ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 474

โวจิพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณอู๋ พวกเขาคือผู้พิทักษ์ของผม พวกเขาถูกคัดเลือกจากชนเผ่าหลักทั้งหมด คนที่ต่อสู้เก่งที่สุด คนนี้เป็นครูฝึกสอนการต่อสู้ของพวกเขา หลี่เฉิงซี เขาเป็นแชมป์การต่อสู้แบบไม่จำกัดรุ่นเฮฟวี่เวตระดับโลก ร้ายกาจอย่างมาก”

อู๋เป่ยพยักหน้าเบาๆ กลับไม่ใส่ใจ ในสายตาของผู้ฝึกฝน วิธีการต่อสู้ของโลกมนุษย์เกือบจะเหมือนกับการละเล่นของเด็ก ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง

นายพลโวจิ : “หลี่เฉิงซี คุณอู๋ท่านนี้เป็นปรมาจารย์การต่อสู้ของประเทศเหยียนหลง เขาลงมือเร็วปานสายฟ้า”

หลี่เฉิงซีคนนี้หันหน้าตรง เขาเหลือบมองอู๋เป่ยหนึ่งที พูด : “ใช่ไหม สำหรับนักสู้แล้ว ความเร็วไม่ใช่ปัญหา ต้องรวดเร็วและทรงพลังในเวลาเดียวกัน ยิ่งกว่านั้นต้องแม่นยำ แบบนี้ถึงจะสามารถเอาชนะศัตรูด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว”

นายพลโวจิหัวเราะฮ่าฮ่า ถามอู๋เป่ย : “คุณอู๋ ผู้พิทักษ์เหล่านี้ของผมฝีมือถือว่าใช้ได้ไหม”

อู๋เป่ยพูด : “ส่วนล่างไม่มั่นคง กล้ามเนื้อแข็งทื่อ ไม่มีอะไรนอกจากความแข็งแกร่งที่ดุร้าย พวกเขาไม่เข้าใจการต่อสู้ที่แท้จริงเลย”

ฟังเขาพูดแบบนี้ หลี่เฉิงซีโกรธอย่างมาก : “ไอ้เวร! แกกล้าพูดว่านักเรียนที่ฉันสอนไม่เข้าใจการต่อสู้ นี่แกกำลังดูถูกฉันเหรอ”

อู๋เป่ยดูแปลกๆ : “แกควรค่าให้ฉันดูถูกด้วยเหรอ ฉันเพียงแค่พูดความจริง”

คิ้วของหลี่เฉิงซีชนกันแน่น ตะคอก : “พูดจาไร้ยางอาย! กล้าต่อสู้กับฉันไหม”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “สู้กับฉันเหรอ แกยังไม่เหมาะ”

หลังจากนั้นเขาพูดกับจูชิงเหยียน : “ชิงเหยียน คุณไปสั่งสอนเขาสักหน่อย”

จูชิงเหยียนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวทันที พูดอย่างไม่แยแส : “เชิญ”

ช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอฝึกฝนวิชาเพาะกายอย่างหนัก วิชาหายใจ การฝึกฝนพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด ชั้นพรสวรรค์อยู่ใกล้แค่เอื้อม บวกกับวิธีการบางอย่างที่อู๋เป่ยสอนเธอ เอาชนะคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่เรื่องยาก

หลี่เฉิงวีดูเหมือนว่ากำลังดูถูก : “เธอเหรอ”

จูชิงเหยียนพูดอย่างไม่แยแส : “ทำไม ดูถูกผู้หญิงเหรอ สามกระบวนท่าฉันก็สามารถเอาชนะแกได้แล้ว”

หลี่เฉิงซีโกรธจนหัวเราะออกมา : “ได้! อย่างนั้นก็อย่าโทษฉันทำร้ายดอกไม้ด้วยมือที่โหดเหี้ยม!”

ขาทั้งสองของเขาดีดหนึ่งที คนก็กระโดดขึ้นมา เตะกลางอากาศ ตรงมาทางจูชิงเหยียน ลูกเตะนี้ ทรงพลังอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม จูชิงเหยียนเพียงแค่ขยับร่างกายหนึ่งที มือขาวโบกเบาๆ ตบเข่าของหลี่เฉิงซี

เข่าของหลี่เฉิงซีเจ็บ และการรุกของเขาก็พลาดท่า ล้มไปทางด้านหน้าซ้าย เขาเพิ่งตกสู่พื้น ฝ่ามือตบหลังของเขาหนึ่งที

“เพี๊ยะ!”

หลี่เฉิงซีรู้สึกเหมือนถูกทุบด้วยค้อนอันหนักหน่วง นอนกองอยู่บนพื้น กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

พลังฝ่ามือของจูชิงเหยียนนั้นลึกซึ้งมาก ความแข็งแกร่งนั้นน่าทึ่งมาก ฝ่ามือเดียวก็ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ

นักเรียนผิวดำส่งเสียงร้องด้วยความประหลาดใจ ใช้สายตาที่เหลือเชื่อมองไปทางจูชิงเหยียน

จูชิงเหยียนพูดอย่างไม่แยแส : “ออมมือแล้ว”

นายพลโวจิตบมืออย่างแรง พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณจู คุณร้ายกาจอย่างมาก คาดไม่ถึงว่าจะเอาชนะคุณหลี่”

หลี่เฉิงซีลุกขึ้นมาจากพื้น จ้องจูชิงเหยียนถาม : “คุณเป็นนักสู้ของประเทศเหยียนหลงเหรอ”

จูชิงเหยียน : “ถือว่าใช่มั้ง”

จากนั้นหลี่เฉิงวีมองไปทางอู๋เป่ย พูดอย่างเกลียดชัง : “ตัวเองไม่ลงมือ ให้ผู้หญิงออกหน้า ไม่ใช่ผู้ชายที่ดี”

จูชิงเหยียนหัวเราะอย่างเย็นชา : “คนโง่! เขาเป็นปรมาจารย์ชั้นเทพ แค่นิ้วเดียวก็กดแกตายแล้ว แกมีสิทธิ์อะไรไปท้าประลองกับเขา”

อะไรนะ ปรมาจารย์ชั้นเทพ!

หลี่เฉิงซีตกใจอย่างมาก ใบหน้าซีดขาวไปเลย พูดเสียงสั่น : “เป็นไปไม่ได้ เขาอายุน้อยขนาดนี้.....”

อู๋เป่ยไม่อยากสนใจเขา เตรียมจะจากไป ใครจะไปรู้จู่ๆหลี่เฉิงซีก็คุกเข่าอยู่บนพื้น : “ปรมาจารย์ รับผมเป็นศิษย์ด้วยเถอะ!”

บ้านหลังใหญ่ เตียงใหญ่ ทิวทัศน์ที่แปลกใหม่ อู๋เป่ยไม่มีทางพลาดโอกาสที่จะรังแกจูชิงเหยียน ทั้งสองยังคงฝึกฝน "วิชาแห่งความสุขอันยิ่งใหญ่" ต่อไป วิชานี้ปรับปรุงการฝึกฝนของจูชิงเหยียนอย่างรวดเร็ว และการฝึกฝนของเธอก็ดีขึ้นอย่างก้าวกระโดด

จูชิงเหยียนถูกทรมานทั้งคืน ถึงสิบโมงกว่าค่อยตื่น แต่อู๋เป่ยไปฝึกวิชาต่อสู้ที่ลานบ้านตั้งแต่เช้า

ที่เขาฝึกฝน เป็นวรยุทธตั้งรับที่ดีที่สุดของวัดต้าฉาน สุดยอดวิชานี้ฝึกขึ้นมาแล้วค่อนข้างยาก แต่คุณสมบัติของเขาดี มีวิชาเพาะกายและเคล็ดวิชาหายใจชั้นยอดเพื่อสร้างความมั่นคงให้กับร่างกาย หลังจากฝึกซ้อมมาทั้งเช้าก็คิดวิธีได้

แบบที่หนึ่งของวรยุทธตั้งรับที่ดีที่สุดชื่อว่าผิวทองแดงกระดูกเหล็ก วิชาแบบที่หนึ่งนี้ จำเป็นต้องฝึกผิวหนังและกระดูกให้ฟันแทงไม่เข้า ร่างกายเพียงอย่างเดียวสามารถทนต่อความเสียหายของดาบได้

ฝึกฝนผิวทองแดงกระดูกเหล็ก จำเป็นต้องฝึกฝน "พลังการหมุน" ซึ่งกำหนดให้ต้องเปิดเส้นลมปราณของผิวหนังและเส้นลมปราณของกระดูกทั้งหมด ซึ่งเป็นเส้นลมปราณระดับที่สี่ทั้งหมด

นอกจากนี้ เขายังต้องเปิดเส้นลมปราณระดับที่ห้าด้วย จากนั้นถึงจะผ่านแบบที่หนึ่งนี้ได้ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากมาก

วรยุทธตั้งรับที่ดีที่สุดมีสามแบบ นับตั้งแต่ก่อตั้งวัดต้าฉาน ฝึกฝนจนถึงแบบที่หนึ่งมีแค่เจ็ดคน ฝึกฝนจนถึงแบบที่สอง มีแค่สองคน ฝึกฝนจนถึงแบบที่สาม มีเพียงแค่หนึ่งคน และเหนือกว่าสามแบบนี้ ว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง และไม่มีใครเคยเหยียบถึง

ตอนนี้ เขากำลังฝึกฝนแบบที่หนึ่ง เขาเป็นคนที่แปดในประวัติศาสตร์ที่ฝึกฝนทักษะนี้และสร้างความก้าวหน้า

จูชิงเหยียนซักผ้าเสร็จ ก็มาที่ลานเช่นกัน พูด : “ประธานฮวาใกล้ถึงแล้ว พวกเราจะไปรับที่สนามบินไหม”

เธอไม่อยากรุกรานประธานฮวาคนนั้น ท้ายที่สุดแล้วยังคงต้องทำธุรกิจร่วมกันในอนาคต

อู๋เป่ยพูด : “ได้เลย ยังไงสะก็ไม่มีอะไรทำ”

ทั้งสองกินมื้อเที่ยงเสร็จ ขับรถไปรับที่สนามบิน นายพลโวจิส่งผู้ช่วยของเขาและรถสี่คันไปด้วยกัน

ประมาณบ่ายโมง เครื่องบินลงจอดที่สนามบินเคอร์รี

ประธานฮวาและคนอื่นๆ บนเครื่องบิน บินอยู่บนท้องฟ้าทั้งวันทั้งคืน ตอนนี้เห็นทิวทัศน์ภายนอก แล้วรู้สึกดีมาก

ทันทีที่ลงจากเครื่อง พวกเขาเห็นเจ้าหน้าที่หลายนายมาต้อนรับพวกเขา ยิ่งดีใจอย่างมาก โบกมือให้พวกเขาอย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ เจ้าหน้าที่ทหารเหล่านั้นไม่สนใจพวกเขาเลย เพราะว่าในสายตาของพวกเขา มีเพียงอู๋เป่ยและจูชิงเหยียนเท่านั้นที่เป็นแขก