ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2218

อู๋เป่ยทำท่าปิดปากเป็นสัญญาณให้เงียบ แล้วพูดเสียงเบาว่า “ฉันถูกต้าหยงพามาเพื่อช่วยนายท่านของแก เขาอยู่ที่ไหน?”

ปีศาจเสือดาวได้ยินอู๋เป่ยเอ่ยถึงต้าหยง มันค่อย ๆ ลุกขึ้นแล้วเดินนำไปทางประตู อู๋เป่ยจึงรีบเดินตาม

เมื่อถึงประตู ปีศาจเสือดาวใช้ขาหน้าผลักประตูเปิดออก ข้างในคือห้องรับแขกขนาดไม่ใหญ่นัก

“หิวแล้วเหรอ?” เสียงชราที่อ่อนแรงดังมาจากห้องด้านใน

อู๋เป่ยรีบเดินเข้าไป เห็นท่านผู้เฒ่าวัยกว่าแปดสิบปี ผิวหมองคล้ำ อาการอ่อนแรงมาก กำลังนั่งเขียนหนังสือ

แม้จะอ่อนเพลียแค่ไหน เขาก็ยังนั่งตัวตรงอย่างสง่างาม

เมื่อสัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามา เขาเงยหน้าขึ้น มองสบตากับอู๋เป่ย

อู๋เป่ยพูดขึ้น “คุณหลู ผมเป็นหมอที่หลูเฉินเชิญมา นี่คือของยืนยันตัวตนครับ”

เขาวางเลือดโสมลงบนโต๊ะ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือ เปิดวิดีโอของหลูเฉินให้ดู

ในวิดีโอ หลูเฉินพูดว่า “พ่อครับ ปู่ครับ ท่านนี่คือเทพอู๋หมอฝีมือเลิศล้ำ ท่านจะต้องสามารถรักษาอาการของปู่ได้แน่! พ่อครับ พี่ชายตอนนี้น่าจะทรยศตระกูลหลูแล้ว พ่อต้องระวังตัว!”

เมื่อดูจบ ดวงตาที่พร่ามัวของท่านผู้เฒ่าก็ส่องแสงเล็กน้อย เขาถามว่า “หมอเทวดาเสี่ยวเสิน คุณคิดว่าฉันยังรักษาได้ไหม?”

อู๋เป่ยมองท่านผู้เฒ่า เห็นใบหน้าเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย หากไม่รีบรักษา เขาคงไม่รอดเกินเจ็ดวัน

อู๋เป่ยมองตาเขาอย่างนิ่งสงบแล้วพูดว่า “นายท่านครับ ในเมื่อผมมาถึงแล้ว ผมจะทำให้คุณมีชีวิตยืนยาวได้ถึงร้อยยี่สิบปี!”

ท่านผู้เฒ่าอึ้งไปเล็กน้อยแล้วพูดว่า “หมอเทวดาเสี่ยวเสิน ผมเคยรู้จักผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้คนหนึ่ง ซึ่งก็ยังช่วยผมไม่ได้ เพราะร่างกายของผมมีพลังยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณสะสมไว้มากเกินไป ทำให้พลังเหล่านั้นตีกันเอง ทั้งหมดเป็นเพราะความโลภของผมเอง อยากเป็นอมตะ ก็กินยาทุกชนิดที่หาได้ จนกลายเป็นแบบนี้ ถ้าเมื่อก่อนผมไม่กินพวกนั้น อาจอยู่ได้ถึงเก้าสิบหรือร้อยปีด้วยซ้ำ”

อู๋เป่ย “อืม ในร่างกายนายท่านตอนนี้เต็มไปด้วยพลังยาจำนวนมาก แต่ละชนิดขัดแย้งกันเอง เหมือนเจ้าครองนครที่แบ่งอำนาจกันอยู่ เมื่อไหร่ที่ปะทะกัน ร่างกายคุณก็จะรับไม่ไหวแน่นอน”

ท่านผู้เฒ่า “แล้วจะรักษายังไงล่ะ?”

ท่านผู้เฒ่านั้นป่วยมานาน ย่อมเข้าใจร่างกายตนเองดี จึงอยากรู้ว่าอู๋เป่ยจะจัดการกับสภาพนี้อย่างไร

อู๋เป่ยคิดอยู่ไม่กี่วินาทีก็พูดว่า “จริง ๆ แล้วไม่ยาก แค่ผมขจัดพลังยาทั้งหมดออกจากร่างคุณ ก็จบแล้ว”

ท่านผู้เฒ่าถอนหายใจเบา ๆ “แต่ผู้มีฝีมือคนนั้นเคยบอกว่า พลังยาในร่างกายผมตอนนี้ถึงจุดสมดุลแล้ว หากไปขจัดมันอย่างไม่ระวัง จะทำให้สมดุลแตกทันที แล้วผมก็จะตายคาที่

แต่อู๋เป่ยยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า “นั่นมันก็แค่คนอื่น ถ้าเป็นผมล่ะก็ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นเลย อีกอย่าง มีอีกปัญหาหนึ่ง—เมื่อพลังยาทั้งหมดถูกขจัดออก ร่างของคุณก็จะไร้พลังชีวิต ดังนั้นในช่วงเวลานั้น ต้องใช้ยาอายุวัฒนะเพื่อยืดชีวิตไว้ก่อน”

“ยาอายุวัฒนะ!” แสงในดวงตาของท่านผู้เฒ่าหม่นลงทันที “หมอเทวดาเสี่ยวเสิน ที่คุณพูดถึงนั้น จะไปหาได้จากที่ไหนกัน? แม้แต่ผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นยังหาไม่ได้เลย”

อู๋เป่ยตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ยาอายุวัฒนะ ผมจะจัดการเอง ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องทำคือสงบความวุ่นวายในคฤหาสน์หลูก่อน”

ท่านผู้เฒ่าพยักหน้า “หมอเทวดาเสี่ยวเสินพูดถูก แต่ด้วยสภาพของผมตอนนี้ แม้แต่จะเดินยังลำบาก…”

อู๋เป่ย “ไม่เป็นไร ผมสามารถฟื้นฟูพลังให้คุณชั่วคราวได้”

พูดจบ เขาก็หยิบเข็มทองออกมา แล้วปักลงบนร่างท่านผู้เฒ่าจำนวนสามสิบหกจุด พลังยาทั้งหมดในร่างของท่านผู้เฒ่าถูกกดไว้ด้วยเข็มเหล่านี้

แต่การกดพลังนี้จะอยู่ได้เพียงสองถึงสามชั่วโมง หากเกินกว่านั้นร่างกายก็จะรับไม่ไหว

ชายชรรู้สึกว่าพลังค่อย ๆ ฟื้นคืน กลิ่นอายแห่งความตายบนใบหน้าก็จางหายไป เขารู้สึกราวกับอายุน้อยลงไปสามสิบปี

เขาลุกขึ้นแล้วหมุนแขนหัวเราะเบา ๆ “รู้สึกดีเหลือเกิน เหมือนได้ย้อนกลับไปเมื่อสามสิบปีก่อน ความรู้สึกแบบนี้ต่างกับก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง!”

อู๋เป่ย “นายท่านครับ หลูเฉินบอกว่า ตระกูลหลูมีสมุนไพรวิญญาณอยู่ไม่น้อย ตอนนี้ผมต้องการสมุนไพรเหล่านั้นเพื่อเลือกใช้ในการรักษาคุณ”

ท่านผู้เฒ่าพยักหน้า “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวผมจะสั่งให้คนไปเอามาทันที”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ดี อีกอย่าง ตอนนี้สถานการณ์ภายนอก คุณสามารถจัดการได้ไหม?”

ท่านผู้เฒ่าหัวเราะเสียงดัง “สิ่งที่หลูก้วนซีงทำ ผมรู้หมด เพียงแต่ก่อนหน้านี้ ผมไม่มีแรงจะสนใจ แต่ตอนนี้ ผมจะไม่ยอมให้เขาทำร้ายตระกูลหลูอีกต่อไป!”

เขาพูดกับอู๋เป่ยว่า “หมอเทวดาเสี่ยวเสิน คุณอยู่ที่นี่เถอะ เรื่องข้างนอกให้ผมจัดการเอง!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ตกลง ผมจะรอฟังข่าวดี”

หลังจากท่านผู้เฒ่าออกไปไม่นาน สมุนไพรวิญญาณก็ถูกนำมาส่งให้ อู๋เป่ยหาสถานที่เงียบ ๆ แล้วนำเตายาออกมาเริ่มปรุงยา

อาการของนายท่านตระกูลหลูซับซ้อน ต้องใช้ยาอายุวัฒนะพิเศษช่วยชีวิต เขาคิดพิจารณาอยู่พักใหญ่ ก่อนเลือกสมุนไพรยี่สิบสองชนิดจากที่นำมา รวมทั้งเลือดโสม และหยกหลิงจือทองที่เขาซื้อมาก่อนหน้านี้ ใช้ทั้งหมดปรุงเป็นยาอายุวัฒนะชื่อว่า “ยาต่อชีวิต”

หลังจากทำความคุ้นเคยกับเตายาแล้ว เขาเริ่มลงมือปรุงยาอย่างจริงจัง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ยาชุดแรกก็สำเร็จ แต่ผลลัพธ์ยังไม่น่าพอใจ ยาที่ได้มีสามเม็ด เป็นระดับกลางขั้นสี่ ทั้งที่ตามมาตรฐาน ควรจะเป็นระดับห้าขั้นต้น แสดงว่าระหว่างการปรุงต้องมีจุดผิดพลาด

หลังจากคิดวิเคราะห์และเรียนรู้จากความผิดพลาด เขาก็เริ่มปรุงชุดที่สอง

ครั้งนี้สำเร็จอย่างยอดเยี่ยม ได้ยาอายุวัฒนะระดับห้าขั้นสูงมาสี่เม็ด!

อู๋เป่ยมั่นใจว่า หากมีวัตถุดิบมากกว่านี้ เขาสามารถปรุงได้ถึงระดับหกแน่นอน แต่น่าเสียดายว่าสมุนไพรสำคัญบางชนิดหมดไปแล้ว จึงไม่สามารถปรุงต่อได้

เขาเปิดประตูออกไป เห็นนายท่านหลูและหลูเฉินยืนรออยู่ ดูเหมือนจะมานานแล้ว

“คุณอู๋!” หลูเฉินรีบเข้ามาทักด้วยความดีใจ “ถ้าไม่มีคุณ ผมคงโดนหลูก้วนซีงฆ่าไปแล้ว!”

ที่แท้ หลังจากอู๋เป่ยแยกตัวออกมา หลูก้วนซีงก็ส่งคนจำนวนมากไปดักรออยู่รอบนอกเมือง หลูเฉินแม้จะมีบอดี้การ์ด แต่ก็สู้ไม่ไหว เฉียดตายหลายครั้ง หากไม่ใช่นายท่านหลูออกมาช่วยทัน เขาอาจไม่รอด

อู๋เป่ยพูดว่า “แสดงว่าท่านน้อยโชคดีจริง ๆ ว่าแต่ ตอนนี้สถานการณ์ของตระกูลหลูสงบแล้วหรือยัง?”

หลูเฉินพยักหน้า “หลูก้วนซีงถูกขังไว้แล้ว เขาจะต้องรับโทษตามกฎของตระกูล! ส่วนพี่สะใภ้ผม กินยาพิษฆ่าตัวตายไปแล้วครับ”

อู๋เป่ย “ดี มีแค่นี้ผมก็จะตั้งใจรักษานายท่านได้เต็มที่ ท่านน้อย ขอให้คุณออกไปรอข้างนอก ก่อนที่ผมจะออกไป ห้ามให้ใครเข้าใกล้ที่นี่เด็ดขาด”

หลูเฉินตอบรับทันที “ครับ!”

หลังจากหลูเฉินและคนของเขาออกไป อู๋เป่ยพูดกับนายท่านหลูว่า “คุณหลู ตอนนี้ผมจะขจัดพลังยาทั้งหมดออกจากร่างของคุณ ขั้นตอนนี้จะค่อนข้างทรมาน แต่จะไม่กินเวลานาน หวังว่าคุณจะทนได้”

นายท่านหลูพยักหน้าแน่น “วางใจได้ ผมทนได้แน่นอน!”

จากนั้น อู๋เป่ยวางฝ่ามือขวาบนกระหม่อมของท่านผู้เฒ่า เกิดแรงดูดมหาศาลขึ้นทันที พลังยาทั้งหมดในร่างเริ่มหลั่งไหลออกมา กลิ่นอายหลากสีพวยพุ่งออกจากศีรษะ รวมตัวเข้าที่ฝ่ามือของเขา

สิบกว่านาทีผ่านไป ศีรษะของนายท่านหลูไม่มีพลังยาไหลออกมาอีก อู๋เป่ยรีบนำพลังยาทั้งหมดบรรจุใส่ขวดหยก แล้วประคองร่างของท่านผู้เฒ่าไว้

โดยที่ตอนนี้ ร่างกายของท่านผู้เฒ่ากลับไร้กลิ่นอายพลังชีวิตโดยสิ้นเชิง — เขากลายเป็นเหมือนศพที่ไร้วิญญาณ!