ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 459

อู๋เป่ยมองเห็นรถ รีบโบกมือเรียกพ่อของกังจื่อออกมาต้อนรับ

“คุณอู๋ ทันทีที่ผมได้รับโทรศัพท์ คุณรีบมุ่งหน้ามาทางนี้อย่างไม่หยุด เจ้าบ่าวล่ะ” ลั่วเหวยคังถามด้วยรอยยิ้ม

อู๋เป่ย : “หัวหน้าเมืองลั่ว เจ้าบ่าวไปรับเจ้าสาวแล้ว ผมจะแนะนำให้รู้จัก คนนี้เป็นพ่อของเจ้าบ่าว คุณฟาง”

ลั่วเหวยคังรีบยื่นมือออกมา : “คุณฟาง ขอแสดงความยินดีด้วยนะ!”

พ่อของกังจื่อตะลึงไปเลย : “ท่าน.....ท่านคือหัวหน้าเมืองเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ผิด ท่านนี้คือหัวหน้าเมืองลั่ว เพิ่งมารับตำแหน่งในเมืองอวิ๋นติ่งได้ไม่นาน เพื่อนของผม”

ถูกอู๋เป่ยเรียกว่าเพื่อน ลั่วเหวยคังใบหน้าแดงก่ำ พูดด้วยรอยยิ้ม : “ผมรับใช้ประชาชน”

ต่อจากนั้น ลั่วเหวยคังแนะนำคนสองคนให้รู้จัก เบอร์หนึ่งและเบอร์สองของกรมรักษาความสงบ จากนั้นอู๋เป่ยก็เชิญพวกเขาไปนั่งในเต๊นท์จัดงานแต่งงานชั่วคราว อารองของกังจื่อนำชาและเมล็ดแตงโมมาอย่างรวดเร็ว

คนหลายคนเพิ่งนั่งลง จากนั้นมีรถขับเข้ามาอีกห้าคัน ล้วนเป็นรถยนต์หรูหราที่มีรูปลักษณ์เรียบง่าย มีคนลงมาจากบนรถหนึ่งคน ก็คือจังจิ่วหัน บนรถที่อยู่ข้างหลัง มีนักธุรกิจศิลปะการต่อสู้เก้าคนของเมืองอวิ๋นติ่งนั่งอยู่ พวกเขาล้วนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง

“คุณอู๋!” จังจิ่วหันทำความเคารพ

อู๋เป่ยทำความเคารพกลับ : “เหล่าจัง ขอบคุณการมาเยือนของพวกคุณ เชิญ!”

สีหน้าของว่านซานหู่ที่อยู่ตรงข้ามซีดขาวอย่างมาก เขาได้พบกับผู้คนที่มีความสามารถมากมายในเมืองอวิ๋นติ่ง มีเพียงจังจิ่วหันที่เขายังไม่เคยเห็น อีกเก้าคนเป็นคนโหดที่เขาไม่กล้ายั่วยุ!

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น.....” เขาบ่นพึมพำ

ในเวลานี้ ชั้นล่างมีคนตะโกนหนึ่งที ทันใดนั้น มีหญิงชรากลุ่มหนึ่งสวมเสื้อผ้าไว้ทุกข์เดินไปที่ตระกูลฟาง หลังจากนั้นเริ่มร้องไห้ออกมา พวกเขาร้องไห้ด้วยความโศกเศร้าจริงๆ!

ว่านซานหู่ตะลึงอย่างมาก พูดเสียงดัง : “กลับมา รีบกลับมา!”

อย่างไรก็ตามทุกคนต่างกำลังร้องไห้ เสียงร้องของเขาไม่มีใครได้ยินเลยด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นกลุ่มคนร้องไห้คร่ำครวญอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน พ่อของกังจื่อโกรธจนใบหน้าซีดขาว ตัวสั่นสะท้าน

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว คนตระกูลว่านไม่ใช่ของดีอะไรจริงๆ! เขาลองเสี่ยงดวง ตะคอกใส่กลุ่มคน : “หยุดร้องไห้ได้แล้ว!”

เสียงตะคอกนี้ ทำให้กลุ่มหญิงชราที่อยู่ตรงข้าม ราวกับเสียงฟ้าร้องระเบิดเข้าหู ต่างตกใจอย่างมาก หยุดร้องไห้ทันที

อู๋เป่ยเดินเข้าไป พูด : “ให้ทุกคนห้าร้อย เอาเงินเสร็จ รีบไปสะ”

เขาเข้าใจ คนเหล่านี้เอาเงินของตระกูลว่านมาอย่างแน่นอน มาทำเรื่องน่าขยะแขยงกับตระกูลฟางโดยเฉพาะ

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ได้ยินห้าร้อย หญิงชรากลุ่มนี้ต่างยื่นมือออกมาทีละคน อู๋เป่ยให้อารองของกังจื่อเอาเงินสดมา แบ่งเงินให้คนกลุ่มนั้นทันที

เหล่าหญิงชราเพิ่งสลายตัว มีรถบรรทุกขนมูลสัตว์คันหนึ่งขับเข้ามา รถเต็มไปด้วยมูลไก่และมีกลิ่นเหม็นอย่างล้นหลาม

รถบรรทุกจงใจจอดที่หน้าบ้านตระกูลฟาง กลิ่นเหม็นทำให้ทุกคนรอบๆ ต้องปิดจมูก

คนที่ขับรถ เป็นคนอ้วนหน้าดำคนหนึ่ง ยิ้มให้กับคนตระกูลฟางอย่างเย็นชา หยิ่งผยองอย่างมาก

อู๋เป่ยเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เปิดประตูรถ นั่งตำแหน่งข้างคนขับรถ ใช้ยาสะกดจิตเพื่อควบคุมชายผิวดำอ้วนคนนี้ พูด : “แกเอามูลสัตว์ของรถคันนี้ ไปเทไว้ที่หน้าบ้านตระกูลว่าน”

ชายอ้วนดำคนนี้ถูกเขาสะกดจิต ขับรถออกไปทันที ขับไปทางบ้านทรงโบราณของตระกูลว่าน

ทุกคนเห็นว่าอู๋เป่ยเพียงแค่พูดไม่กี่ประโยค ก็จัดการคนของตระกูลว่านได้แล้ว ในใจชื่นชมอย่างมาก

และว่านซานหู่ชั้นบนที่อยู่ตรงข้าม ภายในใจเต็มไปด้วยความสงสัย ตัวเองกลับไม่ได้ออกคำสั่ง ทำไมว่านเป้าถึงขับรถออกไปแล้ว

ในงานจัดงานแต่งงานในเวลานี้ กัวฉังคนนั้นกระซิบถาม : “หัวหน้าเมือง คุณอู๋คนนี้ เป็นใครเหรอ”

“ดูนั่นสิ! เป็นหลี่จิงถิงและจังหลิงรุ่ย พระเจ้า! พวกเธอมาได้ยังไง” มีชายหนุ่มหลายคน จำได้ทันที ทันใดนั้นส่งเสียงร้องออกมา

นักร้องทั้งสองไม่พอใจอย่างมาก เพื่อให้มาถึงที่นี่ พวกเขาเดินทางไปตลอดทางและแม้กระทั่งปฏิเสธการแสดงเชิงพาณิชย์ ทำให้เกิดความสูญเสียครั้งใหญ่ ยิ่งกว่านั้น นี่มันสถานที่อะไรกัน เมืองในชนบทเล็กๆ งานแต่งชนบทเหรอ พระเจ้า! เรื่องนี้ถ้าหากถูกแพร่ออกไป ขายหน้าจริงๆ!

เพียงแต่ พวกเธอกลับไม่กล้าแสดงออกมา เพราะว่าเป็นคำสั่งของเถ้าแก่ใหญ่! เถ้าแก่ใหญ่บอกว่า เขาก็จะมาเช่นกัน

พวกเธอกวาดมองสายตาสวย ค้นหาเถ้าแก่ใหญ่

อู๋เป่ยเข้ามาทักทายพวกเธอ พูดด้วยรอยยิ้ม : “ทั้งสองท่าน ลำบากแล้ว เชิญพวกคุณขึ้นเวที ร้องเพลงมงคลสองเพลง”

นักร้องสองคนโกรธอย่างมาก เตรียมจะแสดงออกมา รถคันหนึ่งจอดอยู่ด้านข้าง เย่เสวียนลงมาจากรถ เขาหัวเราะให้กับอู๋เป่ยและพูด : “ทวดน้อย เหล่าศิลปินมากันเรื่อยๆแล้ว”

หลังจากนั้นพูดกับนักร้องสองคน : “พวกคุณขึ้นเวทีและร้องเพลง ร้องไห้เป็นมงคลหน่อยนะ”

นักร้องสองคนแอบยิ้มอย่างขมขื่น ทำได้แค่ต้องแสดงบนเวทีอย่างเชื่อฟัง

ทักษะการร้องสดของนักร้องก็เป็นเช่นนั้น เพียงแค่คนมีหน้าตาสวย ผู้คนก็ไม่ถือสาอะไรเช่นกัน ปรบมืออย่างแรง

เรื่อยๆ ศิลปินคนอื่นๆก็มาถึงแล้วเช่นกัน โดยจะผลัดกันแสดง ได้แก่ ทอล์คโชว์ ครอสทอล์ค เต้นรำ ร้องเพลง และสเก็ตช์ภาพ

จนกระทั่งสิบเอ็ดโมงกว่า หลี่กวงหลงก็มาถึงพร้อมกับกลุ่มบุคคลสำคัญของมณฑลเช่นกัน มีทั้งหมดแปดคน ทุกคนมีตำแหน่งสูงกว่าลั่วเหวยคัง!

ลั่วเหวยคังนั่งไม่อยู่แล้ว รีบเข้าไปต้อนรับ เพราะว่าคนเหล่านี้เขาล้วนแล้วเคยคุยงานด้วย ไม่มีใครที่เขาสามารถรุกรานได้

หลี่กวงหลงเพิ่งมาได้ไม่นาน รถตำรวจสิบกว่าคันมาถึง เพียงแต่ขับไปทางตระกูลว่าน ในไม่ช้า คนของตระกูลว่านก็ถูกคนกลุ่มหนึ่งล้อมเอาไว้ รวมห้าสิบเจ็ดคน โดยจะถูกพากลับไปที่สำนักงานเมืองเพื่อสอบสวน

ในเวลานี้ว่านซานหู่ยืนอยู่ชั้นบน จ้องมองไปฝั่งตรงข้ามด้วยเหงื่อเย็นท่วมหัว หัวใจของเขารู้สึกเย็นวาบ