ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 396

อู๋เป่ยนั่งตรงข้ามอีกฝ่าย ถาม : “หวงเทียนป้า จุดประสงค์ที่แกเรียกฉันมาในวันนี้คืออะไร”

หวงเทียนป้า : “คนผู้นั้นรู้สึกว่าท่านขัดหูขัดตา ต้องการให้ผมลงมือจัดการท่านทิ้ง”

อู๋เป่ย : “จ้าวเจิ้งลิ่งรู้เรื่องนี้ไหม”

“น่าจะไม่รู้ การเจรจาของพวกเรา เขาไม่ได้เข้าร่วม” หวงเทียนป้าพูด

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “นี่มันน่าแปลกแล้ว ฉันกับคนผู้นั้นไม่เคยเจอหน้ากัน ทำไมเขาต้องเป็นศัตรูกับฉันด้วย”

หวงเทียนป้า : “ฉันคุยโทรศัพท์กับเขา จากสิ่งที่เขาพูด ดูเหมือนว่าเขาจะมีความแค้นกับตระกูลจ้าว น่าจะเป็นเพราะท่านใกล้ชิดกับตระกูลจ้าวมากเกินไป ทำให้เขาต้องระวังตัว”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูด : “หม่าจวินเจี๋ยคนนี้ จัดการก่อนแล้วกัน”

ในเมื่อคนผู้นั้นต่อกรกับตัวเอง อู๋เป่ยก็ไม่มีทางเกรงใจแน่นอน ทำให้หม่าจวินเจี๋ยหายไปจากโลก อีกฝ่ายอย่าคิดว่าจะได้เอาเงินไปแม้แต่แดงเดียว!

หวงเทียนป้าเรียกลูกน้องคนหนึ่งมาเอาตัวหม่าจวินเจี๋ยไป ใบหน้าของหม่าจวินเจี๋ยซีดขาว ตัวสั่นสะท้าน กลับไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว ถูกคนลากตัวไปแบบนั้น

ในเวลานี้หลี่เจี่ยหนงคุกเข่าลงอย่างกะทันหัน ขอความเมตตา : “ปรมาจารย์ ไว้ชีวิตด้วย!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ฉันไม่ได้บอกว่าจะฆ่าแก ให้เวลาแกหนึ่งเดือน เตรียมเงินห้าหมื่นล้าน”

หลี่เจี่ยหนงพูดอย่างขมขื่น : “ปรมาจารย์ เงินห้าหมื่นล้านผมไม่มีจริงๆ”

เขาไม่ได้พูดโกหก แม้ว่าเขาจะมีทรัพย์สินนับแสนล้านในบัญชีของเขาก็ตาม แต่บนบัญชีเหล่านั้นเป็นเพียงข้อมูลเท่านั้น ถ้าหากทำความเข้าใจจริงๆล่ะก็ อาจไม่ถึงสามหมื่นล้านด้วยซ้ำ

หวงเทียนป้าพูด : “นายท่าน หลี่เจี่ยหนงเป็นลูกเขยของผม เขาค่อนข้างมีความสามารถ แทนที่ท่านจะยึดทรัพย์สินของเขา ทำไมไม่ให้เขาส่งรายได้บางส่วนให้ทุกปีล่ะ แบบนี้จะทำให้น้ำไหลยาว มีประโยชน์ต่อนายท่านมากกว่า”

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “ก็ได้”

หลังจากนั้นเขาถามหลี่เจี่ยหนง : “นับตั้งแต่ปีนี้เป็นต้นไป ทุกปีแกต้องให้ฉันห้าพันล้าน”

หลี่เจี่ยหนงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ห้าพันล้านสำหรับเขาแล้วไม่ใช่ปัญหา เขารีบพูด : “ขอบคุณปรมาจารย์!”

อู๋เป่ย : “พวกแกไปจัดการรายชื่ออุตสหากรรมภายใต้ชื่อของพวกออกมาทั้งหมด เอามาให้ฉันดู”

หวงเทียนป้า : “ผมมีสารบบไว้หนึ่งฉบับ จะให้คนส่งมาเดี๋ยวนี้เลย”

หวงเทียนป้าโทรออกไปหนึ่งสาย ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หนังสือเล่มหนาถูกส่งมอบให้อู๋เป่ย หลี่เจี่ยหนงก็มีสารบบที่คล้ายกันเช่นกัน ส่งมอบให้อู๋เป่ยตรวจสอบเช่นกัน

อู๋เป่ยผ่านหนังสือสองเล่มไปหนึ่งรอบ พบว่าเงินที่หวงเทียนป้าหาได้มาก่อนหน้านี้ อย่างน้อยสี่สิบเปอร์เซ็นต์ถูกแบ่งออก และรายได้สี่สิบเปอร์เซ็นต์มอบให้กับบุคคลสำคัญสิบกว่าคนทั้งในและนอกข้าราชการ

สถานการณ์ของหลี่เจี่ยหนงดีกว่านิดหน่อย เงินของเขาแบ่งให้หวงเทียนป้าคนเดียว เพราะว่าเขาเป็นลูกน้องของหวงเทียนป้า ช่วยหวงเทียนป้าทำเรื่อง

หลังจากอ่านจบ เขาถาม : “รายได้สี่สิบเปอร์เซ็นต์นี้ไม่แบ่งได้ไหม”

หวงเทียนป้าส่ายหน้า : “ไม่ได้ คนสำคัญเหล่านี้ล้วนแล้วเป็นเบื้องบน น้อยไปหนึ่งคน ผมเจอปัญหาแน่นอน เป็นเพราะว่ามีพวกเขาคอยหนุนหลัง ผมถึงสามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึงตอนนี้ได้”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “แค่นี้ก่อนแล้วกัน สำหรับคนผู้นั้นของหน่วยรักษาความสงบ ห้ามให้แม้แต่แดงเดียว!”

หวงเทียนป้าพูด : “นายท่าน ทำแบบนี้ คนผู้นั้นจะมาแก้แค้นพวกเราแน่นอน”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “แก้แค้น? สิบกว่าคนที่อยู่ในหนังสือ อำนาจของคนไหนบ้างที่อ่อนแอกว่าเขา แกบอกพวกเขา นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะแบ่งรายได้ให้พวกเขาครึ่งหนึ่ง!”

หวงเทียนป้าพูด : “แบบนี้ล่ะก็ ได้แน่นอน”

วางหนังสือลง อู๋เป่ยมองไปทางอาจารย์ตันปาท่านนั้น ถาม : “อาจารย์คิดว่าเป็นยังไง”

อาจารย์ตันปายังคงกระอักเลือดอยู่ เมื่อกี้แอบฟื้นฟูอาการบาดเจ็บตลอด พูด : “พลังของปรมาจารย์น่าทึ่ง ตันปาชื่นชมอย่างมาก”

อู๋เป่ยพูด : “อีกสักพักฉันจะรักษาอาการบาดเจ็บให้แก แกสามารถทำเรื่องกับหวงเทียนป้าต่อไปได้ การดูแลยังคงเหมือนเดิม”

อันที่จริงสำหรับตันปา ทำเรื่องกับใครก็เหมือนกัน ตราบเท่าที่เขาสามารถได้รับสิ่งที่เขาสมควรได้รับ พูดง่ายทุกอย่าง ดังนั้นเขาเลยพยักหน้าตอบตกลง

ต่อจากนั้น อู๋เป่ยใช้พลังชีวิตสีม่วงรักษาอาการบาดเจ็บของตันปา คนถูกเขาทำร้าย เวลารักษาค่อนข้างง่าย ในไม่ช้าตันปาก็ไม่กระอักเลือดอีกต่อไป

รักษาตันปาเสร็จ เขาพูด : “ทำทุกอย่างตามปกติ มีเรื่องอะไรเรียกฉันได้ตลอดเวลา”

“รับทราบ นายท่าน” หวงเทียนป้าพูด

“ฉันไปก่อนละ” อู๋เป่ยโบกมือ ออกจากตระกูลหลี่

กลับมาถึงโรงแรม เป็นเวลาหลังเที่ยงคืนแล้ว ไป๋ปิงยังไม่นอน รออู๋เปยตลอด

ได้ยินเสียงกริ๊งดัง เธอรีบไปเปิดประตู ก็มองเห็นอู๋เป่ยยืนอยู่ที่ประตู

ชายอายุประมาณสามสิบห้า สวมชุดสูทสีเทาอ่อน สวมแบรนด์ที่มีชื่อเสียงทั้งตัว ผู้หญิงอายุยี่สิบห้า แต่งตัวทันสมัยมาก รูปลักษณ์สามารถให้คะแนนได้มาก

“ที่รัก พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของฉัน ฉันอยากเลือกของขวัญด้วยตัวเอง” ผู้หญิงพูดอย่างออดอ้อน

ผู้ชายพูดด้วยรอยยิ้ม : “ที่รัก ผมให้งบประมาณคุณสามแสน วงเงินสามแสนเลือกได้เต็มที่”

ผู้หญิงดีใจอย่างมาก พูด : “ที่รัก ขอบคุณนะ!”

ได้ยินเสียงนี้ ไป๋ปิงตะลึงเล็กน้อย รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย ทันทีที่หันกลับไป ทั้งสองฝ่ายต่างตกตะลึง

วินาทีต่อมา มุมปากของผู้หญิงคนนั้นมีการเยาะเย้ย : “นี่เป็นดาวมหาวิทยาลัยของพวกเราไม่ใช่เหรอ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ชายที่อยู่ข้างตัวเธอมองไปทางไป๋ปิง แสงประหลาดใจปรากฏขึ้น เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ที่รัก คนนี้เป็นเพื่อนคุณเหรอ”

ผู้หญิงพูด : “ใช่แล้ว พวกเราเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย เคยอาศัยอยู่ในหอพักเดียวกัน”

ผู้ชายเดินเข้าไปทันที จะจับมือกับไป๋ปิง : “สวัสดี ผมชื่อชุ่ยเฉิงจื้อ”

ไป๋ปิงลังเลจะจับมือดีไหม อู๋เป่ยยื่นมือออกไปก่อนแล้ว : “สวัสดี ผมชื่ออู๋เป่ย”

ชุ่ยเฉิงจื้อฝืนจับมือกับอู๋เป่ย จากนั้นรีบปล่อยมือ พูด : “ยินดีที่ได้รู้จัก”

ไป๋ปิงดึงสติกลับมา พูด : “เหยียนเยว่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

“ใช่แล้ว หลังจากเรียนจบพวกเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย” เหยียนเยว่มองเธอด้วยสายตาจะยิ้มไม่ยิ้ม “ได้ยินมาว่าเธอถูกแฟนหนุ่มหลอกเงินไปหนึ่งล้านกว่า หลังจากนั้นกลับไปทำงานที่เมืองเล็กๆเหรอ”

เธอกำลังล้วงรอยแผลในอดีตของไป๋ปิง สีหน้าของไป๋ปิงแย่อย่างมาก เธอพูดอย่างไม่แยแส : “เงินของฉันที่ถูกหลอกไปตามกลับมาได้แล้ว นอกจากนี้เมืองเล็กๆก็ค่อนข้างสงบ ไม่มีอะไรไม่ดี”

“มันก็ใช่ ค่าใช้จ่ายที่บ้านนอกค่อนข้างต่ำ เหมาะกับผู้หญิงสไตล์อย่างเธอ คนนี้เป็นแฟนหนุ่มของเธอใช่ไหม” ระหว่างที่พูด เธอมองไปทางอู๋เป่ย

ไป๋ปิงลังเลสักพัก พูด : “ใช่ เขาชื่ออู๋เป่ย”

อู๋เป่ยยื่นมือออกมา : “สวัสดี”

เหยียนเยว่กลับไม่ยื่นมือออกมา เธอพูดอย่างไม่แยแส : “ต้องขออภัยด้วย ฉันไม่จับมือกับคนบ้านนอก”