ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 211

เหอซินอี๋เพิ่งจบมหาวิทยาลัยมา กำลังปวดหัวกับการหางาน เธอจบจากสาขาการบัญชี ถึงแม้ว่าจะเคยฝึกงานในบริษัทที่เป็นหนึ่งในระดับห้าร้อยที่แข็งแกร่ง แต่การที่จะหางานทำนั้นมันหาได้ยากมาก

อู๋เป่ยยิ้มตอบ " ไม่มีปัญหา เธอว่ามาได้เลย"

เหอซินอี๋ " เมื่อวันฉันเห็นว่า คนของอสังหาริมทรัพย์ถังหวังที่อยู่ภายใต้ถังกรุ๊ปกำลังรับสมัครผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายการเงิน ฉันอยากจะลองดู"

อสังหาริมทรัพย์ถังหวังที่อยู่ภายใต้ถังกรุ๊ปเป็นบริษัทที่เพิ่งก่อตั้งใหม่ๆ ทำหน้าที่ในการดูและอสังหาริมทรัพย์และทรัพย์สินต่างๆ ที่อยู่ภายใต้ถังกรุ๊ป เงินลงทุนกว่าสามล้านล้านหยวน เป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่มีขนาดใหญ่มาก

อู๋เป่ยครุ่นคิดสักครู่ พูด" ได้ ผมเป็นผู้บริหารของถังกรุ๊ป มีอำนาจในการเสนอชื่อตำแหน่งผู้ช่วย เดี๋ยวกลับไปผมจะเขียนจดหมายแนะนำให้ คุณเข้าไปหาผู้จัดการของอสังหาริมทรัพย์ถังหวังโดยตรงเลย"

เหอซินอี๋มีความสุขอย่างมาก " นายเป็นผู้บริหารเหรอ สุดยอด ขอบคุณนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปทันที"

ตอนนี้ทำให้เพื่อนๆ ทุกคนแตกตื่นกันใหญ่ ต่างคนต่างพากันมาขอให้อู๋เป่ยช่วยเหลือ คนเรามีชีวิตอยู่ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเจอปัญหาเหล่านี้ แต่ปัญหาเหล่านี้กลับเป็นปัญหาที่เล็กน้อยมากเมื่ออยู่ต่อหน้าอู๋เป่ย

ยกตัวอย่างเช่น มีเพื่อนคนหนึ่ง พ่อทำงานในโรงงานเกือบทั้งชีวิต แต่พอใกล้จะเกษียณอายุ เพิ่งจะพบว่าโรงงานไม่ได้จ่ายเงินประกันสังคมให้เขาเลย ยังมีเพื่อนอีกคนหนึ่งที่ทำงานในที่ว่าการเขต แต่เพราะไม่ได้ระมัดระวังทำให้มีความบาดหมางกับหัวหน้าเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง ช่วงที่ผ่านมาถูกกดดันต่างๆ นานา เป็นต้น

อู๋เป่ยเห็นว่าเป็นเพื่อนนักเรียนด้วยกัน ก็พยายามช่วยเต็มที่ โทรไปไม่กี่สายปัญหาทั้งหมดก็ถูกจัดการทันที

เขามีเพื่อนทั้งระดับอำเภอ เมือง และมณฑล การที่จะคลี่คลายปัญหาเหล่านี้ก็แค่พูดออกมาเท่านั้น

งานรวมรุ่นถูกเปลี่ยนเป็นภาคพิเศษของอู๋เป่ยที่ช่วยเพื่อนๆ จัดการปัญหาแทน

หลังจากงานเลี้ยงจบ เวลาก็ดึกไปถึงห้าทุ่มกว่าแล้ว เพื่อนๆ ทยอยแยกย้ายกันกลับบ้าน อู๋เป่ยและไป๋ปิงรอจนท้ายที่สุด เขาพูด " อาจารย์ไป๋ เดี๋ยวผมไปส่ง"

ไป๋ปิง " นายดื่มเหล้าหนักไม่ใช่เหรอ"

อู๋เป่ย " ไม่เป็นไร ผมมีคนขับรถให้"

กังจื่อขับรถมารับ รถที่ขับมาก็ไม่ใช่รถของอู๋เป่ยแต่เป็นรถโรลส์-รอยซ์ที่เยี่ยเสวียนขับมาจากเทียนจิง

เมื่อเข้าไปนั่งในรถแล้ว ไป๋ปิงพูดอย่างอดไม่ได้ " อู๋เป่ย นายเป็นถึงผู้กอง ทำอะไรต้องเก็บตัวหน่อย"

อู๋เป่ยหัวเราะตอบ " ผู้กองเป็นแค่ตำแหน่งที่ไม่มีตัวตน แค่มีชื่อไว้เท่านั้น ผมเป็นคนชอบทำธุรกิจน่ะ"

ไป๋ปิงรู้สึกประหลาดใจในตัวเขา" ใช่เหรอ นายทำธุรกิจอะไร"

อู๋เป่ย " อสังหาริมทรัพย์ เครื่องเพชรพลอย ก็มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมด"

ไป๋ปิงยิ่งรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ลึกลับมากขึ้นไปอีก ยิ้มพูด" ดูๆแล้ว นายเป็นนักเรียนที่เก่งและประสบความสำเร็จที่สุดคนหนึ่งที่ฉันสอนมาเลย"

อู๋เป่ยยิ้ม" อาจารย์ไป๋ อาจารย์ก็เป็นครูที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย"

ไป๋ปิงทำตาขาวใส่เขาแวบหนึ่ง" นายมันก็ซนเกินไป ตอนนั้นแค่อายุสิบกว่าปีก็เขียนจดหมายรักให้ฉันแล้ว เรื่องนี้นายยังจำได้ไหม"

ไป๋ปิงยิ้มอย่างเย้ายวน รอยยิ้มของเธอทำให้ดอกไม้บานสะพรั่ง อู๋เป่ยมองตาค้าง ทำให้สายตามองไปยังที่ที่ไม่ควรจะมอง อีกทั้งยังเปิดตาวิเศษด้วย

ไป๋ปิงหุบยิ้มทันที เค้นเสียงแข็งใส่ " นายดูอะไรเนี่ย"

อู๋เป่ยรีบหันหัวกลับมา พูด " ไม่มีอะไร ผมกำลังคิดเรื่อยเปื่อยน่ะ อาจารย์ไป๋ พรุ่งนี้อาจารย์ก็จะไปรายงานตัวแล้ว ถ้ามีเรื่องอะไรก็ติดต่อผมได้ตลอดเลยนะ"

รถขับมาจอดที่พักของไป๋ปิง อู๋เป่ยส่งเธอลงจากรถ แล้วก็จ้องมองเธอเดินเข้าบริเวณที่พัก

เขาไม่ยอมขึ้นรถ พูดกับกังจื่อว่า " นายขับรถออกไปจอดไกลๆ หน่อย เดี๋ยวผมเรียกคุณอีกที"

กังจื่อขับรถออกไป แต่เขากลับเดินเข้าไปบริเวณที่พัก เดินตามไป๋ปิงอยู่ห่างๆ เดินจนใกล้ตึกที่เธอพัก

เขาหามุมมุมหนึ่งหลบซ่อนตัว พูดกับตัวเองว่า " ครูทำไสยศาสตร์ ทุกวันก็ต้องเพิ่มเวทมนตร์ นายน่าจะออกมาได้แล้ว"

เขารอด้วยความอดทนจนผ่านไปชั่วโมงกว่า ตอนเวลาประมาณตีหนึ่ง มีเงาสีดำเงาหนึ่งประกฎบนตึก แวบเดียวก็เดินลงมาทันที

บนตัวคนผู้นี้มีกลิ่นไอเย็น เป็นผู้ฝึกวิชา

อู๋เป่ยเดินออกมาพร้อมพูด" รอนายมานานแล้ว"

" เทพไสยศาสตร์เหรอ"

" ใช่ เมื่อร้อยห้าสิบปีที่แล้ว เทพไสยศาสตร์ของชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างพวกเราได้ดับหายไปที่นี่ ของสืบทอดของเขาก็ได้หายไปที่นี่ด้วย

อู๋เป่ยรู้สึกเกิดความสนใจเป็นอย่างมาก เขาพูด " เทพไสยศาสตร์คนนี้เป็นใคร และมีวิชาชั้นไหน แล้วทำไมถึงได้ดับหายไป"

"เทพไสยศาสตร์มีนามว่าหมิงไท่จุน เป็นคนฝึกวิชาของประเทศเหยียนหลง หลังจากที่ได้เป็นเง็กเซียนแล้วก็เดินทางลงมหาสมุทรแดนใต้ เพื่อหาทางผ่านชั้นเทพ แต่เขาพบว่าจุดเริ่มต้นของไสยศาสตร์นั้นมาจากวิชาวูในสมัยโบราณ จึงได้ฝึกอย่างตั้งอกตั้งใจจนกลายเป็นเทพไสยศาสตร์"

" ในปีที่หมิงไท่จุนอายุครบสามร้อยปีก็กลับประเทศเหยียนหลง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรถึงได้มีเรื่องกับเง็กเซียนจังเสวียน ทั้งสองคนได้ต่อสู้กันบริเวณใกล้ๆ ภูเขาเซียนเหอในเขตหมิงหยางเป็นเวลาสามวันสามคืน สุดท้ายทั้งสองหายสาบสูญไป การต่อสู้ครั้งนั้นบริเวณโดยรอบได้รับผลกระทบหมด หลังจากการต่อสู้ ทั้งเทพไสยศาสตร์และจังเสวียนต่างหายตัวไป หาศพไม่เจอ เหลือแต่ร่องรอยการต่อสู้"

" เพราะอย่างนี้นายจึงคิดว่าของสืบทอดของจังเสวียนและหมิงไท่จุนน่าจะตกอยู่บนภูเขาเซียนเหอเหรอ" เขาถาม

อั๋งจีพยักหน้า " แน่นอน ช่วงที่ผ่านมาผมได้ข่าวว่ามีคนกลุ่มใหญ่กำลังขึ้นไปบนภูเขาเซียนเหอ ผมคิดว่าต้องมีคนเจออะไรสักอย่างแน่นอน"

อู๋เป่ยใจเต้นแรง เขาคิดถึงแรคคูนด็อกโลหิตที่อยู่บนภูเขาเซียนเหออย่างอดไม่ได้ ถามต่อ" ข่าวของนาย ได้มาจากไหน"

" ผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ในสำนักถัง เขาเป็นคนบอกให้ผม สำนักถังมีการเคลื่อนไหวใหญ่บนภูเขาเซียนเหอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้บอกอย่างละเอียด แต่ผมเดาว่าต้องเกี่ยวข้องกับของสืบทอดของหมิงไท่จุนแน่นอน"

อู๋เป่ย" นายเคยได้ยิน แรคคูนด็อกโลหิตไหม"

" แรคคูนด็อกโลหิตเหรอ ผมได้ยินเพื่อนคนนั้นพูดผ่านๆ เขาบอกว่าสำนักถังจับสัตว์ในตำนานได้ตัวหนึ่ง ชื่อว่าแรคคูนด็อกโลหิต เหตุการณ์ครั้งนี้ได้คร่าชีวิตยอดฝีมือสำนักถังไปหลายคนด้วย"

อู๋เป่ยเข้าใจทันที เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับสำนักถังแน่นอน แต่ว่า แล้วสำนักถังหาเจอได้ยังไงกัน

เขาถามต่อ" นายวางแผนจะเริ่มลงมือจากที่ไหน"

" ยังคิดไม่ออก ผมตั้งใจจะรวบรวมข้อมูลก่อน จากนั้นทำการวางแผนแล้วค่อยลงมือ"

" คนที่รู้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้มีมากไหม"

" น่าจะมีไม่น้อย ผมรู้ว่าตอนนี้มียอดฝีมือมากมายกำลังมุ่งหน้าไปบนภูเขาเซียนเหอ คิดว่าในไม่ช้าก็จะถึงเขตเมืองหมิงหยาง"