ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 21

อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไป มันยากมากที่จะเปิดเส้นลมปราณรอง อาจใช้เวลาหลายปีหรือสิบปีกว่าจะเปิดเส้นลมปราณรองได้ด้วยมือเดียว

โชคดีที่อู๋เป่ยไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ธรรมดา ๆ เขามีดวงตาแห่งมิติซึ่งสามารถมองเข้าไปในเส้นลมปราณเล็ก ๆ ทุกเส้น และเปิดเส้นลมปราณได้อย่างแม่นยำ ดังนั้นประสิทธิภาพจึงเร็วขึ้นเป็นร้อยเท่า

ในเวลานี้เขาเปิดเส้นลมปราณรองทีละเส้นตั้งแต่แขนขวาไปจนถึงปลายนิ้ว เขาคาดว่าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ในการเปิดเส้นเมอริเดียนรองของแขนทั้งหมด

เมื่อคิดว่าเขาอาจต้องพัฒนา "แขนกิเลน" ในอนาคตอันใกล้ เขาก็รู้สึกแปลก ๆ กับตัวเอง แต่เขาก็ยังจดจ่อกับการฝึกฝน

วันต่อมา หลังจากที่เขาลุกไปอาบน้ำได้ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตู เมื่อเปิดประตู เขาก็เห็นหลินปิงเซียนสาวสวยชั้นบนปรากฏตัวพร้อมกับสาวสวยวัยกลางคนๆหนึ่ง

สาวสวยวัยกลางคนคนนี้อายุเพียงสามสิบต้น ๆ นับเป็นช่วงเวลาที่มีเสน่ห์ที่สุดของผู้หญิง แต่เธอป่วยจนซีดเซียว อู๋เป่ยคิดว่าประมาณว่าเธอน่าจะอายุสี่สิบ

หลินปิงเซียนพูดอย่างรวดเร็ว "พี่อู๋ นี่คือแม่ของฉัน"

สาวสวยวัยกลางคนพยักหน้าให้อู๋เป่ยเล็กน้อย "คุณอู๋ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตปิงเซียนเมื่อวานนี้"

อู๋เป่ย "ด้วยความยินดี เชิญเข้ามาด้านในก่อน"

แม่และลูกสาวเข้ามาที่ห้องนั่งเล่น อู๋เป่ยชงชาให้พวกเขาดื่ม เขาตรวจดูอาการของผู้หญิงคนนั้น และพบว่าไตทั้งสองข้างของเธอทำงานล้มเหลว และเธอควรพึ่งการฟอกไตเพื่อความอยู่รอด อย่างไรก็ตาม ผลของการฟอกไตนั้นไม่ดีเท่าการทำงานของไตตามธรรมชาติ หากยังเป็นเช่นนี้ ร่างกายของเธอจะถูกทำลาย และร่างกายจะเป็นพิษอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“พี่อู๋ อาการป่วยของแม่ฉันรุนแรงมาก หมอแนะนำให้ปลูกถ่ายไต” หลินปิงเซียนพูดเบา ๆ

อู๋เป่ยไม่พูดอะไร เขากำลังคิดเกี่ยวกับแผนการรักษา ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์แบบนี้ได้ แต่คงต้องใช้เวลานาน และคงเป็นเรื่องน่าอายที่จะฝังเข็มทั่วร่างกายของเธอ

เมื่อเห็นว่าเขาเงียบ หลินปิงเซียนก็ถอนหายใจเบา ๆ "จริง ๆ แล้ว ฉันเดาไว้แล้วว่าโรคชนิดนี้ไม่ง่ายที่จะรักษา"

"สามารถรักษาให้หายขาดได้" เมื่อเห็นว่าเธอน่าสงสาร อู๋เป่ยก็ค่อนข้างเห็นอกเห็นใจ "แค่ใช้เวลาในการรักษานานเล็กน้อย ประมาณหนึ่งเดือน ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้จะต้องใช้ยาบางอย่าง และเงินที่ใช้อาจมากกว่าค่าเปลี่ยนไตมาก"

ทันทีที่หลิงปิงเซียนได้ยินว่าสามารถรักษาให้หายได้ เธอคุกเข่าลงหน้าอู๋เป่ยพร้อมกับ "คารวะ" และขอร้องว่า “พี่อู๋ หากพี่รักษาแม่ของฉันให้หายได้ ฉันจะยอมทำทุกอย่าง พี่ให้ฉันทำอะไรฉันก็จะทำ”

"ลุกขึ้น" อู๋เป่ยพยุงหญิงวัยกลางคนขึ้น "คุณไม่ต้องกังวลเรื่องเงินมากนัก ผมจะลองใช้ยาราคาถูกก่อน"

สาวสวยวัยกลางคนถอนหายใจเบา ๆ "รบกวนคุณอู๋ด้วย เหม่ยเจียวขอบคุณมาก"

หลังจากพูดคุยกันสักพัก อู๋เป่ยก็รู้ว่าหญิงสาวชื่อหลินเหม่ยเจียว เธอเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ทำงานอย่างหนักเพื่อเลี้ยงดูหลินปิงเซียน หลังจากเรียนจบมัธยมปลายหลินปิงเซียนก็ออกหางานทำเพื่อช่วยแม่หาเงิน แต่พระเจ้าไม่สนับสนุนความปรารถนาของเธอ เมื่อ 2 ปีก่อนหลินเหม่ยเจียวป่วยหนักและไตของเธอทำงานล้มเหลว

ตอนนี้หลินปิงเซียนดูแลครอบครัวเพียงลำพัง เธอหมดแรง แต่เธอต้องกัดฟันและอดทนเพราะหลินเหม่ยเจียวเป็นญาติคนเดียวของเธอ

ด้วยความเห็นใจ อู๋เป่ยจึงฝังเข็มให้เธอ จากนั้นจึงเปิดเส้นลมปราณไตในร่างกายของเธอด้วยพลังงานที่แท้จริง จากนั้นจะให้เธอพักผ่อนในห้อง โดยให้หลินปิงเซียนดูแลเธอ

ไม่นานหลังจากหลินเหม่ยเจียวได้รับการรักษา เริ่นเทียนเซิ่งก็โทรมาบอกอู๋เป่ยว่าเขาจะส่งเสื้อผ้ามาให้อู๋เป่ยเพื่อเตรียมตัวไปพบลูกสาวของเขาในร้านกาแฟชั้น 5 ภายในครึ่งชั่วโมง

อู๋เป่ยไม่คิดว่าจะลำบากขนาดนี้ แต่เขาก็ตกลงกับอีกฝ่ายแล้ว มันยากที่จะปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงตอบตกลง

หลังจากนั้นไม่นานนัก สาวงามผมสั้นก็เดินเข็นรถเสื้อผ้าเข้ามา เธอยิ้มและพูดว่า "คุณอู๋ ฉันหาเสื้อผ้าให้คุณหกชุด คุณสามารถลองทั้งหมด และดูว่าชุดไหนเหมาะกับคุณ" "

จะเห็นได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีความเป็นมืออาชีพมาก เธอน่าจะเป็นเลขาของเริ่นเทียนเซิ่งและเธอแต่งตัวเก่ง

เธอหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาให้อู๋เป่ยเปลี่ยน จากนั้นให้อู๋เป่ยลองสวมทีละตัว และในที่สุดก็เลือกสูทลำลองสีม่วงอ่อนและกางเกงสแลคสีเทาอ่อน

ในรถเข็นมีลิ้นชักหลายอัน เมื่อเปิดออกมาข้างในมีของหรูหรา เช่น ต่างหู แหวน และนาฬิกา เธอเลือกนาฬิกาสีเงินและสร้อยคอทองคำขาวให้อู๋เป่ยใส่ด้วย

สุดท้ายใส่รองเท้าหนัง เนคไท ฯลฯ ของที่เขาใช้ รวมถึงชุดที่แต่งมีมูลค่าอย่างน้อย 2-3 ล้านหยวน นี่เป็นครั้งแรกที่อู๋เป่ยได้สัมผัสว่าคนรวยแต่งตัวอย่างไร

เมื่อเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า สาวสวยผมสั้นก็ยิ้มและพูดว่า "คุณอู๋หล่อมาก ฉันคิดว่าชุดนี้ดูดี อย่างไรก็ตาม ฉันจะช่วยคุณจัดทรงผมอีกซักหน่อย"

ในที่สุดความทรมานก็สิ้นสุดลง อู๋เป่ยยืนอยู่หน้ากระจก เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นคนละคนกับคนในกระจก

สาวผมสั้นนำเอกสารมาให้ และพูดว่า "คุณอู๋ นี่คือข้อมูลของคุณหนูของเรา และคุณต้องจำข้อมูลเหล่านี้ให้ได้"

อู๋เป่ยเห็นว่ามีรูปถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมีดวงตาเย็นชา ผมสั้น และสวมชุดสาวทำงานสีขาว ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความสามารถ และความเรียบง่าย รูปลักษณ์ของเธอสามารถให้คะแนนได้ 12 คะแนน แต่รูปร่างของเธอผอมไปเล็กน้อยหน้าอกของเธอใหญ่กว่าของหลินปิงเซียน

ความโกรธปรากฏขึ้นในดวงตาของเริ่นซานซาน "ฉันสบายดี ฉันไม่ต้องการหมอ!"

หลังจากพูดจบเธอก็ลุกขึ้น และกำลังจะจากไป

อู๋เป่ยพูดขัดจังหวะ "คุณไม่ได้เกลียดผู้ชายจริง ๆ ร่างกายของคุณต่างหากที่เกลียดผู้ชาย ผมมีวิธีรักษาอาการนี้ ถ้าคุณอยากรักษา ติดต่อผมมา"

เริ่นซานซานจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ทันทีที่เธอจากไป เริ่นเทียนเซิ่งก็โทรถามเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น อู๋เป่ยจึงบอกความจริง

เมื่อเริ่นเทียนเซิ่งได้ยินว่ามีทางรักษา เขาก็มีความสุขมากถึงกับบอกว่าเขาจะขอความช่วยเหลือจากอู๋เป่ย เขาจะเกลี้ยกล่อมเริ่นซานซานให้เร็วที่สุด

ไม่กี่นาทีต่อมา สาวสวยผมสั้นก็ปรากฏตัวอีกครั้ง และมอบเช็คให้อู๋เป่ย 300,000 หยวนเป็นค่าวินิจฉัยโรคในวันนี้

อู๋เป่ยลุกขึ้นและเดินออกไป หลังจากได้รับเช็ค แน่นอนว่าชุดที่เขาสวมใส่เขาต้องให้คืน

เมื่อเขากลับมาที่ห้องชุด หลินปิงเซียนกำลังรอเขาอยู่ในห้องนั่งเล่น

อู๋เป่ยบอกเธอว่า "วันนี้ผมจะกลับหมิงหยาง คุณสองคนอาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ผมจะรักษาแม่ของคุณเมื่อผมกลับมา"

หลินปิงเซียนพูดอย่างรวดเร็ว "ไม่จำเป็น ค่าที่พักที่นี่สูงเกินไป ฉันจะกลับบ้าน พี่อู๋แค่ติดต่อเราเมื่อมาถึง"

“ไม่เป็นไร มีคนจ่ายให้ อยู่เฉย ๆ เถอะนะ” ว่าแล้วเขาก็เก็บข้าวของแล้วเดินออกไป

ก่อนออกเดินทาง เขาไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสอบอาการของเฝิงจื่อเสียง ตอนนี้เฝิงจื่อเสียงอาการดีขึ้นมาก และเลือดที่ออกในสมองก็ค่อย ๆ หาย แต่ทว่าเนื้องอกยังคงมีอยู่ จำเป็นต้องให้ยารักษาระยะยาว

เว่ยชิงอิ่งอยู่กับเฝิงจื่อเสียงที่โรงพยาบาลตลอดเวลา เขาถามอู๋เป่ยว่า "คุณอู๋ ตอนนี้คุณตาของฉันเป็นอย่างไรบ้าง?"

“อีก 2-3 วัน สามารถผ่าตัดได้ คุณสามารถเลือกที่จะไม่ผ่าตัดและรับประทานยาที่ผมสั่งได้ แต่การทานยานี้ใช้เวลาสามเดือนจึงจะเห็นผล” อู๋เป่ยตอบ

เว่ยชิงอิ่งและเฝิงจื่อเสียงมองหน้ากัน แล้วพูดว่า "คุณอู๋ เราเชื่อในตัวคุณ เราเลือกที่จะกินยา!"