ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 153

หลังจากที่อู๋เป่ยฟังจบ ก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด พูด" ผมเคยได้ยินฝ่ามือห้าพิษมาบ้าง คนที่ฝึกวิชานี้เวลาฝึกต้องผสมพิษเข้าไปด้วยเพื่อทำให้ฝ่ามือมีพิษ แต่ว่าถ้าเจอคนที่มีพลังปราณฝ่ามือมากกว่าตัวเองก็อาจจะทำให้เกิดธาตุไฟเข้าแทรกได้ เพราะอย่างนี้คนที่ฝึกวิชาฝ่ามือห้าพิษส่วนใหญ่ไม่ได้มีจุดจบที่ดีเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะตายเพราะพิษเข้าสู่หัวใจ"

เหลิ่งหรูเยียนพยักหน้า" ไม่ผิด เพราะอย่างนี้ถึงแม้ว่าฝ่ามือห้าพิษจะมีพลังร้ายแรง แต่ยอดฝีมือส่วนใหญ่ก็ไม่ฝึกกัน"

หลังจากนั้นเธอก็บอกกับอู๋เป่ยว่า " กัวเป่าซิ่งยังได้ทิ้งคำพูดไว้ว่า ถ้าใครรักษาพ่อของฉัน คนนั้นก็จะเป็นศัตรูกับเขา"

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเย็นชา " คนนี้มันโอหังมากนัก ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะกล้าลงมือกับผมไหม "

ตอนนี้เขาอยู่ชั้นปรมาจารย์พรสวรรค์แต่กัวเป่าซิ่งอยู่แค่ชั้นลมปราณ ความห่างชั้นมันเห็นได้ชัดมาก

เหลิ่งหรูเยียนถอนหายใจแล้วพูดเบาๆ " ถ้ามีแค่กัวเป่าซิ่งคนเดียวฉันก็ไม่กังวลหรอก แต่อาจารย์ของกัวเป่าซิ่งชื่อหนานเจียงเป็นยอดปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์น่ะ"

" อ๋อ คนนั้นก็ฝึกวิชาฝ่ามือห้าพิษใช่ไหม "

เหลิ่งหรูเยียนส่ายหัว " ไม่ใช่ แต่เป็นวิชาที่โหดกว่านั้น เป็นมือพันพิษน่ะ"

อู๋เป่ย " เธอกลัวว่าอาจารย์ของเขาจะลงมือกับผมเหรอ"

เหลิ่งหรูเยียนพยักหน้า " เพราะอย่างนี้ฉันถึงได้ลังเลตลอด ว่าจะขอความช่วยเหลือจากคุณดีไหม ฉันรู้ว่าถ้าฉันขอ นายก็จะช่วยฉันแน่นอน แต่ฉันก็ไม่อยากให้นายต้องมาเดือดร้อน จึงได้มาหาพี่สามสวี่ แต่พี่สามกลับบอกฉันว่าไม่ต้องกังวล เขาบอกว่ามือพันพิษก็ไม่ได้น่ากลัวจนต้องกังวล"

เหลิ่งหรูเยียนคนนี้ยังไม่รู้ว่าอู๋เป่ยได้กราบท่านตงฟู่เป็นอาจารย์แล้ว ถ้าเธอรู้ก็คงจะไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย"

อู๋เป่ย" ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวรอพี่สามสวี่กลับมา ผมจะไปกับคุณเที่ยวหนึ่ง"

เหลิ่งหรูเยียนพยักหน้าตอบรับ ในใจรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก

สองคนพูดไปเรื่อยๆ ทำให้อู๋เป่ยรู้จักบ้านตระกูลเหลิ่งมากขึ้น ธุรกิจหลักๆ ของบ้านตระกูลเหลิ่งเป็นธุรกิจอะลูมิเนียมด้วยไฟฟ้าและไฟฟ้าพลังงานความร้อน มีโครงสร้างกิจการที่ใหญ่มาก แต่ละปีรายได้หลายแสนล้าน และได้ผลกำไรก็หลายหมื่นล้าน เป็นกิจการใหญ่ของตระกูลที่มีชื่อเสียงในเจียงหนาน

แต่ว่าทรัพย์สินทั้งหมดอยู่ในการดูแลของเหลิ่งหรูเยียนและอาของเธอ ส่วนพ่อนั้นเป็นคนคลั่งวิชา ไม่ได้สนใจกิจการของตระกูลเท่าไหร่

เหลิ่งหรูเยียนยังมีน้องชายคนหนึ่ง กำลังศึกษาอยู่ต่างประเทศ

เพิ่งพูดคุยกันไปได้สักพัก สวี่จี้เฟยก็กลับมา บนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยไอสังหาร ยิ้มตอบ " แก๊งหลงเสอไส่หัวไปแล้ว "

อู๋เป่ยก็ไม่ได้ถามถึงรายละเอียด แต่ว่าเขารู้ว่าในนั้นต้องมีการฆ่าฟันกันและเสียเลือดเนื้อไปมากมาย และยิ่งกว่านั้นคือคนของจัวคังก็น่าจะเข้าร่วมแน่นอน

เขาพูด" พี่สาม ถ้าศูนย์กลางของแก๊งหลงเสอจะมาแก้แค้น พี่ช่วยบอกผมด้วย"

สวี่จี้เฟยยิ้มตอบ " มังกรแกร่งไม่กดทับงูบนดิน อวิ๋นจิงเป็นถิ่นของเรา พวกมันไม่กล้ามาแก้แค้นหรอก"

อู๋เป่ยผงกหัว " พี่สาม ผมมีเรื่อง วันหลังค่อยมาดื่มกับพี่นะ"

หลังจากที่บอกลาสวี่จี้เฟยแล้ว เขาก็ตามเหลิ่งหรูเยียนมายังบ้านตระกูลเหลิ่ง

บ้านตระกูลเหลิ่งตั้งอยู่ในเมืองที่ชื่อเจียงในทางตะวันออกของอวิ๋นจิง เมืองเจียงเป็นเมืองที่มีความเจริญรุ่งเรือง เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของมณฑลเจียงหนาน ได้ชื่อว่าเป็นบ้านเกิดของปลาและข้าว

บ้านใหญ่ของตระกูลเหลิ่งตั้งอยู่บนภูเขาใกล้แม่น้ำ ภูเขาทั้งลูกมีบ้านตั้งอยู่ไม่กี่หลัง สงบเงียบมาก รถเพิ่งจะถึงบ้านก็มีคนที่แต่งตัวเหมือนพ่อบ้านวิ่งมาหา พูดด้วยความเร่งรีบ" คุณหนูใหญ่ นายท่านจะทนไม่ไหวแล้ว "

เหลิ่งหรูเยียนตะลึงมาก รีบวิ่งไปที่ห้องทันที

ในห้องนอนมีคนยืนล้อมรอบหลายคน มีชายหน้าดำเขียวคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง ริมฝีปากเป็นสีม่วงดำ อ้าปากค้างไว้ครึ่งปากด้วยความเจ็บปวดทรมาน แต่ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะส่งเสียงออกมา

อู๋เป่ยเห็นว่าสถานการณ์ข้างหน้ามันเร่งด่วนมาก พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น " ทุกคนออกไปให้หมด "

มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งขมวดคิ้ว " หรูเยียน คนนี้เป็นใครเหรอ"

เหลิ่งหรูเยียนรีบตอบทันที " อาน้อย เขาคือคุณหมออู๋ พวกเราออกไปเถิด"

ทุกคนออกจากห้องนอน มีแต่เหลิ่งหรูเยียนที่เดินกลับมา ถามด้วยความกังวล " อู๋เป่ย พ่อฉันเป็นยังไงบ้าง"

เหลิ่งจิ้นเฟิงพูด " ผมเคยได้ยินคุณจากปากของเหลิ่งหรูเยียน พวกคุณเป็นเพื่อนกันมานานแค่ไหนแล้ว "

อู๋เป่ยเกิดอาการมึนงง เป็นเพื่อนกันเหรอ เขาจ้องมองไปยังเหลิ่งหรูเยียน

เหลิ่งหรูเยียนหน้าแดงระเรื่อ พูด " พ่อ ยังไม่นานหรอก"

เหลิ่งจิ้นเฟิงทำเสียง" อืม"เสียงหนึ่ง พูด " เสี่ยวอู๋เอ๋ย ผมได้ยินว่า นายเป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์แล้วเหรอ"

อู๋เป่ยตอบด้วยความรีบเร่ง " ใช่ เพิ่งเลื่อนชั้นได้ไม่นาน"

เหลิ่งจิ้นเฟิงดีใจ ในชีวิตของเขาคลั่งไคล้กับวิชา และจะมีความเคารพต่อคนที่วิชาสูงกว่าตัวเองเสมอ พูด " เก่งสุดๆ นายอายุแค่นี้ก็เป็นปรมาจารย์แล้ว เมื่อคิดถึงตัวเองที่ฝึกวิชามาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็เป็นคนที่มีอายุมากถึงห้าสิบแล้ว แต่ยังอยู่ชั้นลมปราณอยู่

โธ่เอ๋ย..."

อู๋เป่ยตอบ" คุณอาไม่ต้องคิดมาก พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้กินยาต่อ สามสี่ห้าวันผ่านไปก็จะหายเป็นปกติ "

เหลิ่งจิ้นเฟิงเองก็เหนื่อยล้ามาก ผงกหัวตอบ

อู๋เป่ยเดินออกจากห้อง คนตระกูลเหลิ่งกลุ่มนั้นทยอยขึ้นมาแสดงความขอบคุณ

มีวัยหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา จากนั้นก็คุกเข่าลงไปดัง"ตุ้บ" ต่อหน้าอู๋เป่ย ทำให้อู๋เป่ยก็ตะลึงงันเหมือนกัน

เหลิ่งหรูเยียนพูด " เสี่ยวซาง"

ชายหนุ่มคนนี้เป็นน้องชายของเหลิ่งหรูเยียน เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเมื่อวาน ชื่อเหลิ่งซาง

เขาตอบ " พี่ใหญ่อู๋ ขอบคุณพี่มาก ผมไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี ขอเป็นโขกหัวแสดงความเคารพให้พี่ละกัน"

อู๋เป่ยรีบประคองเขาขึ้นมา พูด " ไม่ต้องทำอย่างนี้ รีบลุกขึ้นมา"