ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 502

สิ้นสุดเสียง สไตล์ของเขาเปลี่ยนไป ทันใดนั้นพุ่งไปอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ย หลังจากนั้นต่อยหมัดแหลมออกไปหนึ่งหมัด หมัดเร็วราวกับสายฟ้า การโจมตีนั้นมีขนาดเพียงเหรียญทองแดงเท่านั้น ครั้งนี้ถ้าหากโจมตีโดน เหล็กล้วนแล้วสามารถหักได้!

อู๋เป่ยสะบัดมือขวาหนึ่งที หมัดของหลงกังก็พลาดเป้าหมายไปเลย หลังจากนั้นนิ้วมือของเขากดจุดบนตัวของหลงกังหนึ่งที

ร่างกายครึ่งหนึ่งของหลงกังชา ตกตะลึง รีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว และอู๋เป่ยก็เหมือนหนอนที่ติดอยู่กับกระดูกของเขา ตามเข้ามาติดๆ หลงกังถอยหนึ่งก้าว เขาก็เข้าใกล้หนึ่งก้าว ต้นแต่ต้นจนจบรักษาระยะห่างระหว่างคนสองคนให้เท่ากันเสมอ

“ตุ้มตั้ม!”

อู๋เป่ยโจมตีไปหนึ่งฝ่ามือ ที่ใช้ก็คือฝ่ามือสายฟ้า นอกจากนี้กระตุ้นด้วยพลังเทพผี พลังแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่า

หลงกังถูกโจมตีด้วยฝ่ามือเดียวจนกระเด็นไปหลายเมตร ยังไม่ทันได้โต้กลับ ฝ่ามือที่สองของอู๋เป่ยก็มาถึงแล้ว

สถานการณ์กลับตรงกันข้าม หลงกังกำลังเสียเปรียบ ถูกอู๋เป่ยไล่โจมตี

หนึ่งร้อยกระบวนท่าอีกครั้ง รอยฟกช้ำขนาดใหญ่ปรากฏบนร่างของหลงกัง การต่อสู้ของเขาไม่ทรงพลังอีกต่อไป และโมเมนตัมของเขาก็อ่อนแอกว่าของอู๋เป่ยอย่างเห็นได้ชัด

ตรงกันข้าม อู๋เป่ยยิ่งต่อสู้ยิ่งรุนแรง หมัดปรารถนายิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ ต่อสู้จนถึงช่วงท้าย เขาแทบจะไม่เสียพลังงานทางกายภาพแม้แต่นิดเดียว

ทันใดนั้น หลงกังกระโดดไปข้างหลัง ขมวดคิ้วและพูด : “ไม่สู้แล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “หลงกัง นี่คุณกำลังยอมแพ้เหรอ”

หลงกังหัวเราะฮ่าฮ่า : “ต้องการเอาชนะผม คุณยังอ่อนแออย่างมาก เพียงแต่ เว้นแต่ผมจะใช้ท่าไม้ตาย ไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถเอาชนะคุณได้ พวกเราถือว่าเสมอแล้วกัน”

อู๋เป่ยเหลือบมองกล่องที่เขาวางไว้บนพื้นหนึ่งที พูด : “กล่องสมบัติเป็นของผม”

หลงกังพูดอย่างไม่แยแส : “แล้วแต่คุณ”

ภายในกล่อง เป็นขวดกระเบื้องขนาดเท่าถ้วยชาหนึ่งใบ ข้างในเต็มไปด้วยครีมสีดำ ครีมสมุนไพรนี้ อู๋เป่ยได้กลิ่นของมันจากระยะไกล นี่เป็นยาศักดิ์สิทธิ์ต่อกระดูกชนิดหนึ่ง ครีมต่อกระดูก!

เขาเปิดกล่อง หยิบขวดกระเบื้องออกมา

อู๋เป่ยประลองกับยอดฝีมืออันดับต้นๆของถังเหมินสามท่าน ชนะสองเสมอหนึ่ง ความสำเร็จแบบนี้ ทำให้ทุกคนมองมาที่เขา

ถังคงพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชายอู๋ ยาอาวุวัฒนะในกล่องใบนี้ คุณจะเอาไหม”

อู๋เป่ยพูด : “เอาแน่นอน”

ถังคง : “อย่างนั้นต้องแข่งวาดยันต์กับผมก่อน”

มือซ้ายของเขาหยิบยันต์ออกมาหนึ่งแผ่น มือขวาถือปากกายันต์ เริ่มวาดยันต์กลางอากาศ ด้วยความเร็วที่เร็วอย่างมาก เสร็จในลมหายใจเดียว วาดยันต์เสร็จ เขาสะบัดยันต์หนึ่งที ดังเพี๊ย ก็ติดอยู่บนร่างกายของหลงกัง

หลงกังเบิกตากว้าง รู้สึกว่าร่างกายชาทันที เคลื่อนไหวไม่ได้ เขาพูดด้วยความโกรธ : “ถังคง คุณทำอะไร”

ถังคงพูดด้วยรอยยิ้ม : “หลงกัง คุณบอกว่าของผมเป็นวิชานอกรีตไม่ใช่เหรอ คุณมีความสามารถก็ทำลายยันต์ติดตัวของผมสิ”

อู๋เป่ยเหลือบมองหนึ่งที ยันต์ติดตัวนี้ ในความเป็นจริง มันดึงพลังบางอย่างมาจากยมโลก และพลังนี้มีผลทำให้ร่างกายมนุษย์เป็นอัมพาต แม้แต่ยอดฝีมืออย่างหลงกังแบบนี้ก็ไม่สามารถต่อต้านได้

“นี่เป็นพลังของยันต์ เป็นยังไง” ถังคงมองเขา เผยให้เห็นรอยยิ้ม

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง สมบัติสี่ชิ้น เขาเอามาสามชิ้นแล้ว ที่เหลือชิ้นนี้แม้ว่าจะเป็นยาอายุวัฒนะ แต่ยาอายุวัฒนะนี้เขาสามารถปรุงได้ ไม่น่าดึงดูดเขามากนัก

ดังนั้นเขาเลยยักไหล่ พูด : “ผู้อาวุโสถัง ผมมีความรู้การวาดยันต์เพียงผิวเผิน ห่างชั้นกับคุณอย่างมาก ผมยอมแพ้”

ในสายตาของถังคง เห็นได้ชัดว่ามีความผิดหวัง เขาพูดอย่างไม่แยแส : “เป็นเพราะผมมองพลาดไป” พูดจบ เขาจากไปพร้อมกับกล่องในอ้อมแขน

ถังอันเดินเข้ามาพร้อมกับปรบมือ พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณอู๋ ชื่นชมอย่างยิ่ง”

ถังซีพูด : “คุณชายอู๋ ความจริงปรากฏแล้ว คุณเป็นลูกเขยของถังเหมินอย่างเต็มตัว มีความสามารถที่สุด อย่างหมดกังวล อีกสักพักถังเหมินจะเชิญคุณเข้าร่วมงานเลี้ยงถัง”

งานเลี้ยงถังที่แท้จริง มีเพียงคนของถังเหมินเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมได้ นอกจากนี้ ผู้เข้าร่วมล้วนเป็นบุคคลระดับสูงของถังเหมิน

ถังปิงอวิ๋นกุมมือของอู๋เป่ย พูดด้วยรอยยิ้ม : “พวกเราขึ้นไปข้างบนกันเถอะ”

อู๋เป่ยตะลึง ถาม : “ปิงอวิ๋น ไม่เป็นไรใช่ไหม”

ถังปิงอวิ๋นสะบัดแหวนผนึกอสูรหนึ่งที พูด : “มีบางสิ่งถูกผนึกไว้ข้างในแล้ว”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “เวทย์ปีศาจตนนี้รนหาที่ตาย!”

เขาจับมือถังปิงอวิ๋น ขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็ว คนที่อยู่ข้างหลัง ติดตามอย่างใกล้ชิด ในที่สุดก็มาถึงล็อบบี้ชั้นหนึ่งด้วยกัน

หลังจากส่งถังปิงอวิ๋นมาถึงชั้นหนึ่ง อู๋เป่ยพบว่าถังซีและถังหงยีไม่ปรากฏตัว เขาถามถังอัน : “คนล่ะ”

ถังอัน : “ผู้อาวุโสถังซีและผู้อาวุโสถังหงยีอยู่ข้างหลัง”

อู๋เป่ยไม่ไว้ใจเล็กน้อย กลับถึงลานจอดรถทันที มาถึงชั้นใต้ดินชั้นสอง เขาเห็นถังหงยีและถังซีกำลังเผชิญหน้ากัน

ดวงตาของถังซีกลายเป็นสีดำ รูม่านตามีรูปร่างเหมือนไม้กางเขน และเขาถืออาวุธลับหลายชิ้นอยู่ในมือ

ถังหงยีถือดาบไว้ในมือ เธอถามอย่างดุร้าย : “ตกลงแกเป็นใคร”

ถังซียิ้มอย่างเยือกเย็น เขาไม่ตอบ แต่ยิงมีดบินออกไปสามเล่ม แสงดาบสว่างขึ้น โจมตีไปทางถังหงยี

ถังหงยีร่ายรำดาบยาว โจมตีมีดบินตกทีละเล่ม

มองเห็นฉากนี้ จู่ๆอู๋เป่ยก็พุ่งไปทางถังซี ถังซีหันกลับมาเตรียมโจมตีเขา กลับถูกอู๋เป่ยกอดเอาไว้ทันที

พลังชีวิตหยางบริสุทธิ์ในร่างกายของอู๋เป่ย ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง นี่คือพลังเซียนหยางบริสุทธิ์ มีผลในการขับไล่วิญญาณชั่วร้าย ทันทีที่มันเข้าสู่ร่างกายของถังซี เวทย์ปีศาจที่บุกรุกคำรามด้วยความโกรธ : “ไอ้หมา! แกทำลายเรื่องดีๆของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่นอน!”

สิ้นสุดเสียง เวทย์ปีศาจหนีไป หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ถังซีถูกกระตุ้นหนึ่งที กลับมาเป็นปกติ