ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 533

หุบเขามีความยาวมากกว่าหนึ่งพันเมตร พื้นที่กว้าง กว้างมากที่สุดก็คือสามสิบเมตร พื้นที่ที่แคบที่สุดนั้นมีขนาดสิบเมตร ไม่มีพืชพรรณในพื้นที่หุบเขา ตัวพื้นดินปกคลุมไปด้วยก้อนกรวดขนาดต่างๆ

ถังจื่อยี่ยืนอยู่ที่ปากหุบเขาด้วยความกลัวเล็กน้อย เธอจับมือของอู๋เป่ยไว้แน่น อู๋เป่ยเหลือบมองเธอแล้วพูดอย่างอบอุ่น "อย่ากลัวเลย ต่อให้ตี้เซียนมาเอง ผมก็จะทำให้เขารู้ว่าเขาคิดผิด"

ถังจื่อยี่พยักหน้าเล็กน้อยและทั้งสองก็ค่อยๆเข้าไปในหุบเขา

ที่ทางเข้าหุบเขา มีหลายคนยืนอยู่ตรงนั้น ทุกคนต่างดูไม่น่าไว้ใจ

ทันทีที่อู๋เป่ยมาถึง พวกเขาก็ก้าวมาข้างหน้าเพื่อหยุดเขา หนึ่งในนั้นพูดว่า "ถ้าคุณต้องการเข้าตลาดชั้นในคุณต้องจ่ายค่าผ่านทางก่อน!"

อู๋เป่ยไม่แปลกใจเลย เขาถามว่า "เท่าไหร่?"

“เหรียญยันต์สองเหรียญ!” ชายคนนั้นพูดอย่างเย็นชา

อู๋เป่ย "ถ้าจ่ายเงินแล้ว คุณช่วยรับประกันความปลอดภัยของผมได้ไหม"

ชายคนนั้นและเพื่อนมองหน้ากันจากนั้นก็พากันหัวเราะ "เรามีหน้าที่เก็บเงิน เรื่องอื่นเราไม่สน!"

ใบหน้าของอู๋เป่ยเปลี่ยนเป็นเย็นชา "งั้นทำไมคุณถึงคิดเงินถ้าคุณไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของผมได้"

ชายคนนั้นก็ดูเย็นชาเช่นกัน "เจ้าหนู คุณไม่กล้าจ่ายค่าผ่านทางเหรอ?"

ในขณะนี้ มีผู้คนอีกสามคนเข้ามาในหุบเขา เป็นเจ้านายและคนรับใช้อีกสองคนที่ไม่ได้สวมหน้ากาก เมื่อเห็นพวกเขา คนเก็บค่าผ่านทางก็รีบหลบและทำหน้ายิ้มแย้ม

คนที่ดูเป็นหัวหน้าเป็นชายหนุ่มอายุประมาณสามสิบปี สวมชุดกีฬาสีแดงและรองเท้าลำลองสีขาว ขณะที่เขาผ่านไป เขาก็จ้องมองที่ถังจื่อยี่ด้วยความชอบใจ

เขาหยุดและพูดกับถังจื่อยี่"ตามฉันมา ฉันรับประกันความปลอดภัยของเธอได้"

ถังจื่อยี่ถอยกลับไปด้านหลังอู๋เป่ยทันที ในสถานที่อันตรายนี้เธอพึ่งได้แค่อู๋เป่ยเท่านั้น

ท่าทางของถังจื่อยี่ทำให้ชายคนนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาตะคอก หันหลังกลับแล้วเดินเข้าไปข้างใน ข้างหลังเขามีชายหนุ่มสองคน คนหนึ่งอยู่ชั้นพรสวรรค์และอีกคนก็อยู่ชั้นเทพ

พวกเขาทั้งสามเดินไปและคนที่ขวางถนนพูดว่า "ไอ้หนู หยุดพูดไร้สาระแล้วจ่ายเงินเร็วเข้า!"

อู๋เป่ย "แล้วผู้ชายคนเมื่อกี้ทำไมไม่จ่ายเงินล่ะ?"

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็หัวเราะ "แกไม่เห็นเหรอ เขาไม่สวมหน้ากากด้วยซ้ำ เพราะเขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลโอวหยาง โอวหยางจายซิง!"

ใจของอู๋เป่ยสั่น คนที่ทำร้ายหลี่หลงเฉินครั้งก่อนคือชายที่ชื่อโอวหยางจายซิง เหตุผลที่เขาทำร้ายหลี่หลงเฉินนั้นก็แค่เพราะว่าเขาแค่อยากจะลองดูว่าคนอื่นรองรับพลังฝ่ามือของเขาออกมาได้ไหม

“ เฮ้ ฉันให้แกจ่ายเงิน แกฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ?” ชายคนนั้นเริ่มหมดความอดทนและพูดอย่างเย็นชา

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "ผมได้ยินมาว่าไม่มีใครรักษาความสงบเรียบร้อยในตลาดชั้นใน ใครก็ตามที่มีหมัดที่แข็งแกร่งสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการได้"

ชายคนนั้นพูดอย่างเย็นชา "ถูกต้อง! คนที่มีหมัดที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่คือนายท่าน! รีบจ่ายเงินเร็ว ๆ ไม่งั้นฉันจะทุบตีแกให้ตายแล้วพาผู้หญิงของแกกลับไปนอนด้วย!"

"ตูม!"

ก่อนที่เขาจะพูดจบอู๋เป่ยก็ต่อยเขาที่หน้าอก ด้วยหมัดนี้ พลังหยางบริสุทธิ์อันน่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดเข้าสู่ร่างกายของเขา ทำให้เส้นลมปราณดาบแตกกระจายไปทั่วร่างกายของเขา!

ชายคนนั้นคร่ำครวญและหลอดเลือดทั้งหมดในร่างกายของเขาก็ระเบิด มีเลือดไหลออกมาจากทุกรูขุมขน ดวงตาของเขาแดงเป็นเลือดและเขาก็ล้มลงกับพื้น

คนอื่นๆ ตกใจและก้าวออกไป มองอู๋เป่ยด้วยความตกใจ

อู๋เป่ยเดินไปที่ศพแล้วหยิบถุงออกมาจากเอวของเขาซึ่งในนั้นมีเหรียญยันต์สามสิบห้าเหรียญ!

จากนั้นเขาก็มองไปที่คนอื่น ๆ และพูดอย่างเย็นชา "ส่งเงินยันต์ที่คุณถืออยู่มา แล้วฉันจะปล่อยไป!"

เขาเห็นว่าคนอื่นๆจ่างมีถุงเงินยันต์ ถ้ารวมๆกันคงมีเป็นร้อยเหรียญ

พวกนั้นตกใจปนโกรธ มีคนหนึ่งพูดว่า "แกรู้ไหมว่าเราเป็นใคร"

อู๋เป่ยก้าวไปข้างหน้าและหมัดอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทะเข้ากับจิตวิญญาณของชายคนนั้น เขาตกใจมากจนขาของเขาอ่อนแรง เขารีบถอดถุงเงินออกแล้วโยนให้อู๋เป่ย

ในไม่ช้าเขาก็มีถุงเงินอีกห้าถุงอยู่ในมือ ในถุงเงินรวมทั้งหมดเงินยันต์หนึ่งร้อยสามสิบเจ็ดเหรียญอยู่ในถุงเงินใบนี้!

เมื่อเห็นว่าเขาต้องการมันจริงๆ เถ้าแก่ก็หยิบกล่องหยกที่ห่อด้วยผ้าไหมสีแดงออกมาจากกล่องข้างๆ เขา เขาแก้ไหมสีแดงและเปิดกล่องหยก ข้างในมีโสมคล้ายหยกสีขาว มีแสงสีม่วงเล็กน้อย

ทันทีที่เปิดกล่อง แม้แต่ถังจื่อยี่ก็สามารถได้กลิ่นหอมของโสม กลิ่นนั้นเหมือนกับกลิ่นของน้ำอมฤตและรู้สึกสบายใจที่ได้กลิ่น

อู๋เป่ยหรี่ตาลงและตัดสินจากสายตาของเขาว่านี่คือราชาโสมเกรดสอง!

ราชาแห่งโสมมีเกรดหนึ่ง สองและสามและสี่ด้วยซ้ำ อิฐหยกบันทึกว่ามีคนเคยพบราชาโสมเกรดห้า

ประสิทธิภาพของราชาโสมเกรดสองนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าราชาโสมเกรด 1 สามถึงห้าเท่าและโดยธรรมชาติแล้วราคาจะแพงกว่า อีกฝ่ายเสนอราคาเพียง 1.5 พันล้าน เขาคงไม่รู้ว่านี่คือราชาโสมเกรดสองจริงๆ!

นี่เป็นเรื่องปกติ มีเพียงไม่กี่คนในโลกที่ได้เห็นราชาโสม น้อยคนนักที่จะได้เห็นราชาโสมเกรดสอง

เขาหยิบกล่องหยกขึ้นมาดมกลิ่นแล้วพูดว่า "นี่คือโสมราชา ผมต้องการมัน"

เขาหยิบธนบัตรแลกเปลี่ยนทั้งหมดที่เขาได้รับจากป่าไผ่ออกมา รวบรวมเงินได้ 15 พันล้านแล้วมอบให้เถ้าแก่

เมื่อเห็นว่าไม่มีปัญหาในการแลกเงิน เถ้าแก่จึงพูดว่า "ตกลง" จากนั้นเขาก็ยื่นโสมให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยก็เก็บราชาโสมและเดินไปที่แผงอื่น

เขากำลังซื้อโสมที่นี่และมีดวงตาหลายสิบคู่จ้องมองเขาอย่างมีเจตนาร้าย

อู๋เป่ยแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นและพบแผงขายอำพันอีกร้านหนึ่ง

แผงขายนี้มีขนาดใหญ่มาก โดยมีอำพันทั้งเล็กและใหญ่วางอยู่บนพื้นหลายร้อยชิ้น อำพันเหล่านี้ไม่ธรรมดา ข้างในมีของที่ถูกห่อหุ้มอยู่

อำพันมีหลายสี บ้างก็โปร่งใส บ้างก็ทึบแสง บ้างก็ดำ บ้างก็ขาว บ้างก็ทอง บ้างก็น้ำเงิน บ้างก็ม่วง

มีลูกค้าห้าคนยืนอยู่หน้าแผงลอย ทุกคนกำลังเลือกกันอยู่

อู๋เป่ยก็หยุดเช่นกัน เขาพบว่าอำพันบางอันเป็นอำพันที่ใช้รักษาโรคและอำพันบางอันนั้นห่อด้วยสัตว์ขนาดเล็ก แมลง สิ่งของ ฯลฯ