ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 194

เย่เทียนจง"ตู๋ฝัวบวชตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เรียนวรยุทธ์ที่ไม่ธรรมดา วรยุทธ์นั้นคือเทพอาภรณ์ทอง เป็นวิชาที่อยู่ยงคงกระพันปืนมีดยิงไม่เข้า ต่อให้ฉันลงมือก็ยากที่จะชนะอีกฝ่ายเก่งวิชาและใช้ยาผิดเก่งเพราะอย่างนั้นคนเลยเรียกเขาว่าตู๋ฝัวที่ย่อมาจากพระแห่งพิษ

อู๋เป่ย"ระหว่างศิษย์พี่และตู๋ฝัวขัดแย้งกันแค่ครั้งเดียว?"

"ความขัดแย้งเป็นเพียงแค่ฉากบังหน้าเท่านั้น"เย่เทียนจงกล่าว "การมีอยู่ของกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพทำให้ตู๋ฝัวถูกขัดขวาง ย้อนกลับไปในตอนนั้นเขาแข่งกับฉันเพื่อชิงตำแหน่งผู้นำของกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพ เป็นเพราะสถานะของอาจารย์ในยุทธภพ ฉันจึงชนะในท้ายที่สุด"

อู๋เป่ย"ถ้าศิษย์พี่ถูกฆ่าตาย เขาจะมีโอกาสเข้ากรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพไหม"

เย่เทียนจง"นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เขาโจมตีฉัน เหตุผลที่แท้จริงคือหยวนกู่ ถ้าเขาไม่แอบอยู่ข้างหลังตู๋ฝัว เขาคงไม่กล้าโจมตีฉัน!"

อู๋เป่ย"ศิษย์พี่ ถ้าเราช่วยเยี่ยเสวียน อีกฝ่ายต้องไม่ยอมแน่"

เย่เทียนจงหัวเราะเสียงนิ่ง "ฉันไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน แต่หลังจากวันนี้ ทั้งสองฝ่ายจะต่อสู้กัน ใครจะเป็นผู้ชนะ ขึ้นอยู่กับความสามารถที่มี!"

อู๋เป่ย"ทั้งสองคนเลย?"

เย่เทียนจง"แน่นอนว่าก็อื่นคือจัดการตู๋ฝัวก่อน จากนั้นก็เป็นจังหยวนกู่!"

อู๋เป่ยเป็นกังวลเล็กน้อย "ศิษย์พี่ต้องการให้อาจารย์จัดการกับจังหยวนกู่ไหม"

เย่เทียนจงยิ้ม "ศิษย์น้อง ฉันดูแลกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพมายี่สิบปีแล้วและฉันมีความลับมากมายที่ทุกคนไม่รู้ ต่อให้จังหยวนกู่สิบคน ฉันก็สามารถฆ่าเขาได้ ที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ลงมือกับเขาก็เพราะว่าเขายังไม่ล้ำเส้นฉัน แต่ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างประกาศเป็นศัตรูกันยังมีอะไรต้องกังวลอีก?"

อู๋เป่ย"เซียนจีเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นโดยเบื้องบน? ทั้งสองฝ่ายจะเริ่มทำสงครามแบบนี้และข้างบนจะไม่สนใจเลยเหรอ?"

เย่เทียนจง"เราฆ่าจังหยวนกู่ไม่ใช่เซียนจีทำไมพวกระดับสูงถึงต้องมาใส่ใจเขา เขาเป็นผู้นำของเซียนจีและเขาไม่สามารถปกป้องชีวิตของตัวเองได้ คุณยังคาดหวังให้เขาเสริมความแข็งแกร่งให้กับเซียนจีอีกเหรอ"

อู๋เป่ยเงียบ เขารู้ว่าเย่เทียนจงโกรธมาก และเขาต้องโกรธจังหยวนกู่มากแน่นอน!

ในเวลานี้ คนกลุ่มหนึ่งมาถึงหุบเขา อู๋เป่ยชี้ทิศทางและกลุ่มผู้เชี่ยวชาญรีบเข้ามา

ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตรอู๋เป่ยก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง เมื่อพวกเขามาถึงบ้าน บ้านก็เต็มไปด้วยซากศพ ผู้คุมทั้งหมดถูกฆ่า

อู๋เป่ยชี้ไปที่ประตูเหล็กและพูดว่า "ศิษย์พี่ถ้ำผีอยู่ข้างหลัง เยี่ยเสวียนน่าจะถูกขังอยู่ข้างใน"

เย่เทียนจงเปิดประตูเหล็กเผยให้เห็นถ้ำมืด ในถ้ำมีวิญญาณชั่วร้ายมืดมนพุ่งออกมาทำให้ทุกคนสั่นสะท้าน

ทันใดนั้นก็มีเสียงดัง "บูม" ข้างนอก ทำเอาสั่นเข้ามาถึงข้างใน

อู๋เป่ยมองขึ้นไป ตาของเขามองทะลุหลังคา เขาเห็นการระเบิดที่ไกลมากกว่า 100 เมตรจากยอดเขา ก้อนหินจำนวนมากกลิ้งลงมาทางบ้าน

เขาตกใจและตะโกนว่า "เข้าไปในถ้ำ!"

ในเวลาเดียวกันด้วยการผลักด้วยมือทั้งสองข้าง เขาผลักคนที่อยู่ใกล้ ๆ ไปที่ถ้ำทีละคนและในเวลาเดียวกันก็ดึงเย่เทียนจงให้วิ่งเข้าไป

จากนั้นทุกคนก็ตอบสนองและรีบเข้าไปในถ้ำอย่างสิ้นหวัง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนสามคนที่ตอบสนองช้ากว่าเล็กน้อยและด้วยเสียงที่ดัง หินก้อนใหญ่ก็หล่นลงมา โดนบ้านทั้งหลัง สามคนนั้นก็เนื้อตัวสกปรก!

หินกรวดยังปิดทางเข้าถ้ำและถ้ำก็มืดจนมองไม่เห็นแม้แต่นิ้วตัวเอง

ดวงตาของอู๋เป่ยกำลังจะลุกเป็นไฟและเขาพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า "ตู๋ฝัวคนนี้ร้ายกาจจริงๆ!"

เขาคำนวณมาหลายพันครั้งแล้ว แต่เขาไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะใช้เล่ห์เหลี่ยมเช่นนี้ ระเบิดภูเขาและฝังไว้ที่ในของหุบเขา!

เขามองผ่านหินและพบว่าหินถูกรวมเข้ากับพื้นดินมีเส้นเลือดหินธรรมชาติอยู่ข้างในและวิญญาณชั่วร้ายที่แข็งแกร่งก็เชื่อมต่อกับใบมีดดาบตามเส้นเลือด

พลังงานชั่วร้ายที่เป็นลูกคลื่นถูกใบมีดดูดซับไว้ซึ่งทำให้เขาตกใจมาก

“หินเลี้ยงกระบี่!” เขาอุทานเมื่อนึกถึงบันทึกของหยู่จวน นางฟ้าพบก้อนหินที่มีเส้นเลือดชั่วร้ายในสถานที่แห่งความชั่วร้าย ดังนั้นจึงเจาะดาบเข้าไป เชื่อมต่อเส้นเลือดชั่วร้ายและใช้มันหล่อเลี้ยงพลังชั่วร้ายของดาบ

“ดาบนี้ถูกเก็บไว้ที่ไม่รู้กี่ปีแล้ว เสร็จฉันล่ะ ” เขาหัวเราะเสียงดัง กัดปลายลิ้นของเขาทันที แล้วพ่นเลือดที่เต็มปากไปที่ทับทิมสีเลือดบนด้ามจับ

ฉากที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น อัญมณีสีแดงเลือดดูดซับเลือดทันทีและเส้นสีเลือดปรากฏขึ้นที่ด้ามดาบ

ทันใดนั้นหน้าอกของอู๋เป่ยกำลังสั่นและเขาพูดคำแปลก ๆ อย่างต่อเนื่องและปรับความถี่ของเสียง นี่เป็นคาถาชนิดหนึ่งที่สามารถปรับแต่งสิ่งประดิษฐ์ที่มีมนต์ขลัง

หลังจากพยายามอยู่สิบนาที ในที่สุดเขาก็จับชีพจรได้ พลังชั่วร้าย ในดาบยาวสะท้อนกับเสียงของเขา ในวินาทีต่อมา เขาจับด้ามดาบและวิญญาณของเขาเข้าไปในดาบ เขารู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่เย็นชาที่กำลังกัดกินทันที

ร่างกายของเขามึนงงอย่างช่วยไม่ได้ เขาเกือบจะแข็งทื่อ จากนั้นเขาเปิดใช้งานพลังชีทสีทองอย่างมุ่งมั่นและค่อยๆ คุ้นเคยกับดาบ

หลังจากนั้นอีกสิบนาที เขาก็พึมพำและดึงดาบออกมาทั้งเล่ม ตัวดาบยาวประมาณ 1.2 เมตร ด้านหนึ่งของใบมีดมีสี่หน้า

คนที่อยู่ในระยะหนึ่งเมตรจากใบมีด ขนจะหลุดร่วงทีละเส้นและจะรู้สึกหนาวเย็นถึงกระดูก!

ในเวลานี้ เขากระตุ้นพลังชีรของเขาเล็กน้อยและแสงดาบยาว 10 เซนติเมตรก็พุ่งออกมาจากปลายดาบ แสงดาบนี้เป็นพลังงานชั่วร้ายที่ดูดซับเมื่อเวลาผ่านไป และมีคุณสมบัติกัดกร่อนรุนแรง ตัดเหล็ก เหมือนตัดโคลน

ด้วยการสะบัดของเขา เสาหินก็ถูกตัดเป็นสองชิ้นอย่างง่ายดายเหมือนเต้าหู้!