ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 515

ชั้นรากฐาน เดิมทีถังปิงอวิ๋นนั้นมีตาเทพ แต่การฝึกขั้นของเธอยังไม่สุกงอม อู๋เป่ยเลยจะใช้วิธีการทางการแพทย์ ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของพลังชีวิตหยางบริสุทธิ์ให้มากขึ้น เพื่อเปิดเส้นลมปราณทั่วร่างกายให้เธอและฝึกขั้นให้กับเธอ

ก่อนที่ถังปิงอวิ๋นจะมาอยู่ที่นี่ ก็ได้เริ่มฝึกฝนวิชากำลังกายของอู๋เป่ยไปบ้างแล้ว ผลลัพธ์นั้นไม่เลวเลย บวกกับวิธีการหายใจระดับบน ช่วงนี้เธอเลยพัฒนาได้เร็วมาก

ตกดึก ถังปิงอวิ๋นนอนอยู่บนเตียง สวมเพียงแค่เสื้อชั้นในตัวเดียว แน่นอนว่าเธอจะใส่หรือไม่ใส่เสื้อผ้า ในสายตาอู๋เป่ยนั้นไม่ได้แตกต่างอะไร

มืออุ่นๆของอู๋เป่ย ตบตีไปที่ร่างของเธอไม่หยุด ทุกครั้งที่ตี พลังชีวิตหยางบริสุทธิ์ก็จะแทรกซึมเข้าไปในผิวหนังของเธอ เข้าสู่เส้นลมปราณ และเข้าสู่ร่างกายของเธอ

มือทั้งสองของอู๋เป่ยไม่หยุดตี เขาตีอย่างรวดเร็ว ทุกวินาทีจะต้องตียี่สิบครั้งขึ้นไป และทุกครั้งที่ตีจะต้องอยู่บนตำแหน่งจุดฝังเข็มเท่านั้น

ครึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมง สามชั่วโมง จนถึงตีห้ารุ่งเช้า บนศีรษะของอู๋เป่ยมีไอน้ำพุ่งขึ้นไปด้านบน บนจุดสูงสุดแยกออกมาเป็นรูปร่างดอกบัวสามช่อ ราวกับของจริง! ใต้แสงไฟนั้น มีแสงกระทบไปยังดอกบัวเจ็ดสี สวยงามอย่างมาก

ถังปิงอวิ๋นรู้สึกสบายมาก ร่างกายของเธอมีพลังเพิ่มขึ้น แข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นเส้นลมปราณทั่วทั้งร่างกายก็ถูกเปิด วิธีการไหลเวียนของเส้นลมปราณก็มั่นคงขึ้น ทั้งเอ็น กระดูกและผิวหนังต่างก็แข็งแรงขึ้น

เวลานี้ เธอนอนอยู่บนเตียง อู๋เป่ยบีบนวดไปที่ไหล่ของเธอ แล้วพูด：“เสร็จแล้ว ลุกได้แล้ว”

ถังปิงอวิ๋นพลิกตัวขึ้นมานั่ง สายตาของทั้งของเธอเปล่งแสงออกมา รู้สึกว่าพลังยุทธ์เพิ่มขึ้นเยอะมาก ครั้งนี้ อย่างน้อยก็คงสามารถชดเชยพลังยุทธ์ครึ่งปีที่เธอฝึกมาอย่างยากลำบากได้!

เธอชอบอย่างมาก เลยกอดอู๋เป่ย：“นายเก่งที่สุดเลย ขอบคุณนะที่รัก!”

เดิมทีครั้งนี้อู๋เป่ยคิดจะล่วงเกินเธอ แต่ตอนนี้เขาเหนื่อยมากจริงๆ แม้แต่พูดก็ไม่อยากพูด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นที่ต้องทำเลย

เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วนอนตำแหน่งที่ถังปิงอวิ๋นนอนเมื่อครู่ ตอบ：“อย่าเอาแต่พูดขอบคุณอย่างเดียวสิ ช่วยฉันคลายเส้นหน่อย”

ถังปิงอวิ๋นเต็มใจอย่างมาก เธอยิ้มเล็กยิ้มน้อย แล้วเริ่มนวดให้อู๋เป่ย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่แรงที่มีนั้นก็ไม่ใช่เบาๆเลย อู๋เป่ยรู้สึกสบายอย่างมาก ไม่นานก็เริ่มฮัมเพลงออกมาเบาๆ

นวดไปได้ครึ่งชั่วโมง เขาก็ค่อยๆฟื้นฟูพละกำลังทีละนิด จากนั้นก็ลืมตาขึ้น แล้วพูด：“ปิงอวิ๋น ฉันมีของดีจะให้เธอ”

เขาลุกขึ้นมานั่ง หลังจากนั้นก็หยิบจี้หยกออกมา จี้หยกนี้ได้รับมาจากเจียงตงเซิง ด้านในมีพลังมหัศจรรย์ซ่อนอยู่

ก่อนหน้านี้ เขาได้ลองใช้ใบหยก มันเพิ่มพลังชีวิตของเขาได้อย่างมหาศาล และได้ลองดาบหยก ก็ได้รับพลังแหลมคมมาเหมือนกัน จี้หยกนี้คิดว่าคงจะได้ผลดีเช่นกัน เขาเลยตัดสินใจมอบให้ถังปิงอวิ๋นใช้

ถังปิงอวิ๋นมองจี้หยก แล้วถามด้วยความอยากรู้：“มันคืออะไร?”

อู๋เป่ยยิ้ม：“พอเธอบีบมันให้แตกละเอียด เธอก็จะรู้เอง”

ถังปิงอวิ๋นออกแรงเล็กน้อย จี้หยกก็แตกละเอียด แสงสีทองร่วงลงมา แทรกซึมเข้าไปในผิวหนัง กล้ามเนื้อของเธอ หลังจากนั้นก็กระจายไปทั่วทุกเซลล์

ถังปิงอวิ๋นรู้สึกว่าความคิดของตัวเองว่องไวและเฉียบแหลมมากขึ้น สัมผัสทั้งห้าก็แข็งแกร่งขึ้น เธอถามด้วยความตกใจ：“มันคืออะไร?”

อู๋เป่ยถามความรู้สึกเธอ แล้วพยักหน้าตอบ：“พลังนี้ ทำให้จิตใจเติบโตขึ้น เพิ่มพลังให้สัมผัสทั้งห้าให้แข็งแกร่งขึ้น ตาเทพของเธอก็จะแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน”

แม้ว่าถังปิงอวิ๋นจะมีตาเทพแล้ว แต่ตาเทพของเธอนั้นยังอ่อนมาก อ่อนกว่าตอนแรกที่อู๋เป่ยรวบรวมตาเทพไว้เสียอีก

ทว่าเวลานี้ ตาเทพของเธอกลับมีพลังเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ส่วนพลังด้านอื่นมากพอที่จะทำให้หินที่หนักหยุดนิ่งค้างไว้กลางอากาศได้

เธอตกใจมาก แล้วถาม：“มันมหัศจรรย์มาก! ที่รัก สรุปมันคืออะไรกันแน่?”

ตอนนี้ ถังปิงอวิ๋นยอมรับอู๋เป่ยในฐานะสามีแล้ว เริ่มเรียกเขาว่าที่รัก

อู๋เป่ย：“บังเอิญได้มาน่ะ ฉันก็ไม่คิดว่าผลลัพธ์มันจะดีขนาดนี้ อีกไม่นาน เธอก็จะมีตานเฉิงแล้ว”

ถังปิงอวิ๋นดีใจ：“ที่รัก ของดีแบบนี้ นายไม่เก็บไว้ใช้เองล่ะ?”

ฮูหยินประหลาดหลานสุ่ยเยว่ยิ้มเบาๆ แล้วนั่งลงข้างๆ

อู๋เป่ยเหลือบมองกล่องไม้นั้น ด้านในมีหินสีน้ำเงินทองอยู่หนึ่งก้อน เปล่งแสงสีน้ำเงินทองออกมาราวกับสายฟ้าอยู่ตลอดเวลา เผยให้เห็นกลิ่นอายแห่งการทำลายล้าง

อู๋เป่ยเหลือบมอง ในใจสั่นไหว เลยพูด：“ฮูหยินเกรงใจไปแล้ว ทุกคนล้วนเป็นคนของถังเหมิน ฉันช่วยถังเสวียนก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว”

ฮูหยินประหลาดยิ้ม：“ท่านอู๋ น้ำใจเล็กๆน้อยๆแค่นั้นเอง โปรดอย่าปฏิเสธเลย ฉันหลานสุ่ยเยว่แยกแยะชัดเจนระหว่างบุญคุณกับความแค้น ท่านอู๋มีบุญคุณกับตระกูลฉัน แน่นอนว่าฉันก็ต้องตอบแทน”

อู๋เป่ยไม่ได้พูดอะไรต่อ：“เช่นนั้นก็ขอบคุณฮูหยินมาก”

เขาสังเกตหลานสุ่ยเยว่คนนี้ พบว่าพลังในร่างกายเธอยุ่งเหยิงอย่างมาก อย่างน้อยมีพลังแปลกประหลาดเจ็ดชนิดที่ไหลเวียนอยู่

ในใจเขาสั่นไหว เข้าใจได้ในทันที หลานสุ่ยเยว่คนนี้ไม่เพียงแต่มาส่งของกำนัล จะต้องมีเรื่องร้องขอเขาเป็นแน่

และเป็นอย่างที่คิด หลานสุ่ยเยว่ถอนหายใจเบาๆ：“วิชาแพทย์ของท่านอู๋เลิศล้ำ ไม่ทราบว่าช่วยดูให้สุ่ยเยว่หน่อยได้หรือไม่?”

อู๋เป่ย：“ได้แน่นอน ฮูหยินช่วยเข้ามาใกล้อีกหน่อย”

หลานสุ่ยเยว่ยื่นข้อมือออกมา อู๋เป่ยกดที่ชีพจรสักพัก ขมวดคิ้วแล้วพูด：“พลังยุทธ์ของฮูหยินยุ่งเหยิงเกินไป ทำให้พลังชีวิตทั้งเจ็ดในร่างกายขัดแย้งกัน อีกอย่างฮูหยินตั้งใจฝึกวิชาร้ายแรงชนิดหนึ่งเพื่อกดพลังชีวิตทั้งเจ็ดชนิดไว้ แต่น่าเสียดายที่ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม พอท้ายสุดพลังชีวิตต่างก็รบกวนซึ่งกันและกัน ต่อสู้กันในร่างกายของฮูหยินทุกวัน เลยทำให้ฮูหยินเหมือนตายทั้งเป็น ฮูหยินสามารถถูกธาตุไฟเข้าแทรกกลายเป็นมารได้ตลอดเวลา และจะอยู่ในนั้นออกมาไม่ได้ตลอดกาล!”

พอหลานสุ่ยเยว่ได้ยิน ทั้งตกใจทั้งนับถือ เขารีบพูด：“ท่านอู๋สายตาเฉียบแหลมยิ่งนัก เป็นเช่นนั้นจริงๆ”

ถังเสวียนรีบคุกเข่า：“ขอร้องท่านอู๋ ช่วยแม่ฉันด้วย!”

อู๋เป่ยพยุงเขาขึ้น แล้วพูด：“พี่ถังเสวียนไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ฉันจะทำให้เต็มที่อย่างแน่นอน”