ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 391

เลขาของจ้าวเจิ้งลิ่งส่งอีเมลให้เขา หลังจากจ้าวเฉาไจ่อ่านเสร็จถึงกับตกตะลึงไปเลย จำนวนเงินที่เกี่ยวข้องกับคดีของหม่าจวินเจี๋ยสูงถึงหลายแสนล้าน ถ้าหากสามารถจับตัวได้ เป็นผลงานใหญ่อย่างแน่นอน แต่คนประเภทนี้ส่วนใหญ่มีเบื้องหลังเกี่ยวข้อง อีกทั้งคดีนี้เวลานานเกินไป ยากที่จะหาพยานหลักฐานได้

เขาลังเลหนึ่งนาที จากนั้นโทรศัพท์หาอู๋เป่ย

ในโทรศัพท์ เขาพูดเสียงลึก : “คุณอู๋ คดีที่คุณหามาให้ผมมันยากเกินไปแล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณจ้าว ที่หน่วยรักษาความสงบผมยังมีงานต้องทำชั่วคราว หน้าๆหลังๆก็ช่วยพวกคุณปิดคดีไปไม่น้อย คดีนี้ ผมสามารถทำให้อาชญากรสารภาพด้วยตัวเองได้ เอาหลักฐานออกมาด้วยตัวเองได้ แบบนี้คุณก็ไม่กังวลอีกแล้วใช่ไหม”

จ้าวเจิ้งลิ่งตกใจ : “อะไรนะ เขาจะเป็นพยานปรักปรำตัวเองเหรอ”

อู๋เป่ย : “ใช่แล้ว”

จ้าวเจิ้งลิ่งเงียบไปหลายวินาที จู่ๆก็หัวเราะออกมา : “คุณอู๋ สำหรับอาชญากรรายนี้ พวกเราจะไม่อดทนแน่นอน เอาแบบนี้ ผมจะส่งกองกำลังเฉพาะกิจไปที่นั่น เพื่อให้ความร่วมมือกับคุณอย่างเต็มที่ในคดีนี้! คุณเป็นผู้นำของกองกำลังเฉพาะกิจนี้ ถ้าหากคดีนี้สามารถทำสำเร็จได้ ผมจะให้เครดิตชั้นหนึ่งแก่คุณ!”

อู๋เป่ย : “ได้ ผมจะทำอย่างสุดความสามารถ!”

วางสาย เขาพูดกับไป๋ปิง : “คืนนี้มีกองกำลังสืบสวนมาที่ไห่เฉิง หม่าจวินเจี๋ยจะยอมรับความผิดทั้งหมดของเขาอย่างเชื่อฟัง เขาเคยหลอกคนมามากแค่ไหน เพียงพอที่จะจับเขาเข้าคุก”

ไป๋ปิงตะลึงอย่างมาก ถาม : “อู๋เป่ย เมื่อกี้นายโทรศัพท์หาใครเหรอ”

อู๋เป่ย : “ท่านรองของหน่วยรักษาความสงบ”

ไป๋ปิงแอบสะดุ้ง มั่นใจในตัวอู๋เป่ยมากขึ้น

กินอาหารเสร็จ ทั้งสองยังคงเดินไปตามถนนต่อไป ซื้อขนมเพิ่มเล็กน้อยและเดินไปรอบๆระหว่างทานอาหาร

“พี่สาว เดี๋ยวคุณล่อหม่าจวินเจี๋ยออกมา แบบนี้ผมถึงจะสามารถควบคุมเขาได้” อู๋เป่ยพูด

ไป๋ปิงตะลึง : “ฉันจะล่อเขาออกมาได้ยังไง เขาหลบฉันมานานขนาดนี้ เบอร์โทรก็เปลี่ยนแล้ว น่าจะไม่อยากเจอฉันแล้วมั้ง”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ อันที่จริงตอนนี้เขาอยากเจอคุณมาก”

ไป๋ปิงเต็มไปด้วยความสงสัย ถาม : “เขาอยากเจอฉัน? ทำไม?”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ผู้ชายนะ ล้วนแล้วชอบผู้หญิงสวย คุณสวยขนาดนี้ ตอนนั้นเขาก็รู้สึกเสียดายเช่นกันที่ต้องจากคุณไป เขาอยากจะฟื้นฟูความสัมพันธ์กับคุณอีกครั้งแน่นอน”

ไป๋ปิง : “นายหมายความว่า ฉันติดต่อเขาตอนนี้ เขาก็จะออกมาหาฉันแน่นอนเหรอ”

“เป็นไปได้สูง” อู๋เป่ยพูด : “คนๆนี้ประสบความสำเร็จแล้ว ทรัพย์สินนับหมื่นล้าน ถึงระดับอย่างเขาแบบนี้ คิดถึงความหลังอย่างมากแน่นอน จู่ๆคุณก็ปรากฏตัว เขาคงจะตื่นเต้นมาก หลังจากนั้นคิดวิธีเอาชนะใจคุณกลับมา”

ไป๋ปิงเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ : “เขากระทำผิดต่อฉันมากมายขนาดนั้น ยังต้องการเอาฉันกลับไปเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “นี่มีอะไรน่าแปลกใจ คุณเชื่อไหม เขาสามารถสร้างเรื่องราวที่จะทำให้คุณร้องไห้ได้ในคำพูดไม่กี่คำ”

สีหน้าของไป๋ปิงแย่ลง : “คนๆนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “เขาไม่ใช่น่ากลัว แต่มืออาชีพ นักต้มตุ๋นมืออาชีพที่ไม่มีจิตใจมนุษย์ พวกเขาเป็นเหมือนผีและปีศาจ พวกเขาสามารถเข้าใจและควบคุมหัวใจผู้คนได้ดีที่สุด”

ไป๋ปิง : “แต่ว่า ทำไมเขาต้องเอาฉันกลับไปด้วยล่ะ”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ : “มีความรู้สึกถึงความสำเร็จ หลอกคนหนึ่งคนไม่ได้ยากอะไร แต่หลังจากหลอกคนๆหนึ่งไปแล้ว ไปหลอกเขาครั้งที่แล้ว สำหรับเขาแล้วมันเป็นความท้าทาย คุณสำหรับเขาแล้ว ก็เหมือนเหยื่อตัวหนึ่ง”

ไป๋ปิงโกรธจนตัวสั่น ดูเหมือนว่าตัวเองจะหลอกง่ายเกินไปแล้ว

อู๋เป่ย : “เก็บความโกรธไว้ อีกสักพักคุณจะติดต่อเขาผ่านซอฟต์แวร์โซเชียล ก็บอกเขาไปว่าคุณเห็นเขาจากเพื่อนคนหนึ่ง หลังจากนั้นสอบถามเขา ตอนนั้นทำไมถึงต้องจากคุณไป ทำไมถึงทำร้ายคุณจนเจ็บปวดขนาดนี้”

หม่าจวินเจี๋ยถอนหายใจอีกครั้ง : “ตอนนั้นผมถูกคนหลอกไปที่คาสิโน ภายในคืนเดียวเสียเงินไปห้าล้าน ร้านก็เสียเข้าไปเช่นกัน ผมยังติดหนี้คนอื่นอยู่สองล้านกว่า ผมรู้ว่าชีวิตนี้ไม่สามารถพลิกกลับมาได้อีกแล้ว ดังนั้นไม่ทันได้พูดอะไร หนีไปต่างประเทศคืนนั้นเลย หลายปีที่ผ่านมาผมทำงานหนักที่ต่างประเทศ ในที่สุดก็ประสบความสำเร็จแล้ว ตอนนี้มีมูลค่าตัวหลายหมื่นล้าน”

“ปิง ผมเพิ่งกลับมา หลายวันที่ผ่านมาผมติดต่อหาเพื่อนของคุณตลอด แต่โทรศัพท์เก่าของผมหายไปแล้ว และคุณก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ไปแล้ว ผมหาคุณไม่เจอ ตอนนี้ดีแล้ว ในที่สุดผมก็ติดต่อคุณได้แล้ว ปิง ผมจะชดเชยให้คุณเป็นอย่างดีแน่นอน คุณคือคนที่ผมรัก คุณไม่รู้หรอกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาผมต้องทุกข์ทรมานขนาดไหน”

พูดถึงตรงนี้ หม่าจวินเจี๋ยกลืนน้ำลายลงไปอีกครั้ง ถ้าหากไม่รู้ว่าเขาเป็นนักต้มตุ๋นมืออาชีพ ไป๋ปิงเชื่อคำพูดของเขาไปแล้ว

ไป๋ปิงถามอย่างสงสัย : “คุณพูดจริงเหรอ”

หม่าจวินเจี๊ยพูดเสียงลึก : “ปิง ผมสาบานกับฟ้าดิน! ถ้าหากผมพูดเรื่องโกหกกับคุณหนึ่งคำ ขอให้เทวดาเอาชีวิตของผมไป!”

ในเวลานี้อู๋เป่ยพยักหน้าให้ไป๋ปิงเบาๆ ส่งสัญญาณให้เธอสามารถใจดีบ้างเล็กน้อยได้แล้ว

ดังนั้นไป๋ปิงเลยพูดว่า : “ในเมื่อตลอดหลายปีที่ผ่านมาคุณคิดถึงฉันที่ต่างประเทศ แล้วทำไมถึงไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น”

หม่าจวินเจี๋ยยิ้มอย่างขมขื่น : “ปิง ผมก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน อันที่จริงนี่ไม่ใช่งานแต่ง มันเป็นเพียงธุรกิจ ผมแต่งงานกับอีกฝ่าย เป็นเพียงเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายมีความร่วมมือเชิงลึกในการทำธุรกิจ ภายใต้ความเป็นส่วนตัวพวกเรามีข้อตกลง ไม่รบกวนชีวิตส่วนตัวของกันและกัน”

ไป๋ปิง : “จริงเหรอ”

หม่าจวินเจี๋ย : “ปิง หม่าจวินเจี๋ยอย่างผมอาจจะทำเรื่องไม่ดี แต่ผมไม่มีทางทำร้ายคุณอย่างแน่นอน! เมื่อก่อนเป็นเพราะผมไม่มีทางเลือกเลยต้องจากไป ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว! ปิง ผมจะดูแลคุณเป็นอย่างดี คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักที่สุด!”

ไป๋ปิงถอนหายใจเบาๆ ไม่พูด

หม่าจวินเจี๋ยไล่ตามชัยชนะ : “ปิง คุณให้อภัยผมได้ไหม หลายปีที่ผ่านมาผมรู้สึกผิดตลอด เพียงแค่คุณยอมให้อภัยผม ผมยอมทำทุกอย่าง!”

อู๋เป่ยรีบยื่นมือออกมา ทำท่าทางของการนับเงินให้ไป๋ปิงดู