ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2187

"พูดมา ใครส่งแกมา?"

ผู้คุ้มกันคนหนึ่งกล่าวจากด้านหลังว่า “หัวหน้าคุ้มกันอู๋ ผมจำคนนี้ได้ เขาคือรองหัวหน้าคุ้มกันของสำนักคุ้มกันวั่นหลี่ ชื่อฟ่านสง เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับหัวหน้าสำนักคุ้มกันวั่นหลี่”

อู๋เป่ยพูดเสียงเย็น “ดูท่าจะเป็นคนของสำนักคุ้มกันวั่นหลี่จริงๆ แล้วพวกขบวนคุ้มกันที่ถูกปล้นก่อนหน้านี้ ก็คงฝีมือพวกแกใช่ไหม?”

ฟ่านสงรู้ว่าไม่มีทางรอด จึงแสดงท่าทีแข็งกร้าวตอบโต้ “อย่าดีใจไป ฉันพี่ใหญ่ของฉันกำลังนำยอดฝีมือมาที่นี่ พอเขามาถึง พวกแกทั้งหมดจะตาย แล้วเขาจะพาคนไปกวาดล้างสำนักคุ้มกัน!”

เพียะ!

อู๋เป่ยตบฟ่านสงทีเดียวจนหน้าแหว่ง เลือดพุ่งออกจากปากพร้อมเศษเนื้อ เขากล่าวเย็นชา “เรื่องพูดจาเหลวไหลนี่แกเก่งดีนะ”

ฟ่านสงหัวเราะเหี้ยม “ฆ่าฉันเลย พี่ฉันจะล้างแค้นให้แน่นอน!”

“ฆ่าแกน่ะ ถือว่าเมตตาไป ฉันจะให้แกส่งข่าว ให้พี่แกพาคนมา แล้วฉันจะฆ่าเขาต่อหน้าแก!”

ฟ่านสงเย้ย “ฝันไปเถอะ! พี่ฉันเก่งกว่าที่แกจะจินตนาการได้!”

อู๋เป่ยยิ้ม “ดี งั้นฉันยิ่งอยากเจอเขาไวๆ”

ฟ่านสงกัดฟัน หยิบยันต์หยกออกมาแล้วบดจนแตก พอยันต์แตก หัวหน้าสำนักคุ้มกันวั่นหลี่ “หวงเลี่ย” ก็รับรู้ได้ทันที เขาพายอดฝีมือกว่า 30 คนบุกมายังที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยสั่งให้ลากฟ่านสงและศพไปไว้บนเนินเขา รอรับการมาของหวงเลี่ย

ฟ่านสงไม่คิดว่าอู๋เป่ยจะกล้าเผชิญหน้าอย่างเปิดเผย เขาเริ่มวิตก—ถ้าอีกฝ่ายฆ่าพี่ชายเขาได้จริง สำนักคุ้มกันวั่นหลี่ก็จบเห่

ไม่นาน หวงเลี่ยก็ปรากฏตัว—ชายร่างสูงใหญ่ สวมชุดรัดรูปสีดำ คิ้วหนาตาแข็งกร้าว เครายาวหนึ่งฟุต พอเห็นศพเต็มเนินเขาและฟ่านสงที่นอนหมดสภาพ สีหน้าของเขาก็คล้ำลง

“แกคือหัวหน้าคุ้มกันของสำนักคุ้มกัน อู๋เป่ยใช่ไหม? ฝีมือไม่เลว!”

อู๋เป่ยตอบ “อยากสู้ก็สู้ อย่ามาใช้เล่ห์กล วันนี้ฉันล่อแกออกมาเพื่อสะสางบัญชีทั้งหมด!”

หวงเลี่ยหัวเราะเย้ย “แค่แกจะมาคิดบัญชีกับฉัน? ฉันคลุกคลีวางแผนมาสองปีถึงเปิดสำนักคุ้มกันวั่นหลี่ได้ แกไม่มีทางทำอะไรได้!”

“พูดมากจริง ลงมือเถอะ!”

สิ้นคำ อู๋เป่ยชี้นิ้วขึ้นฟ้า สายฟ้าฟาดลงมาจากท้องฟ้า โจมตีใส่หวงเลี่ยโดยตรง

ทันใดนั้น เส้นผมและหนวดของหวงเลี่ยไหม้เกรียม เสื้อผ้าก็ลุกไหม้ ใบหน้าดำเป็นถ่าน แต่เขายังไม่ล้ม เขาพ่นควันดำออกมาแล้วหัวเราะลั่น “แค่เวทย์กระจอก จะทำอะไรฉันได้?”

ขณะนั้นเอง หลิ่วซานเซี่ยงปรากฏตัวฉันงอู๋เป่ย เขายิ้มแล้วพูดว่า “คุณชาย ชายคนนี้มีของวิเศษป้องกันตัวอยู่ ถ้าไม่มีมัน เขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง”

พูดจบ เขาก็ร่ายคาถาทันที พลังบางอย่างก็พลุ่งออกจากตัวหวงเลี่ย เป็นเกราะพลังเรืองแสงสามสี—ม่วง ทอง และน้ำเงิน

หลิ่วซานเซี่ยงคว้าเกราะนั้นไว้ในมือ แล้วยิ้ม “ใช่แล้ว นี่คือเกราะเทพสามดวงดาว”

อู๋เป่ยประหลาดใจ “แกรู้จักมัน?”

“ของชิ้นนี้ฉันเคยทำหายไป ฉันย่อมจำมันได้แน่นอน”

เมื่อเกราะหายไป สีหน้าหวงเลี่ยเปลี่ยนทันที เขาร้องถามเสียงหลง “แกเป็นใครกันแน่?”

อู๋เป่ยชี้นิ้วอีกครั้ง เสียงฟ้าผ่าดังสนั่น ฟาดลงมาเปรี้ยงเดียว หวงเลี่ยกลายเป็นเศษเนื้อไหม้เกรียม!