครึ่งชั่วโมง หลังจากฟื้นพลังแล้ว เขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "ไปกันต่อเถอะ"

ชายหนุ่มพูด "ขั้นต่อไปคือการทดสอบการต่อสู้จริง ตามคุณสมบัติของคุณ ฉันขอแนะนำให้คุณท้าทายหุ่นต่อสู้ระดับสามสิบ"

อู๋เป่ยเคยเห็นหุ่นต่อสู้ตั้งแต่ในถ้ำสวรรค์จักรพรรดิเจิ้นหวู่ เขาถาม "หุ่นที่นี่มีกี่ระดับ?"

ชายหนุ่ม "สูงสุดหนึ่งร้อยยี่สิบระดับ"

"ความแข็งแกร่งโดยประมาณของหุ่นต่อสู้ระดับสามสิบนี้คือเท่าไหร่?"

ชายหนุ่ม "ความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานหนึ่งดาว"

อู๋เป่ยพยักหน้า "งั้นก็ได้ ถ้าฉันสู้ไม่ชนะ จะท้าทายระดับยี่สิบเก้า"

ชายหนุ่ม "เชิญเตรียมตัว"

เบื้องหน้าก็ปรากฏประตูบานหนึ่งขึ้น มีชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนคนจริงๆเดินออกมาจาประตูบานนั้น เขาสูงหนึ่งเมตรเก้าสิบห้าเซน เป็นหุ่มเชิดต่อสู้

หุ่นเชิดพยักหน้าเล็กน้อยให้เขาแล้วเริ่มเคลื่อนไหวทันที

"บูม!"

หมัดของคู่ต่อสู้นั้นธรรมดา แต่รวดเร็วและดุร้าย

อู๋เป่ยหันไปด้านข้าง ใช้วิชาหมัดผีมังกรสังหารจากนั้นเริ่มต่อสู้กับหุ่นต่อสู้ระดับสามสิบนี้

"บูมบูมบูม!"

เขาไม่มีเวลาศึกษาภูมิปัญญาการต่อสู้ของจักรพรรดิเจิ้นหวู่และเส้นลมปราณการต่อสู้อย่างรอบคอบ ตอนนี้เมื่อกำลังเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานหนึ่งดาว เขาจะทดสอบประสบการณ์และภูมิปัญญาเหล่านี้ที่ละคน

แน่นอนว่าเขาเสียเปรียบในช่วงแรกๆ เนื่องจากเขาไม่เชี่ยวชาญและถูกต่อยไม่กี่ครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้ โชคดีที่เขามีความยืดหยุ่นมากและมีความเข้าใจที่น่าทึ่ง ดังนั้นเขาจึงสามารถแก้ไขข้อเสียของเขาได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านไปสามร้อยกระบวนท่า อู๋เป่ยก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เขารู้สึกว่าการต่อสู้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานหนึ่งดาวนั้นน่าเบื่อ เขาจึงใช้การเคลื่อนไหวพิเศษเพื่อถอดหัวของหุ่นเชิดโดยตรง

ชายหนุ่มยิ้มแล้วพูดว่า "ยินดีด้วย ต้องการท้าทายต่อไปหรือไม่?"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานนี้สูงสุดมีกี่ดาว?"

ชายหนุ่ม "สูงสุดสิบดาว"

อู๋เป่ยพยักหน้า "งั้นเอาระดับห้าดาว ฉันขอพักสิบนาที"เขารู้สึกว่าเขามั่นใจในการจัดการกับระดับห้าดาวได้

ชายหนุ่มพูด "ได้ ลำดับต่อไปท่านได้ท้าทายหุ่นเชิดต่อสู้ระดับสามสิบเก้า"

สิบนาทีต่อมา การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น

หุ่นเชิดต่อสู้ระดับสามสิบเก้ากระแทกอู๋เป่ยออกไปในคราวเดียว การเคลื่อนย้ายของเขามีพลังมาก ความเร็วของเขาเร็วมาก พลังหมัดของเขาก็น่ากลัว

หลังจากผ่านไปสิบกระบวนท่า อู๋เป่ยก็กระอักเลือดออกมาหลายคำ ถึงอย่างไรเขาก็ค่อยๆเข้าใจลักษณะเด่นในการต่อสู้ของคู่ต่อสู้ แล้วค่อยๆไม่ถูกท่านั้นโจมตี

ผ่านไปหนึ่งร้อยกระบวนท่า เขาก็สามารถเทียบกับหุ่นเชิดนี้ได้ ต่อมาเขายังคงใช้สิ่งนี้เพื่อยืนยันสิ่งที่เขาเรียนรู้

สองร้อยกระบวนท่า สามรอยกระบวนท่า จนกระทั่งห้าร้อยกระบวนท่า อู๋เป่ยก็ทุบหุ่นเชิดออกเป็นชิ้นๆ

เขานั่งลงบนพื้น กลืนยาอายุวัฒนะวิญญาณพระเจ้าหนึ่งเม็ดแล้วพูดว่า "ต่อไป ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานระดับดาว!"

เมื่ออู๋เป่ยเผชิญหน้ากับหุ่นต่อสู้ระดับสี่สิบสอง เขาถูกกระแทกไปตั้งแต่ก้าวแรก ในเวลานี้ เขาใชทักษะพิเศษของฝ่ามือเทียนหลงเพื่อต่อสูกับมัน แต่เขาไม่สามารเทียบได้เลย

หลังจากเคลื่อนไหวหลายร้อยครั้ง เขาก็ยังเสียเปรียบ ดังนั้นเขาจึงใช้ตราจินกังของวิชาเทพและต่อสู้อย่างดุเดือดต่อ

หลังจากผ่านไปห้าร้อยกระบวนท่า ทั้งสองก็เท่ากัน อู๋เป่ยใช้คัมภีร์ดาบเทียนจีซึ่งเป็นทักษะสวรรค์ ด้วยดาบที่ลุกโชติช่วงภายในสิบกระบวนท่าคู่ต่อสู่กถูกบังคับให้เข้าสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวัง

ดาบวาววับ หัวของหุ่นเชิดตกลงบนพื้น เป็นอู๋เป่ยที่ชนะอีกครั้ง

"มาอีก ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานระดับสิบดาว" เขาพูดอย่างใจเย็น

จากนั้นหุ่นเชิดต่อสู้ระดับห้าสิบเอ็ดก็ปรากฏตัวขึ้น คราวนี้อู๋เป่ยไม่กลาที่จะประมาท เขาใช้ทักษะคัมภีร์ดาบเทียนจีเพื่อยืนหยัดขึ้น

ภายในร่างกายของเขา พลังดาบนั้นไขว้เขวโดยใช้ภูมิปัญญาศิลปะการต่อสู้ของเขาอย่างเต็มศักยภาพ แต่ถึงอย่างนัน เขาก็ไม่ได้รับข้อได้เปรียบ แต่กลับถูกหุ่นเชิดต่อสูระดับห้าสิบเอ็ดทุบตี

"บูม！"

จากนั้นเขาก็ต่อยออกไป พลังอันน่าสะพรึงกลัวของหมัดก็ทำให้ไหล่ของหุ่นเชิดแตกออกเป็นเสี่ยงๆ นี่คือเคล็ดลับของรอยประทับที่เจาะผนึกได้!

อย่างไรก็ตาม หุ่นเชิดก็ถอยกลับราวกับสายฟ้า ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง

ในการต่อสู้ต่อมา อู๋เป่ยค่อยๆได้เปรียบขึ้น ถึงอย่างไรเนื่องจากเขาต้องใช้หุ่นเชิดเพื่อฝึกท่า เขาจึงรอมากกว่าห้าพันกระบวนท่า ก่อนจะเอาชนะมันด้วยฝ่ามือเดียว

หลังจากเอาชนะหุ่นต่อสู้ระดับสิบได้ อู๋เป่ยก็เหนื่อยล้าทั้งกายและใจ เขานั่งขัดสมาธิและพูดอย่างสงบนิ่ง "หยุดที่ตรงนี้ก่อนเถอะ"

ชายหนุ่มยิ้มแล้วพูดว่า "ยินดีด้วย คุณอยู่ในชั้นที่ห้า มีผลการแข่งขันที่ดีที่สุดในการต่อสู้จริง"

อู๋เป่ย "มีอะไรให้ทดสอบอีกไหม?"

ชายหนุ่มพูด "ขั้นสุดท้ายคือการทดสอบเวทย์มนตร์"

อู๋เป่ยพยักหน้า "มาเริ่มกันเลย"

ต่อมา ลำแสงก็ตกลงมา อู๋เป่กตกอยู่ในภายลวงตาในดินแดนแห่งภาพมายา เขามีชีวิตใหม่ปละประสบการณ์ชีวิตที่น่าสังเวชยิ่ง

แต่ว่า เขาสามารถรักษาใจไว้ไม่ให้สะทกสะท้าน จากนั้นภาพลวงตาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง และประสบการณ์ชีวิตของเขาก็น่าเศรามากอย่างยิ่ง

ในภาพลวงตานี้ อู๋เป่ยแทบทนไม่ไหวอีกต่อไป และตกลงไปในทางสายมาร ในวินาทีสุดท้าย วิญญาณดาบก็สั่นสะเทือนและสังหารความคิดปีศาจโดยตรง

จากนั้น เขาก็เข้าสู่พื้นที่ที่มืดมน ไร้สีไร้เสียง ซึ่งเวลานั้นยาวนานมากหากเป็นคนธรรมดาคงจะเป็นบ้าในอีกไม่นาน

โชคดีที่อู๋เป่ยไม่ใช่คนธรรมดา ดังนั้นเขาจึงถือโอกาสนึกถึงมรดกของจักรพรรดิเจินหวู๋ โครงร่างทั่วไปของศิลปะการต่อสู้ในพื้นที่อันโดดเดียวนี้

ในความรู้สึกส่วนตัวของเขา เขามีประสบการณ์นับพันปีในความมืดมิดอันไร้ขอบเขตนี้!

อย่างไรก็ตาม การทดสอบจืตใจยังคงไม่สิ้นสุด ภาพลวงตากปรากกฏขึ้นอีกครั้ง จิตสำนึกของอู๋เป่ยเข้าสู่ดินแดนที่แปลกประหลาด ความคิดของเขาก็เริ่มพร่ามัว

ดินแดนแห่งภาพมายานีแปลกมาก ในนั้นเขาสูญเสียตัวเองอย่างรวดเร็ว ล่องลอยไปตามกระแสน้ำ ความคิดชั่วร้ายของเขาก็เติบโตชึ้น ถึงอย่างไรในช่วงอันตรายนั้นในสายเลือดของเขา แสดงเจตจำนงจากเหล่าจวินก็ปรากฏออกมา เขาพูดเสียงดังในหูของอู๋เป่ยเสียงดัง เต๋าเป็นเต๋าแต่เต๋าไม่ใช่เต๋า นามเป็นนามแต่นามไม่เป็นนาม

เมื่อได้ยินเสียงระฆังอละกลอง อู๋เป่ยก็ตื่นขึ้นมา และอดไม่ได้ที่จะรักษาหัวใจของเขาให้นิ่งสงบราวกับภูเขา