ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1264

อู๋เป่ยโบกมือ : "รีบให้คนไปจัดหาถิ่นฐานใหม่ให้ประชาชนที่อยู่ด้านนอกเหล่านั้น พวกเขาล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์ที่ถูกส่งไปให้ปีศาจพยัคฆ์กิน"

อวี๋เจียนรีบไปจัดการ เหลิ่งหรูเยียนที่อยู่ข้างๆ อมยิ้ม : "ฉันยังทานอาหารไม่เสร็จเลย คุณก็ฆ่าปีศาจพยัคฆ์ได้ซะแล้ว"

อู๋เป่ยยื่นมือเข้าไปดึงเหลิ่งหรูเยียนเข้ามาในอ้อมกอด และกล่าวว่า : "หรูเยียน ต่อไปเรื่องการจัดซื้อฉันจะส่งมอบให้คุณนะ คุณจะต้องพักประจำอยู่ที่ประเทศอินทรีทองคำ ด้วยเกียรติของฉัน ราชาจึงถือว่าฉันเป็นแขกผู้มีเกียรติคนหนึ่ง"

เหลิ่งหรูเยียนกลอกตาใส่เขา : "นี่คุณจะทิ้งฉันเอาไว้ที่ประเทศอินทรีทองคำเหรอ?"

อู๋เป่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "ทำไมต้องทิ้งคุณด้วยล่ะ ในประเทศอินทรีทองคำน่าจะมีทรัพยากรมากมาย คุณมีเวลาก็ช่วยฉันตรวจสอบหน่อยก็เท่านั้น"

เหลิ่งหรูเยียน : "รู้แล้วน่า เรื่องเหล่านี้ฉันจะดูแลเอง"

ทั้งสองพูดคุยกันสักพัก อวี๋เจียนก็ย้อนกลับมา เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม : "อุปราชอู๋ ได้โปรดยกโทษคำขอร้องที่ไร้เหตุผลของฉันด้วย และหวังว่าคุณจะดำรงแหน่งอยู่ที่ประเทศอินทรีทองคำของฉันได้"

อู๋เป่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "ฝ่าบาทต้องการจะแต่งตั้งตำแหน่งให้ฉันอย่างนั้นเหรอครับ?"

อวี๋เจียนโบกไม้โบกมือ : "ไม่ๆ ตำแหน่งอุปราชอู๋นั้นน่าเคารพยกย่อง และควรจะมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกันกับฉัน ดังนั้น ฉันหวังว่าอุปราชอู๋จะสามารถเป็นราชาแห่งอาณาจักรของประเทศอินทรีทองคำของฉันได้!"

ราชาแห่งเมือง? อู๋เป่ยยังคงลังเลเล็กน้อย เหลิ่งหรูเยียนก็ได้กล่าวว่า : "เช่นนั้นก็ต้องขอบพระทัยฝ่าบาทเป็นอย่างยิ่ง"

อู๋เป่ยเห็นว่าเธอตอบรับ ก็เลยไม่ปฏิเสธ เขาจึงกล่าวว่า : "เช่นนั้นก็ต้องขอบพระทัยฝ่าบาทเป็นอย่างยิ่งเช่นกัน"

อวี๋เจียนหัวเราะ"ฮ่าๆ" : "อุปราชอู๋ ถ้าไม่รังเกียจกัน ฉันหวังว่าจะสามารถสาบานเป็นพี่เป็นน้องต่างแซ่กับคุณได้นะ"

ยังต้องการสาบานเป็นพี่เป็นน้องกับด้วยเหรอ?

อู๋เป่ยลังเลใจเล็กน้อย แต่เมื่อมองเห็นสายตาอันแรงกล้าของอวี๋เจียน จึงยิ้มขึ้นมาทันที : "ตกลง!"

ทันใดนั้น ทั้งสองคนก็จุดธูปบูชา ในฐานะพี่น้องต่างแซ่ อู๋เป่ยแก่กว่าครึ่งปี จึงเป็นพี่ อวี๋เจียนเป็นน้อง

"พี่ใหญ่!"

"น้องเจียน!"

หลังจากสาบานเสร็จแล้ว อวี๋เจียนก็เชิญอู๋เป่ยไปยังท้องพระคลังของเขา และกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "พี่ใหญ่ ด้านในนี้มีสมบัติของราชวงศ์ก่อนหน้า แล้วก็มีของสะสมของราชวงศ์ฉันเอง คุณชอบอะไร ก็เลือกเอาไปได้เลย"

อู๋เป่ยเห็นถึงความจริงใจของเขา จึงกล่าวว่า : "ฉันเป็นพี่ใหญ่ จะเอาของของคุณไปได้ยังไง"

เขาเหลือบมอง และกล่าวว่า : "น้องเจียน คุณไม่ได้เชื่อมั่นว่าจะต้องไปถึงขั้นแห่งการกำเนิดไม่ใช่เหรอ?"

เดิมทีแล้ว เมื่อสองปีก่อนอวี๋เจียนได้มาถึงขั้นแห่งตำหนักเทพแล้ว แต่ยังไม่กล้าไปถึงการกำเนิด เพราะว่าการกำเนิดมีความเสี่ยงอย่างมาก เขาไม่เคยมีความคิดที่จะไปถึงขั้นนั้นเลย

อวี๋เจียนพยักหน้า : "ฉันอยากจะสั่งสมสักระยะหนึ่ง และอีกห้าปีจึงจะไปถึงการกำเนิด"

อู๋เป่ย : "ไม่จำเป็นหรอก ฉันมียาการกำเนิดอยู่ที่นี่ มีมันคอยช่วยเหลือ คุณน่าจะทะลุผ่านมันไปได้อย่างง่ายดาย"

อวี๋เจียนมองดูยานั้น และยิ้มเจื่อนๆ : "พี่ใหญ่ ฉันรู้จักยานี้ดี เพียงแต่ว่า ยาการกำเนิดระดับสูงมันมีน้อยเหลือเกิน สำหรับกษัตริย์ในประเทศเล็กๆ อย่างฉันนี้มันยากที่จะได้รับมัน"

อู๋เป่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "นี่คือยาระดับราชา มันมีเพียงพอสำหรับคุณ"

อวี๋เจียนตกตะลึง : "ระดับราชา?"

อู๋เป่ยพยักหน้า : "ใช่ระดับราชา ถ้าได้ใช้มันสักระยะหนึ่ง ก็น่าจะทะลุผ่านไปได้"

อวี๋เจียนดีใจอย่างมาก : "ขอบคุณพี่ใหญ่"

อู๋เป่ย : "ในเมื่อเป็นพี่น้องกัน ก็อย่าได้เกรงอกเกรงใจกันเลย"

หลังจากนั้น อวี๋เจียนก็ยังคงพาอู๋เป่ยมายังท้องพระคลัง และกล่าวว่า : "พี่ใหญ่ ฉันรู้ว่าสิ่งของเหล่านี้คุณอาจจะไม่ชื่นชอบ แต่ไม่ว่าอย่างไรนี่ก็เป็นน้ำจิตน้ำใจของน้องชาย"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน