ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 484

สีหน้าของหวงฉีหลางดูกังวล อู๋เป่ย รู้ว่าเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของเขาและพูดว่า "หวงฉีหลางให้คนใรครอบครัวของคุณย้ายมาอยู่ที่เมืองเซี่ยนก่อน"

หวงฉีหลางถอนหายใจและพูดว่า "ท่านปรมาจารย์ ครอบครัวของฉันถูกคนของเมิ่งฮุยเฟิงจับตาดูอยู่"

"แบบนี้นี้เอง" เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ฉันจะไปที่เมืองหินคืนนี้เพื่อช่วยเหลือครอบครัวของคุณ"

หวงฉีหลาง มีความสุขมาก: "ขอบคุณมาก ท่านปรมาจารย์!"

อู๋เป่ย: "ไปแจ้งเมิ่งฮุยเฟิงว่าคุณได้จัดการเรื่องทางเสร็จแล้ว"

"ได้"

หวงฉีหลางเดินไปข้างๆเพื่อโทร และอู๋เป่ย พูดกับ หลิวหยางว่า: "เด๊่ยวเจ้านายของคุณโทรมาคุณก็บอกไปว่าเรื่องได้รับการจัดการได้และคุณก้ได้รับเงิรคืนแล้ว"

"ครับ"

หวงฉีหลางโทรเสร็จแล้วกลับมาพูดว่า: "ท่านปรมาจารย์เมิ่งฮุยเฟิง ขอให้ฉันกลับไปที่เมืองหิน เพื่อพบเขาทันที"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "ได้คุณกลับไปก่อน เดี๋ยวฉันตามมาทีหลัง"

หลังจากที่ หวงฉีหลาง จากไปแล้ว อู๋เป่ยและ เย่เสวียน ก็ออกจากบาร์ด้วย เดินไปสักพัก เย่เสวียนไม่เห็นใครอยู่รอบๆ จึงกระซิบว่า: "ท่านน้อย ฉันคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ"

อู๋เป่ยตกตะลึงและพูดว่า "เล่ามาสิ?"

เย่เสวียน: "ท่านน้อย คุณไม่คิดว่าการยอมจำนนของ หวงฉีหลาง นั้นเป็นไปอย่างราบรื่นเกินไปหรือ?"

หัวใจของอู๋เป่ย หวั่นไหว สิ่งต่างๆ ดำเนินไปอย่างราบรื่นเกินไปจริงๆ เขากล่าวว่า "เราริเริ่มที่จะเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ เป็นไปได้ไหมว่าเราถูกคนอื่นเล่นงานแล้ว"

เย่เสวียน: "แต่ ท่านน้อยความจริงที่ว่าอู๋เหมยถูกนำตัวออกจากบาร์นั้นอยู่นอกเหนือการควบคุมของท่านน้อย และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นก็เกิดขึ้นเพราะเหตุการณ์นี้"

อู๋เป่ยหยุดและคิดครู่หนึ่ง เขาหยิบเหรียญธรรมะของจักรพรรดิทั้งห้าออกมาและทำนายดวงชะตา ทันทีที่แฉกออกมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

เย่เสวียนไม่เข้าใจและรีบถาม: "ท่านน้อย มีอะไรผิดปกติ?"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ: "คุณพูดถูก นี่อาจเป็นกับดักที่คนอื่นวางเอาไว้"

ดวงตาของเย่เสวียนเบิกกว้าง: "จริงเหรอเนี่ย? ฉันเดาถูกจริงๆเหรอ?"

อู๋เป่ยเก็บเหรียญธรรมะและพูดว่า: "แฉกแสดงให้เห็นว่าถ้าฉันไปที่เมืองหิน คู่ต่อสู้จะเล่นงานฉัน! ฉันจะตกอยู่ในอันตราย"

เย่เสวียน ผงะ: "มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ? ท่านน้อยงั้นท่านก็ไม่ควรไปนะ"

อู๋เป่ยกล่าว: "ฉันต้องไป เพราะนี่เป็นสถานการณ์ที่แก้ไขไม่ได้"

สิ่งที่เรียกว่าสถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้หมายความว่าคุณคาดการณ์ได้อย่างชัดเจน แต่ไม่สามารถป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้นได้ แน่นอนว่าสิ่งต่างๆ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แต่ผลลัพธ์นั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ส่วนจะเปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างไรและจะเปลี่ยนแปลงได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับวิธีการของคู่สัญญาที่เกี่ยวข้อง

นอกจากนี้ยังมีสถานการณ์ที่ร้ายแรงกว่านี้ที่เรียกว่าทางตัน ไม่เพียงแต่ความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ผลลัพธ์นั้นก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว สถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้นี้เป็นที่ยอมรับได้มากกว่า

หลังจากที่ เย่เสวียนได้เรียนรู้ว่าสถานการณ์ที่แก้ไขไม่ได้คืออะไร ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่า อู๋เป่ยนั้นลึกลับมากยิ่งขึ้น ดูเหมือนเขาจะรู้ทุกอย่าง

ทั้งสองกลับไปที่บ้านทรงโบราณของพวกเขา และลั่วฉังเซิงยังคงรอพวกเขากลับมา

อู๋เป่ยกล่าวว่า: "เหล่าลั่ว คุณดูแลบ้านดีๆฉันจะไปที่เมืองหิน"

ลั่วฉังเซฺงพูดอย่างรวดเร็วว่า: "เจ้านายไม่ต้องกังวล ที่นี่มีฉันอยู่"

อู๋เหมยนอนหลับไปแล้ว และเพื่อนร่วมชั้นหญิงสองคนของเธอก็ยังไม่จากไป พวกเธออยู่บ้านเพื่อพักผ่อนคืนนี้ ดังนั้น อู๋เป่ยจึงไม่รบกวนพวกเธอ

เขามาที่ห้องอ่านหนังสือ หยิบตราธรรมะเซียวซีเทียนออกมา และประทับตราไว้ที่มือ เข่า ข้อศอก และเท้าด้านซ้ายและขวา จากนั้นเขาก็สวมเครื่องรางสังหารราชาแห่งสวรรค์และนำดาบมังกรทมิฬมา

เมื่อทุกอย่างพร้อม เขาก็ออกเดินทางสู่เมืองหิน

ตอนดึกนั้นมีรถบนถนนไม่มากนัก รถขับเร็วมาก และมาถึงเมืองหินในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง

ชายหนุ่มยิ้มและพูดว่า: "ไม่ถือว่าเป้นกับดักหรอก เมื่อคุณรู้จักคนๆ หนึ่งดีพอ มันก็ง่ายที่จะวางแผนเล่นงานเขา คนๆ นี้มีความเชี่ยวชาญในทักษะทางการแพทย์ เมื่อเขาเห็นยาที่ฉันให้หวงฉีหลาง เขาจะต้องรู้แล้วว่ามันเป็นยาที่บีบศักยภาพของชีวิตตราบใดที่ หวงฉีหลางขอร้องเขา เรื่องทุกอย่างต่อไนี้ก็จะเป็ฯไปตามที่เราวางแผนไว้”

เมิ่งฮุยเฟิง: "นายน้อย วางแผนและรอบคอบมาก ในอนาคตคุณจะครองโลกได้อย่างแน่นอน"

เมิ่งฮุยเฟิง ตะคอกอย่างเย็นชาว่า: "เรื่องของคุณพ่อตอนนี้ฉันยังไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่ก็ยังง่ายที่จะกำจัดคนอย่างอู๋เป่ยได้"

อู๋เป่ย ไม่รู้ว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามา เขามาที่บ้านของเขาที่ถนนลี่สุ่ยก่อนจากนั้นจึงติดต่อกับหวงฉีหลาง

หวงฉีหลาง: "ท่านปรมาจารย์ คุณถึงแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ย: "ถึงแล้ว หวงฉีหลาง คุณมาที่ถนนลี่สุ่ยก่อนแล้วเราค่อยมาหารือกัน"

หวงฉีหลางตอบตกลง และเขาก็ถึงใน20นาทีต่อมา

ในห้องโถง อู๋เป่ยกำลังฟังเพลงและจิบชา เมื่อหวงฉีหลางมาถึง เขาก็ถามว่า “คุณอยากดื่มอะไร?”

หวงฉีหลาง กล่าวอย่างรวดเร็ว: "ท่านปรมาจารย์ ฉันไม่กระหายน้ำ" จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ

เพลงที่อู๋เป่ยเปิดนั้นแปลกมากและไม่มีทำนอง หลังจากฟังไปสองสามครั้ง หวงฉีหลาง ก็รู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว

อู๋เป่ยหยุดพูดและดื่มชาเพียงลำพัง ปล่อยให้ หวงฉีหลางยืนอยู่ที่นั้น คนคนนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรทำได้แค่ทนกับเสียงเพลงอันไม่พึงประสงค์เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากฟังเพลงนี้มาครึ่งนาที สติของเขาก็ค่อยๆ เบลอ หลังจากนั้นอีกสิบวินาที เขาก็ถูกสะกดจิตอย่างสมบูรณ์

ที่จริงแล้ว อู๋เป่ยเพิ่มคาถาสะกดจิตให้กับเพลง และคาถานี้ทำให้ หวงฉีหลสงตกหลุมพรางโดยไม่รู้ตัว

หวงฉีหลางสูญเสียตัวตนของเขาไป เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างว่างเปล่า มองตรงไปที่อู่เป่ย

อู๋เป่ยจุดบุหรี่1ม้วนแล้วถามว่า "บอกฉันสิ ใครเป็นคนวางกับดักที่จะทำร้ายฉัน"