ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 7

ผู้หญิงค่อยพบว่า ข้างบนบันไดหิน คาดไม่ถึงว่าจะมีรอยเท้าเรียงกันอย่างเป็นระเบียบหนึ่งแถว ด้านในรอยเท้าสะอาดมาก มองไม่เห็นเศษฝุ่นใดๆ และไม่มีการควบแน่นของน้ำค้าง และด้านนอกของบริเวณรอยเท้ามีเศษฝุ่นหนึ่งชั้น มีชั้นของหมอกควบแน่นบนพื้นผิว

ชายชราก้มลงมองดูรอยเท้านั้น มองลงไปเรื่อยๆ เขาอุทาน :”เป็นเขานี่เอง!”

“คุณปู่ ยอดฝีมือระดับสูงอะไร?” ผู้หญิงถามด้วยความตะลึง

ชายชราถอนหายใจยาวหนึ่งที และพูด :”ก็เป็นเขาไง ชายหนุ่มคนเมื่อกี้! ยอดฝีมือระดับชิจิ้ง! เพราะมีพลังลมปราณปกป้องร่างกาย ดังนั้นขนนกไม่สามารถเข้าใกล้ร่างกายได้ แมลงไม่สามารถตกใส่ได้! ต่อให้เป็นพื้นผิวที่อยู่ข้างล่างเท้า ฝุ่นทั้งหมดล้วนแล้วจะถูกผลักออกไป กลายเป็นสะอาดอย่างมาก ทำให้รอยเท้ากลายเป็นแบบนี้”

ผู้หญิงตกใจ!

ชิจิ้ง เป็นผู้ที่ฝึกฝนลมปราณในร่างกายสำเร็จ คนประเภทนี้ในมณฑล มีเพียงสิบกว่าคนเท่านั้น พวกเขาไม่ใช่ฮีโร่ด้านใดด้านหนึ่ง แต่เป็นยอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่ ทำไมถึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่?

หลังจากนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่ชายคนนั้นบอกว่าตัวเองจะตายก่อนกำหนด หรือว่าเป็นเรื่องจริง?

ชายชราพูด :”เสี่ยวเหยียน ยอดฝีมือท่านนี้บางทีพรุ่งนี้อาจจะปรากฏตัวอีก พวกเรามารอเขาแต่เช้าเลย”

ผู้หญิงกำลังคิดถึงเกี่ยวกับคำพูดของ“ตายก่อนกำหนด” รีบพยักหน้า :”ได้!”

เมื่อเวลาที่อู๋เป่ยกลับมาถึงบ้าน ซื้อซาลาเปาไข่ปูร้านเก่าแก่กลับมาบ้างเล็กน้อย

จมูกของถังจื่อยี่ดีอย่างมาก วิ่งไปที่ห้องครัวเป็นคนแรก พูดด้วยความดีใจ :”ว้าว ซาลาเปาไข่ปู ฉันชอบกินที่สุดเลย!”

หลังจากนั้นอู๋เหม่ยก็เดินออกมาจากห้องนอนเช่นกัน :”พี่ชาย วันนี้ฉันไปเรียนหนังสือ คุณไปส่งฉัน”

อู๋เป่ยพยักหน้า :”ได้เลย อีกสักพักฉันจะปั่นจักรยานไปส่งเธอ”

โรงเรียนมัธยมมณฑลอยู่ไม่ไกล ปั่นจักรยานยี่สิบนาทีก็ถึงแล้ว ปกติแล้วอู๋เหม่ยนั่งรถประจำทางไปโรงเรียน

กินอาหารเช้าเสร็จ อู๋เป่ยเข็นรถจักรยานออกมาจากห้องด้านข้างหนึ่งคัน นี่คือจักรยานที่เขาใช้เดินทางในสมัยเรียนมัธยม ยางหลังไม่มีลมแล้ว

เขาใช้ผ้าขี้ริ้วมาเช็ดตัวจักรยาน เติมลมจักรยาน หลังจากนั้นพาอู๋เหม่ยซ้อนท้ายไปโรงเรียนมัธยม

“กอดฉันแน่นๆ” อู๋เป่ยพูดหนึ่งประโยค จักรยานเหมือนลูกธนู พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้อู๋เหม่ยตกใจจนส่งเสียงร้องออกมา

“พี่ชาย ช้าๆหน่อย” เธอพูดอย่างต่อเนื่อง

อู๋เป่ยกลับไม่ช้าลงแม้แต่นิดเดียว ตาวิเศษของเขาสามารถมองเห็นมดตัวหนึ่งที่อยู่ห่างไกลหลายกิโลเมตรได้ นอกจากนี้ยังสามารถมองทะลุผ่านสิ่งกีดขวางได้ในระยะหลายสิบเมตร ความสามารถในการมองเห็นที่น่าทึ่ง ดังนั้นขับเร็วแค่ไหนก็ไม่ต้องกังวล

ในตอนแรกอู๋เหม่ยตกใจอย่างมาก แต่ในไม่ช้าก็เริ่มชินแล้ว หลังจากนั้นเธอพบว่ารถยนต์และรถจักรยานยนต์แต่ละคันถูกพี่ชายของเธอแซงไปจนอยู่ข้างหลังหมดแล้ว

ขับไปสักพักหนึ่ง จู่ๆสายตาของอู๋เป่ยก็หันไปทางด้านซ้าย ตรงนั้นมีรถสปอร์ตสีม่วงหนึ่งคัน ป้ายทะเบียนจดจำอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลา เพราะว่ารถคันนี้ เป็นคันที่ชนพ่อของเขาตาย!

มองผ่านกระจกรถ เขามองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังส่ายหัวอยู่ด้านใน เปิดเสียงเพลงดังอย่างมาก สายตาของเขาพล่ามัว แป้งยังคงติดจมูกอยู่ เห็นได้ชัดอย่างมาก เขาเพิ่งเสพยาเสพติดมา

“ซ่งซื่อจีน!” มีความโกรธแค้นปรากฏขึ้นในดวงตาของอู๋เป่ย คนคนนี้ ก็คือฆาตกรที่ชนพ่อของเขาตาย ซ่งซื่อจีนคนรวยรุ่นที่สองคนนั้น

เขาปั่นจักรยานไปด้านหน้าสักพักหนึ่ง หยุดอยู่ในระดับเดียวกันกับซ่งซื่อจีน หลังจากนั้นมือข้างขวาก็หยิบเข็มทองหัววัวออกมาหนึ่งเล่ม สะบัดมือหนึ่งที เข็มเงินเล่มนั้นก็พุ่งออกไป

“พุฟ!”

เข็มทองทะลุกระจกหน้าต่างรถ พุ่งใส่หัวของซ่งซื่อจีน หลังจากนั้นร่างกายสั่นหนึ่งที จู่ๆร่างกายก็สั่นสะท้าน น้ำลายฟูมปาก ตาเหลือก

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชาหนึ่งที ไปโรงเรียนมัธยมมณฑลต่อ เข็มเล่มนั้นของเขา สามารถทำให้ซ่งซื่อจีนกลายเป็นคนอัมพาทได้ แต่ เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น!

ส่งอู๋เหม่ยไปโรงเรียนเสร็จ ช่วงเวลาที่กลับมาอีกครั้ง เขาพบว่ารถของซ่งซื่อจีนไม่อยู่แล้ว คิดว่าน่าจะมีคนเห็นความผิดปกติ ส่งเขาไปที่โรงพยาบาลแล้ว

เขากลับไม่ใจร้อน สิ่งที่เขามีคือเวลา ซ่งซื่อจีนทั้งครอบครัว และผู้สมรู้ร่วมคิดเหล่านั้น เขาจะไม่ปล่อยแม้แต่คนเดียว!

กลับมาถึงบ้าน เขาพบว่ามีกลุ่มคนล้อมอยู่ที่หน้าประตู มีคนสองคนแต่งตัวในชุดนักพรตกำลังสวดมนต์อยู่หน้าต้นไหว มั่นต้าหวู่หัวหน้าหมู่บ้านก็อยู่เช่นกัน

อู๋เป่ยก็เข้าใจอย่างรวดเร็วเช่นกัน มั่นต้าหวู่น่าจะได้ยินเรื่องมีวิญญาณอยู่ในต้นไหวอย่างแน่นอน ดังนั้นเลยเชิญนักพรตมาทำพิธี เพื่อเผชิญหน้ากับภาพลวงตาของภูตผีปีศาจในต้นไหว

อู๋เป่ยตะลึง :”มีอะไรเหรอ?”

“นายมาก็จะรู้เอง” พูดจบ ลู่จวินเฟยวางโทรศัพท์ทันที

หัวใจของอู๋เป่ยจมลง ลู่จวินเฟยเป็นคนที่มีความมั่นคง สามารถทำให้เขาใจร้อนได้ขนาดนี้ หรือว่าซุนฉิงเกิดเรื่องแล้ว?

ซุนฉิงเป็นแฟนสาวของเขา หลังจากเกิดเรื่อง ทั้งสองคนยังคงติดต่อกันตลอดเวลา เธอไม่ใช่แค่เคยพูดครั้งเดียว จะรอเขาออกจากคุกอย่างแน่นอน แม้ว่าเขาจะอยู่ในคุก แต่ว่าทุกครั้งที่ถึงวันหยุด เขาล้วนแล้วให้ลู่จวินเฟยช่วยเขาเลือกของขวัญไม่กี่อย่างให้แฟนสาว

เขานั่งต่อไปไม่ไหวแล้ว พูดกับจังลี่แล้วออกจากบ้านของคุณปู่ นั่งรถไฟที่มุ่งหน้าไปเมืองหยวนจิง

มหาวิทยาลัยที่เขาเข้าเรียนตั้งอยู่ในเมืองหยวนจิง เป็นมหาวิทยาลัยธรรมดา เมืองหยวนจิง เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจทางตอนใต้ของประเทศเหยียนหลง มีประวัติศาสตร์มายาวนาน มีบุคคลสำคัญมากมายมารวมตัวกัน

เมืองหมิงหยางอยู่ห่างจากเมืองหยวนจิงสามร้อยกว่ากิโลเมตร นั่งรถไฟความเร็วสูง ประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าก็ถึงแล้ว ทันทีที่ออกจากสถานี เขามองเห็นลู่จวินเฟยยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนและโบกมือให้เขา

ลู่จวินเฟยสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ร่างกายสูงและผอม มีรูปร่างหน้าตาที่ค่อนข้างหล่อ ตัดผมสั้น สวมชุดกีฬา เขาเล่นบาสเก็ตบอลเก่งมาก เป็นหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของอู๋เป๋ย

ทั้งสองกอดกันด้วยความกระตือรือร้นสักพัก อู๋เป่ยมองตาของเขา :”พูดมา ตกลงเกิดเรื่องอะไร”

ลู่จวินเฟยดูแปลกประหลาดอย่างมาก มองเขาและพูด :”ซุนฉิงก็มาแล้วเหมือนกัน”

อู๋เป่ยมองไปข้างหลัง อย่างที่คาดมองเห็นเพื่อนรักของเขาจ้าวฉีเหลียนและซุนฉิงที่อยู่ไม่ไกล พวกเขากลับไม่ได้เดินเข้ามา ทั้งสองคนยืนใกล้กันอย่างมาก ระยะห่างแบบนี้ มักเกิดขึ้นระหว่างคู่รักกันเท่านั้น

หัวใจของเขาจมลง ทันใดนั้นก็เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“ไปกันเถอะ เจอกันด้วยดีก็ขอให้จากกันด้วยดี” ลู่จวินเฟยตบไหล่ของเขา พูดปลอบใจ

อู๋เป่ยเดินไปหาทั้งสองคน ก้าวเดินอย่างหนัก เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะถูกเพื่อนกลุ่มนี้ของเขาทรยศ!