ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2196

เมื่ออู๋เป่ยได้ม่อเยียนโฉวพูดเพียงเล็กน้อยก็รู้ทันทีว่าต้องการขอให้เขาช่วยปรุงยา เขาจึงยิ้มและพูดว่า“ท่านจอมยุทธใหญ่ ซือจวินเชี่ยวชาญในด้านการปรุงยามากกว่าข้าร้อยเท่า ทำไมท่านจึงไม่ไปขอให้เขาช่วยน่ะ？”

ม่อเชียนโฉวได้ยินดังนั้นก็นิ่งเงียบไปแล้วในทันที อู๋เป่ยรู้สึกได้ถึงความผิดปกติในใจนี้หรือว่าจะมีเรื่องราวเบื้องหลังอะไรซ่อนอยู่? ？

ผลลัพธ์นั้นม่อเชียนโฉวถอนหายใจยาวออกมายาวๆและพูดว่า“เมื่อปีก่อน ๆ ศิษย์พี่ของเจ้าเคยถูกยอดฝีมือผู้หนึ่ง ช่วงชิงชื่อไป ไม่เพียงแค่นั้นผู้นำคนนั้นยังสั่งห้ามไม่ให้ศิษย์พี่ปรุงยา ถ้าหากเขาฝ่าฝืนและกล้าลงมือปรุงเมื่อใด อีกกฝ่ายจะบุกมาฆ่าเขาทันที”

เมื่อเรื่องราวและชื่อเสียงของอู๋เป่ยดังกระช่อนไปทั่ว อู๋เป่ยเคยได้ยินมาบ้าง พอได้ฟังก็โกรธขึ้นมาทันที“ช่างเกินไปแล้ว ควรจะมีเหตุผล！”

ม่อเชียนโฉวพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจว่า“เพราะเหตุข้าจึงทำได้เพียงมาขอความช่วยเหลือจากเจ้าศิษย์น้อง”

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและถามว่า“ท่านจอมยุทธใหญ่ต้องการปรุงยาอายุวัฒนะอะไรหรือ？”

ม่อเชียนโฉวหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้ และพูดว่า“สูตรยาอายุวัฒนะนี้ไม่ได้ปรากฏอยู่ในตำรายาทั่วไป ข้าได้มาโดยบังเอิญเรียกว่าไท่ซั่งหลิงก่านตันง’ ซึ่งจะช่วยเพิ่มพูนญาณสำนึกและการเข้าใจธรรมะ ทำให้สามารถทะลวงระดับพลังได้อย่างรวดเร็ว”

อู๋เป่ยเหลือบตามองสูตรยาอายุวัฒนะ จากนั้นขมวดคิ้วแล้วพูดว่า“ท่านจอมยุทธใหญ่ ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วย แต่การปรุงสูตรยาอายุวัฒนะส่วนนี้ จำเป็นต้องมีผู้ปรุงที่บรรลุขอบเขไท่ซั่งเสียก่อนหรือไม่”

ม่อเชียนโฉวยิ้มและพูดว่า“ดังนั้นข้าจึงมีของสิ่งหนึ่งจะมอบให้ศิษย์น้องเจ้า”

หลังจากนั้นม่อเชียนโฉว ก็หยิบยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่งออกมาและพูดว่า“นี่คือไท่ซั่งก่านอิ้งตาน เมื่อทานเข้าไปจะสามารถคงสภาพอยู่ได้หนึ่งชั่วยาม”

อู๋เป่ยรับยาไว้ในมือและถามว่า“แล้วเตรียมสมุนไพรและวัตถุดิบทั้งหมดเตรียมไว้ครบแล้วหรือยังครับ？”

ม่อเชียนโฉวตอบว่า“เตรียมไว้เรียบร้อยตั้งแต่กว่าปีกว่าแล้ว เพียงแต่ยังหาผู้ปรุงยาที่มีฝีมือระดับสูงเกาหมิงมาช่วยปรุงยาไม่ได้”

อู๋เป่ยพูดว่า“ข้าพอจะลองดู แต่ไม่อาจรับประกันว่าจะสำเร็จ”

ม่อเชียนโฉวดีใจอย่างยิ่งและพูดน้ำเสียงตื่นเต้นว่า“ศิษย์น้อง ถ้าหากเจ้าปรุงยานี้สำเร็จเท่ากับช่วยกู้หน้าให้ศิษย์พี่ของเจ้า และยังเป็นการประกาศให้เจ้าคนทรยศผู้นั้นรู้ว่าถึงแม้ไม่มีมัน ศิษย์พี่ของเจ้าก็ยังสามารถทำความฝันให้เป็นจริงได้”

อู๋เป่ยชะงักไปเล็กน้อยและถามว่า“คนทรยศคือใครกัน？”

ม่อเชียนโฉวพูดว่า“เรื่องนี้พูดไปก็ยาวปีก ไว้มีเวลาค่อยเล่าให้เจ้าฟังละกันนะศิษย์น้อง”

อู๋เป่ยพูดวว่า“ตกลง ข้าจะนำสมุนไพรกลับไปที่สวนสมุนไพร แล้วค่อยเริ่มปรุงยา”

ม่อเชียนโฉวหยิบแหวนวงหนึ่งออกมาภายในนั้นเป็นที่เก็บสมุนไพรทั้งหมด สมุนไพรที่เขาเตรียมไว้ มีเพียงพอสำหรับปรุง ไท่ซั่งหลิงก่านตานได้มากกว่าสามเตา

เมื่อกลับถึงสวนยาสมุนไพร อู๋เป่ยก็นำสมุนไพรออกมาจากนั้นจึงทดลองปรุงยาครั้งแรกโดยยังไม่เข้าสู่ขอบเขตไท่ซั่ง

ยาที่ได้จากเตาแรกสำเร็จออกมาอย่างไม่ผิดพลาด แต่ฤทธิ์ของมันกลับจำกัดมาก จัดอยู่ในระดับยาอายุวัฒนะระดับแปด

ชั้นต่ำ ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าขอบเขตไท่ซั่งมีผลต่อการปรุงยานี้อย่างมหาศาล

ทันใดนั้นจิตใจของเขาก็เข้าสู่สภาวะลึกล้ำอย่างยากจะอธิบาย ความคิดปลอดโปร่งเหมือนทุกอย่างเป็นระเบียบและมี เหตุผล เพียงครู่เดียวเขาก็สามารถเข้าใจสิ่งที่เคยสงสัยมาก่อนหน้านี้ได้อย่างชัดเจน เตาที่สองเขาเรียนรู้จากความผิดพลาดครั้งก่อน คราวนี้จึงรับประทานไท่ซั่งก่านตานเข้าไปก่อน

เขาจึงไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย รีบลงมือปรุงยาเตาที่สองทันที

ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามยาในเตาที่สองก็ปรุงสำเร็จ ไท่ซั่งหลิงก่านตาน ปรากฏออกมาสองเม็ดเต็ม ๆ เป็นยาอายุวัฒนะระดับเก้าชั้นสูงอย่างสมบูรณ์แบบ

หลังจากได้ยาอายุวัฒนะระดับเก้าชั้นสูงอย่างสมบูรณ์แบบ อู๋เป่ยก็ฉวยโอกาสที่กำลังอยู่ในสภาวะยอดเยี่ยม รีบตีเหล็กในขณะที่ยังร้อน เดินหน้าปรุงยาเตาที่สามต่อทันที ผลลัพธ์เขาได้ยามาทั้งหมดสามเม็ด และแต่ละเม็ดล้วนเป็นยาอายุวัฒนะระดับเก้าชั้นยอด！

ในช่วงเวลาที่ท้องฟ้ามืดสนิทเรียบร้อย เขาไม่ได้รีบร้อนไปหาม่อเชียนโฉว แต่เลือกที่จะพักผ่อนฟื้นฟูพลังภายในห้องปรุงยาแทน พร้อมฝึกตนไปด้วย

รุ่งเช้าของวันถัดมาอู๋เป่ยนำยาไท่ซั่งหลิงก่านตานระดับเก้าชั้นสูงจำนวนสองเม็ดมุ่งหน้าไปหาม่อเชียนโฉว

เมื่อม่อเชียนโฉวเห็นยาอายุวัฒนะทั้งสองเม็ดที่แผ่กลิ่นอายของขอบเขตไท่ซั่งออกมาอย่างชัดเจน ดวงตาของเขาก็เป็นประกายทันที แล้วถามด้วยความหวังว่า “ศิษย์น้อง ยาทั้งสองเม็ดนี้ฤทธิ์ถึงระดับชั้นกลางใช่ไหม？”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า“ท่านจอมยุทธใหญ่ ยาเม็ดนี้ทั้งสองเม็ดเป็นยาอายุวัฒนะระดับเก้าชั้นสูงครับ”

“ชั้นสูงเลยรึ！”ม่อเชียนโฉวดีใจ หลังจากนั้นจึงหัวเราะเสียงดัง

“ศิษย์น้อง ข้าขอบคุณเจ้าจริง ๆ！อายุวัฒนะสองเม็ดนี้ ข้าจะสามารถทะลวงผ่านขอบเขตไปได้อีกระดับหนึ่งแล้ว”

อู๋เป่ยยิ้มพูดว่า“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าแก่ท่านจอมยุทธใหญ่”

เมื่ออู๋เป่ยกลับมาถึงสวนสมุนไพรก็มองเห็นพบว่าปิงอวี้อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน ใบหน้างดงามของนางแฝงไปด้วยความเขินอาย ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า“คุณชาย ปิงอวี้ได้รับคำสั่งให้มาคอยรับใช้คุณชายเจ้าค่ะ”