ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 493

ได้ยินชื่อโอวหยางจินจุน ถังปิงอวิ๋นขมวดคิ้วแน่น พูด : “เขาก็มาด้วยเหรอ ไม่กลัวขัดแย้งกับหวงฟู่เฉียนจวินเหรอ”

ไป๋เหยียนสี่ : “เป็นไปไม่ได้ ทั้งสองคนเจอหน้ากันก็ไม่พอใจกัน เกือบจะลงมือกันแล้ว”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า : “ขอบคุณที่เตือน”

ไป๋เหยียนสี่พูด : “เป็นสิ่งที่ควรทำ”

อู๋เป่ยถาม : “หวงฟู่เฉียนจวินและโอวหยางจินจุน หรือว่าทั้งสองคนมาจากตระกูลใหญ่ศิลปะการต่อสู้เหรอ”

ก่อนหน้านี้นานอย่างมาก เย่เทียนจงเคยบอกกับเขาว่า มีตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่ทรงพลังมากสองตระกูลในโลก รู้จักกันในนามเป่ยโอวหยางและหนานหวงฟู่ สองตระกูลใหญ่มีคนไม่เยอะ แต่ทั้งหมดนั้นมีระดับการฝึกฝนที่สูงมาก และมีชื่อเสียงทุกสารทิศ ในแง่ของสถานะในโลกศิลปะการต่อสู้ ต่อให้เป็นถังเหมินก็ยังด้อยกว่าสองตระกูลใหญ่

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า : “ไม่ผิด สองคนนี้มาจากตระกูลหวงฟู่และตระกูลโอวหยาง พวกเขาล้วนเป็นผู้สืบทอด”

ผู้สืบทอด โดยทั่วไปหมายถึงบุตรในตระกูลขุนนางที่มีสิทธิได้รับมรดก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นทายาทสายตรง

อู๋เป่ยเลิกคิ้วเล็กน้อย : “สามารถทำให้ผู้สืบทอดของสองตระกูลใหญ่ศิลปะการต่อสู้ปรากฏตัวพร้อมกัน คนผู้นี้มีเพียงปิงอวิ๋นอย่างคุณแล้วมั้ง”

ไป๋เหยียนสี่พูด : “ไม่ผิด สองคนนี้มุ่งเป้ามาที่คุณหนูใหญ่ถัง”

ถังปิงอวิ๋นฮึหนึ่งที : “ฉันมีแฟนหนุ่มแล้ว พวกเขาไม่รู้เหรอ”

ไป๋เหยียนสี่ : “ตระกูลนักรบโบราณ วิสัยทัศน์ล้ำเกินไป เกรงว่าไม่เห็นคุณอู๋อยู่ในสายตา”

พูดจบ ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นใคร รีบพูด : “ถังเยว่มาแล้ว ผมจะไปคุยกับเธอแล้ว คุณอู๋ ไม่รบกวนแล้ว”

หลังจากไป๋เหยียนสี่บอกลา อู๋เป่ยพูดติดตลก : “ปิงอวิ๋น อยากเป็นแฟนของคุณ กดดันจริงๆเลยนะ”

ถังปิงอวิ๋นเหลือบมองเขาหนึ่งที : “ฮึ นี่เพิ่งเริ่มเองนะ ความกดดันของคุณยังอยู่ข้างหลัง”

อู๋เป่ยเข้าใจ การฝึกฝนของถังปิงอวิ๋นสูง มีอำนาจ คนก็สวยและค่อนข้างน่าหลงใหล แน่นอนคนที่ตามจีบก็ต้องมีเยอะอยู่แล้ว การแข่งขันดุเดือดอย่างแน่นอน

ไม่นาน ถังอันคนนั้นเดินเข้ามา เขาหัวเราะฮ่าฮ่า ทำความเคารพอู๋เป่ย : “เพื่อนอู๋”

อู๋เป่ยทำความเคารพกลับ พูด : “เพื่อนถังอัน”

ถังอันมองซ้ายมองขวา พูดเสียงเบา : “ผมเพิ่งได้รับข่าวมา ผู้อาวุโสหลายคนตัดสินใจหมั้นปิงอวิ๋นให้กับโอวหยางจินจุนหรือไม่ก็หวงฟู่เฉียนจวิน”

ถังปิงอวิ๋นโกรธอย่างมาก : “พวกเขาทำเกินไปแล้ว! ใครให้สิทธิ์นี้กับพวกเขา”

ต้องรู้ว่า งานแต่งงานของเธอกับอู๋เป่ยคุณปู่ถังเทียนเจวี๋ยเป็นคนตัดสิน พวกเขาทำแบบนี้ นั่นหมายถึงการไม่เห็นถังเทียนเจวี๋ยอยู่ในสายตา

ถังอันยิ้มอย่างขมขื่น : “ปิงอวิ๋น ใจเย็นอย่าเพิ่งใจร้อน เรื่องนี้ฉันเพียงแค่ได้ยินมา ตอนนี้ยังไม่สามารถยืนยันได้ ฉันมาบอกเธอตอนนี้ ให้เธอเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลง”

ถังปิงอวิ๋นหงุดหงิดมาก ในเมื่อถังอันมาเตือนเธอ เรื่องนี้มีความเป็นไปได้อย่างแน่นอน

ครุ่นคิดสักพัก เธอถาม : “คุณรู้อะไรอีก”

ถังอัน : “ฉันได้ยินมาว่า ถังเทียนโย่วอยากเป็นผู้นำของถังเหมิน!”

ถังปิงอวิ๋นเบิกตากว้าง : “ถังเทียนโย่วเป็นผู้นำเหรอ คุณปู่ยังไม่ออกจากการปิดกั้น ใครให้ความกล้านี้กับเขา”

ถังอันถอนหายใจ พูด : “ฉันได้รับข่าวมาบางอย่าง หลังจากเธอฟังเสร็จอย่าเพิ่งวู่วาม แหล่งที่มาไม่น่าเชื่อถือ”

ถังปิงอวิ๋นมีลางสังหรณ์ไม่ดี พูดอย่างจริงจัง : “คุณว่ามา”

ถังอัน : “ข้างนอกมีข่าวลือว่า ผู้นำถังเหมินถูกฆ่าตายแล้ว”

“ไร้สาระ!” ถังปิงอวิ๋นขมวดคิ้วแน่น

ถังอันยิ้มอย่างขมขื่น : “ฉันบอกแล้วไง แหล่งที่มาไม่น่าเชื่อถือ เธออย่าวู่วาม”

ถังปิงอวิ๋นยิ้มอย่างขมขื่น : “พวกเขาคิดว่าปู่ของฉันตายแล้ว ดังนั้นเลยจับคู่ให้ฉันกับคนอื่นไปเรื่อยเหรอ”

อู๋เป่ยลุกขึ้นทำความเคารพกลับ : “คุณถังเกรงใจแล้ว”

ถังเทียนเหอพูด : “อาจารย์ก็คือครู นับถืออย่างมากกับทักษะการปรุงยาของคุณ!”

ถังปิงอวิ๋นก็ตะลึงเช่นกัน เธอพูด : “คุณปู่สาม เชิญนั่งลงมาคุยดีกว่า”

เมื่อกี้ คนรอบข้างก็สังเกตเห็นถังเทียนเหอทำความเคารพให้อู๋เป่ยเช่นกัน การแสดงออกอยู่ในสภาพที่อึ้ง ไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเองเลยด้วยซ้ำ

ถังเทียนเหอนั่งอยู่ตรงข้ามถังอัน พูด : “คุณอู๋ เหตุผลที่ผมรบกวนคุณ เป็นเพราะผมชื่นชมการปรุงยาของคุณจริงๆ”

อู๋เป่ยพูด : “ผมก็ได้ยินชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว เชี่ยวชาญในการปรุงยา การฝึกฝนที่ลึกซึ้ง”

ถังเทียนเหอรีบโบกมือ : “อยู่ต่อหน้าคุณ ผมไม่กล้าพูดเชี่ยวชาญในการปรุงยา สามารถพูดได้เพียงมีความรู้เล็กน้อย”

อู๋เป่ย : “คุณถังเกรงใจแล้ว ผมยังเด็ก ความรู้มีจำกัด ในอนาคตยังต้องขอคำแนะนำจากคุณถัง”

ถังเทียนเหอยิ้มอย่างขมขื่น : “คำพูดเหล่านี้กลับกันแล้ว ที่ผมมาก็คืออยากขอคำแนะนำการปรุงยาจากคุณ”

ทั้งสองคนสนทนาหลายประโยค หัวใจของถังเทียนเหอเต็มไปด้วยความวุ่นวาย มุมมองของอู๋เป่ยทำให้เขารู้แจ้ง ความสงสัยบางอย่างของเขาเกี่ยวกับการปรุงยา หายไปในทันที

ถังปิงอวิ๋นมองเห็น คาดไม่ถึงว่าถังเทียนเหอตี้เซียนคนนี้จะแคะหูของตัวเอง เหมือนกับเด็กนักเรียนคนหนึ่งฟังการอภิปรายของอู่เป่ยอย่างเชื่อฟัง ได้ยินช่วงเวลาสำคัญ เขาจะยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างไม่อาจควบคุมได้และถูมือของเขาไม่หยุด

คุยไปสิบกว่านาที อู๋เป่ยหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มหมดแก้ว หลังจากนั้นก็ไม่พูดอีกเลย

ถังเทียนเหอรอไปหลายวินาที เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีที่จะพูดต่อ ทันใดนั้นก็เริ่มกังวล รีบพูด : “คุณอู๋ เอาแบบนี้พวกเราหาที่เงียบสงบคุยกันดีกว่าไหม”

อู๋เป่ยพูดในใจคุณมันแค่คนแก่คนหนึ่ง ฉันจะไปมีอะไรคุยกับคุณ เขาพูดอย่างไม่แยแส : “คุณถัง พวกเราค่อยคุยกันวันหลัง สถานที่ของวันนี้ไม่ค่อยเหมาะสม”

ถังเทียนเหอค่อยนึกขึ้นได้ วันนี้เป็นงานเลี้ยงถัง มีผู้คนมากมายที่นี่ ไม่เหมาะสมที่จะคุยเรื่องการปรุงยา เขารีบพยักหน้า : “ใช่ใช่ สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง พวกเราค่อยคุยกันวันหลัง”