ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 558

“ผมจะไปที่ไหน เกี่ยวอะไรกับคุณ” อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ถอยไป!”

ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย : “คุณปู่เซิ่งมีคำสั่ง นอกจากห้องนี้ คุณไม่สามารถไปไหนได้!”

อู๋เป่ยไม่พูดแม้แต่คำเดียว ต่อยไปที่หน้าอกหนึ่งหมัด หมัดราวกับมังกร พลังเหมือนกับฟ้าร้อง ชายร่างเตี้ยก้าวถอยหลังในพริบตา ในเวลาเดียวกันปกป้องหน้าอกของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง

“ตุ้ม!”

หนึ่งหมัดของอู๋เป่ยต่อยไปที่มือทั้งสองข้างของเขา ชายคนนั้นราวกับถูกระเบิดโจมตี บินออกไปทันที เพียงแต่ หลังจากชายคนนั้นตกสู่พื้น เขาก็กระโดดขึ้นมาอีกครั้งทันที ยกเว้นอาการชาที่แขน ไม่ได้รับบาดเจ็บ

เขาหัวเราะอย่างเย็นชา : “พลังของคุณไม่เบาเลยนะ แต่น่าเสียดายผ่านด่านของผมไม่ได้หรอก!”

“ใช่ไหม” อู๋เป่ยกอดอก มองเขาอย่างเย็นชา

ชายคนนั้นขมวดคิ้ว : “ทำไม รู้ว่าผมไม่ใช่ศัตรู เลยไม่กล้าลงมือแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยถาม : “เคยได้ยินนิ้วเลือดแข็งตัวไหม”

ชายหนุ่มตกตะลึง : “คุณหมายถึง นิ้วเลือดแข็งตัวของวัดต้าฉานเหรอ”

อู๋เป่ย : “ใช่แล้ว คุณยังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่นาที มีคำพูดสุดท้ายอะไรอยากพูด รีบไปสั่งเสียได้แล้ว”

ชายหนุ่มทั้งตะลึงและโกรธ : “แก.....แกกล้าใช้นิ้วเลือดแข็งตัวกับฉันเหรอ ฉันจะฆ่าแก!”

เขาต้องการลงมือ อู๋เป่ยถอนหายเบาๆหนึ่งที พูด : “ตอนนี้แกอยู่อย่างเงียบๆ ยังสามารถมีชีวิตรอดได้อีกหลายนาที ถ้าหากลงมือกับฉันเกรงว่าคงอยู่ได้ไม่เกินสิบวินาที”

ร่างกายของชายหนุ่มแข็งทื่อ จู่ๆก็คุกเข่าลงเสียงดังตุ้มตั้ม : “คุณชายอู๋! ข้าน้อยผิดไปแล้ว โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ขอร้องฉันก็ไม่มีประโยชน์ แกไปหาซื่อเซิ่ง ไม่แน่เขาอาจจะสามารถช่วยแกได้”

ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังเสียสติ รีบตรงไปหาซื่อเซิ่ง

อู๋เป่ยเดินตามหลังอย่างเงียบๆ ชายหนุ่มคนนั้นพุ่งเข้าไปในห้องของซื่อเซิ่ง ตะโกน : “คุณปู่เซิ่งช่วยผมด้วย คุณปู่เซิ่งช่วยผมด้วย!”

ซื่อเซิ่งกำลังวาดภาพ มองเห็นชายหนุ่ม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย พูด : “ตู้รั้วไห่ นายทำอะไร”

ตู้รั้วไห่พูด : “คุณปู่เซิ่ง ผมถูกโจมตีด้วยนิ้วเลือดแข็งตัว ขอร้องล่ะ คุณปู่เซิ่งช่วยผมด้วย!”

ซื่อเซิ่งฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “ขยะ! ใครบอกนายถูกโจมตีด้วยนิ้วเลือดแข็งตัว”

ตู้รั้วไห่ตกตะลึง พูด : “อู๋เป่ยคนนั้นเป็นคนพูด หรือว่าเขาหลอกผมเหรอ”

ซื่อเซิ่งพูด : “แน่นอนกำลังหลอกนาย นายนั่งรออยู่ที่นี่ ฉันรับประกันได้นายไม่เป็นอะไร”

ตู้รั้วไห่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูดด้วยความเกลียดชัง : “ไอ้สารเลวคนนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าหลอกผม!”

อู๋เป่ยเดินเข้ามา เขาถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “ร้ายกาจ!”

ตู้รั้วไห่ตะคอก : “ความกล้าแกไม่น้อยเลยนะ แกกล้าดียังไงมาหลอกลวงฉัน!”

อู๋เป่ยกลับไม่สนใจตู้รั้วไห่ ราวกับว่าเขาเป็นคนตายคนหนึ่ง เขามองไปทางซื่อเซิ่ง พูด : “ซื่อเซิ่ง คนเซียนหายาก สูญเสียสมาชิกหลักคนนี้ไป คุณไม่ปวดใจบ้างเหรอ”

ซื่อเซิ่งพูดอย่างไม่แยแส : “วันนี้เขาไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของคุณ อนาคตก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนอื่น ตายเร็วตายช้าล้วนแล้วต้องตาย ผมมีอะไรต้องปวดใจ”

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ตู้รั้วไห่ตกตะลึง : “คุณปู่เซิ่ง คุณกำลังพูดอะไร ผมจะตายในไม่ช้านี้เหรอ”

ซื่อเซิ่งพูด : “ตู้รั้วไห่ นายไปฆ่าเขา!” ระหว่างที่พูด เขาชี้ไปทางอู๋เป่ย

ตู้รั้วไห่คุ้นเคยกับคำสั่งของเขา ดูเหมือนว่าไม่มีความลังเลใดๆ กระโดดไปหาอู๋เป่ยทันที อู๋เป่ยใช้วิชาฝีเท้าผีเทพ ทันใดนั้นก็ไปอยู่ด้านข้าง ตู้รั้วไห่หันกลับมาและโจมตีอีกครั้ง

แต่ในครั้งนี้ เขาเพิ่งกระโดดได้ครึ่งเดียว จู่ๆร่างกายก็แข็งทื่อ หลังจากนั้นล้มลงกับพื้นโดยตรง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว จ้องมองตรงไปที่อู๋เป่ย

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “บอกแกไปแล้วแกถูกโจมตีด้วยนิ้วเลือดแข็งตัวของฉัน อย่าลงมือ แต่แกกลับไม่ฟัง”

ในเวลานี้ตู้รั้วไห่ค่อยเข้าใจ เขาจ้องซื่อเซิ่งตาค้าง อยากพูดอะไร แต่กลับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “เขาหลอกแก กลัวแกจะโกรธแล้วจัดการหัวหน้าอย่างเขา ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นแค่ชั้นเทพ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก”

ทั้งสองคนไม่มีทางเลือก สามารถทำได้แค่หลีกทาง

อู๋เป่ยกลับเดินลงไปบันได หลังจากเดินหนึ่งรอบ จู่ๆรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ ดูเหมือนว่าพลังชีวิตในร่างกายจะสูญเสียการควบคุม สิ่งที่แปลกยิ่งกว่าคือ ตาเทพของเขาก็ไม่สามารถใช้งานได้เช่นกัน

หัวใจของเขาตึงทันที เงยหน้าต้องการมองกลับไป แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ข้างหลังของเขา มีคนยืนอยู่สิบกว่าคนแล้ว พวกเขาถือมีดคมไว้ในมือ ขวางทางเดิน

“คนแซ่อู๋! แกคิดไม่ถึงเลยใช่ไหม มาถึงที่นี่ แกจะกลายเป็นคนธรรมดา!” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งหัวเราะอย่างเย็นชา เขาสูงประมาณสองเมตร กล้ามเป็นมัดๆ

อู๋เป่ยฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “แค่พวกแกคิดว่าจะฆ่าฉันได้เหรอ”

ชายฉกรรจ์ฮึอย่างหนักหนึ่งที เหวี่ยงมีดแมเชเต้หัวผี ฟันไปที่อู๋เป่ยอย่างโหดเหี้ยม

อู๋เป่ยหยิบพลั่วขึ้นมาจากด้านข้าง แทงไปข้างหน้าในแนวทแยง ก็ได้ยินเสียงดังแกร็กหนึ่งทีดังขึ้น แขนขวาของเขาและมีดแมเชเต้หัวผีตกลงไปที่พื้น เลือดกระเซ็นออกมาจากแขนที่หัก

ชายฉกรรจ์ส่งเสียงกรีดร้อง รีบปิดแผลอย่างรวดเร็ว อู๋เป่ยโจมตีพลั่วออกไปอีกหนึ่งครั้ง ตัดหัวของเขาออกและตกลงพื้น เลือดพุ่งออกมาจากคอที่ขาด ราวกับสายฝน

ฆ่าชายฉรรจ์ไปแล้ว เขาหยิบมีดหัวผีขึ้นมา พูดอย่างเย็นชา : “พลังของที่นี่ สามารถระงับการฝึกฝนของฉันได้จริงๆ แต่พวกแกกลับลืมไปว่า ฉันอู๋เป่ยเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ผู้ยิ่งใหญ่”

ทุกคนต่างมองหน้ากัน ล้วนแล้วมีความคิดที่จะล่าถอย

ในเวลานี้ ซื่อเซิ่งปรากฏตัวที่ข้างบนหลุม เขาตะโกนเสียงดัง : “ใครสามารถฆ่าผู้ชายคนนี้ได้ ฉันให้รางวัลเขาหนึ่งหมื่นล้าน!”

ผู้คนตายเพื่อเงิน ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ชายที่แข็งแกร่งสองคนรีบวิ่งออกมาจากฝูงชนทันที ในมือของพวกเขาถือหอกสองเล่ม โจมตีอู๋เป่ยจากซ้ายและขวา มองออกได้ พวกเขาล้วนเป็นผู้ฝึกฝน มีทักษะในการใช้อาวุธและการร่ายรำอย่างสง่างาม

แม้ว่าอู๋เป่ยจะไม่สามารถใช้พลังได้ และไม่สามารถใช้พลังตาเทพได้ แต่รูปร่างของเขานั้นเหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไปมาก หัวหอกแทงเข้ามา อู๋เป่ยใช้สันมีดทุบหนึ่งที หอกขนาดใหญ่ก็สูญเสียการควบคุม หลุดออกจากมือ

และหอกอีกเล่มหนึ่งแทงมาที่หน้าของเขา เขาเอียงหัวหนึ่งที จู่ๆหอกก็เข้ามาใกล้ หลังจากนั้นใบมีดก็ฟันไปข้างหน้าเข้ากับหอก

เลือดกระเซ็นไปทุกที่ นิ้วมือหลายนิ้วของคนถือหอกถูกตัดจนขาด ส่งเสียงกรีดร้อง ปล่อยหอกแล้วถอยหลัง

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชาหนึ่งที โยนมีดหัวผีทิ้ง ถือหอกขึ้นมาหนึ่งเล่ม เคล็ดวิชาเทียนตี้ซวนหวง มีวิชาการใช้หอกอยู่ชุดหนึ่ง ชื่อว่ารูปแบบเทพหอก วิชารูปแบบหอกนั้นเรียบง่ายมาก เหมาะสำหรับการฆ่าศัตรูในสนามรบ!