จี๋เจียอุทานอย่างชื่นชม : “น้องอู๋เป็นเทพมนุษย์จริงๆ สามสาวงามที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก เกรงว่าคงตกเป็นของเขาแล้ว”
เยี่ยจื่อเวยรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย พูด : “ศิษย์พี่อาจจะไม่ได้ชอบพวกเธอก็ได้”
จี๋เจียเบิกตากว้าง : “ศิษย์น้องเยี่ย เธอไม่รู้ที่มาของทั้งสามคนนั้นเหรอ”
เยี่ยจื่อเวย : “จะมีที่มาที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนเชียว”
จี๋เจีย : “พวกเธอมาจากเสินโจว เทียนหยวน และตงไห่! สามสถานที่นี้ในโลกแห่งเซียนบรรพกาลถูกเรียกว่า ‘สามดินแดนศักดิ์สิทธิ์’ เป็นแหล่งรวมแก่นแท้ของโลกแห่งเซียนบรรพกาลเลยทีเดียว”
ถึงเยี่ยจื่อเวยจะไม่เคยไป แต่ก็เคยได้ยินชื่อของสามสถานที่นี้มาบ้าง ซึ่งเป็นสถานที่ระดับสูงสุดอย่างแน่นอน!
อู๋ต้าเฉียงส่งเสียงอู้อี้ พูด : “ถ้าศิษย์พี่สามารถเอาชนะใจสามสาวงามได้ ก็เท่ากับได้เป็นลูกเขยของสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์เลยนะ อย่างนั้นคงจะสุดยอดมาก!”
โจวอวี่หลิงพูด : “การที่สามารถทำให้เทียนเฉียวเช่นนี้หลงรักตั้งแต่แรกเห็นได้ ก็แสดงว่าศิษย์พี่ต้องยอดเยี่ยมกว่าพวกเธอ แต่ศิษย์พี่มีภูมิหลังไม่ดีเท่าพวกเธอ สิ่งที่ทำให้พวกเธอสนใจได้ก็คงจะเป็นศักยภาพของเขา”
จี๋เจีย : “ปรมาจารย์กระถางม่วงระดับหกน่าอิจฉาจริงๆ และน้องอู๋ยังมีพื้นที่ให้เติบโตอีกในอนาคต บางทีอาจจะกลายเป็นปรมาจารย์กระถางม่วงระดับเจ็ดหรือแปดก็ได้”
ในขณะนั้นเอง ชายชุดขาวคนหนึ่งเหาะมาบนก้อนเมฆสีแดง หญิงรับใช้ที่เชิงเขาจึงรีบพูด : “คุณชาย ท่านยังไม่ผ่านการทดสอบ...”
ชายชุดขาวที่เอวมีน้ำเต้าทองคำแขวนอยู่ พูดด้วยเสียงหัวเราะ : “ฉันอยากไปที่ไหนก็ได้ที่อยากไป ใครจะมาทดสอบฉันได้!”
พูดจบ ตัวเขาก็ขึ้นไปบนเขาแล้ว
เยวี่ยชิงอิ่งและสาวงามคนอื่นๆ กำลังพูดคุยกัน เมื่อเห็นมีคนบุกรุกเข้ามา สีหน้าของพวกเธอก็เย็นชาขึ้น
เมฆสีแดงลงจอดในลาน ชายชุดขาวเดินลงมา เขามองสาวงามทั้งสามด้วยรอยยิ้ม พูด : “สาวงามทั้งสาม มีความงดงามไร้ที่เปรียบ แรกเห็นก็ทำให้ฉันใจเต้นแรงจนควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว”
เยวี่ยชิงอิ่งพูดอย่างเย็นชา : “แกรู้ไหมว่าการบุกรุกเข้ามาในที่แห่งนี้มีผลอย่างไร”
ชายชุดขาวพูดอย่างเรียบๆ : “ผลอะไรเหรอ ฉันคนนี้ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”
“ใช่ไหม” เหอจื่อเฉินยกมือขึ้นปรบเบาๆ สองครั้ง บนท้องฟ้าก็ปรากฏภาพลวงตาขนาดใหญ่ขึ้นมา เป็นร่างที่สวมเกราะทองคำ กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวกดดันลงมาจนรู้สึกไม่สบายใจ
ชายชุดขาวพูดเรียบๆ : “โอ้ ยักษ์เกราะทองแห่งเทียนหยวนเหรอ ฮ่าฮ่า ไม่เลว แต่แค่นี้ทำให้ฉันตกใจไม่ได้หรอก”
พูดจบ เขาก็ใช้มือตบน้ำเต้าทองคำ พลังกระบี่เก้าสายก็พุ่งออกมาจากน้ำเต้า บินเข้าหาภาพลวงตายักษ์เกราะทอง
เมื่อเหอจื่อเฉินเห็นพลังกระบี่ เธอก็อุทานด้วยความตกใจ : “เก้ากระบี่ใต้หล้า! แกเป็นคนของภูเขากระบี่!”
ชายชุดขาว : “เป็นแค่คนเล็กๆ น้อยๆ โจวหยวนทงจากภูเขากระบี่!”
หลี่ชุนหรูชี้นิ้ว เธอก็มีพลังกระบี่สามสายพุ่งออกมาจากด้านหลัง บินขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วพูดอย่างเย็นชา : “เก้ากระบี่ใต้หล้าแล้วยังไง กระบี่สวรรค์สามสายของฉัน สามารถปราบแกได้ไหม”
ทันทีที่พลังกระบี่สามสายนี้ออกมา พลังกระบี่เก้าสายบนท้องฟ้าก็สั่นสะเทือน และถูกกดดันไว้โดยสิ้นเชิง
โจวหยวนทงชายชุดขาวตกใจ รีบเก็บพลังกระบี่กลับ แล้วตะโกน : “เธอเป็นคนของสำนักกระบี่เซียน!”
หลี่ชุนหรู : “ถูกต้อง!”
โจวหยวนทงถอนหายใจ : “กระบี่สวรรค์สามสายช่างร้ายกาจจริงๆ! เมื่อก่อนจักรพรรดิกระบี่ทั้งสามภพได้ถ่ายทอดวิชาตลอดชีวิตของเขาออกมาเป็นพลังกระบี่สิบสามสาย คือเก้ากระบี่ใต้หล้า กระบี่สวรรค์สามสาย และกระบี่นอกสวรรค์หนึ่งสาย เก้ากระบี่ตกเป็นของภูเขากระบี่ของเรา กระบี่สวรรค์สามสายตกอยู่ในมือของสำนักกระบี่เซียนของเธอ ส่วนกระบี่นอกสวรรค์ที่เป็นกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นหายสาบสูญไป!”
พูดถึงตรงนี้ เขาก็หัวเราะออกมา : “วันนี้ไม่เพียงแต่จะได้สาวงาม แต่ยังจะได้กระบี่สวรรค์สามสายด้วย ยอดเยี่ยม!”
“แกว่าอะไรนะ?” หลี่ชุนหรูขมวดคิ้ว “คิดจะแย่งพลังกระบี่สามสายของฉันไปเหรอ”
โจวหยวนทงจ้องมองเธอ : “ตงไห่กล้าให้แกพากระบี่สวรรค์สามสายออกจากตงไห่ได้ ช่างใจใหญ่เสียจริง ฮึฮึ สาวงาม ส่งกระบี่สามสายนี้มา แล้วฉันจะอ่อนโยนกับเธอหน่อย”
เมื่อเห็นสายตาชั่วร้ายและน้ำเสียงหยาบคายของเขา ใบหน้าของหลี่ชุนหรูก็ซีดเผือดด้วยความโกรธ แล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราด “แกรนหาที่ตาย!”
เธอยกมือขึ้น พลังกระบี่สามสายก็พุ่งออกไปอีกครั้ง พุ่งเข้าใส่โจวหยวนทง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
ทำไมบางตอนถึงสั้นจังครับ...
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...