ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 77

อู๋เป่ยยังไม่รู้ ว่าภัยกําลังจะเข้าตัวเขา เขาอยากรู้ว่าเทพดาบขาวไป๋เหล่าแห่งชิงเฉิงเป็นคนยังไง จึงโทรหาสวี่จี้เฟย ให้อธิบายเรื่องราวให้ฟัง

เมื่อได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้น สวี่จี้เฟยก็ตกใจ: "น้อง นี่เรื่องใหญ่นะ! ผมแนะนําให้คุณส่งเซว้จื่อไปที่ชิงเฉิงทันที ไม่งั้นคุณอาจมีปัญหา

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว: "พี่ชายสาม ที่ชิงเฉิงตระกูลไป่มีชื่อเสียงมากเลยเหรอ"

สวี่จี้เฟยยิ้มอย่างขมขื่น: "ตระกูลไป๋ ถือว่าเป็นตระกูลแห่งศิลปะการต่อสู้เมื่อเทียบกับตระกูลอื่น และมีปรมาจารย์เกิดขึ้นมากมาย ชื่อของเทพดาบไป๋เหล่าชื่อว่าไป่จื่อกุย ว่ากันว่าได้รับการถ่ายทอดวิชานางฟ้าดาบมา เพราะฉะนั้นฝีมือดาบจึงน่าทึ่งมาก เป็นปรมาจารย์ที่มีพรสวรรค์มาแต่กำเนิดท่านหนึ่ง!"

"อำนาจของตระกูลไป๋แผ่กระจายไปทั่วสามมณฑลโดยรอบ และมีสัมพันธภาพกับเขตพื้นที่ต่างๆ อีกมากมาย มีทรัพย์สินมูลค่าล้านล้าน ถือว่าเป็นตระกูลยักษ์ที่แท้จริง!"

อู๋เป่ยตกใจมากที่ จู่ๆ ก็เป็นถึงปรมาจารย์โดยกําเนิด! เขาครุ่นคิดและพูดว่า "เซว้จือเป็นของผม ผมไม่มีทางให้เขาฟรีๆ"

สวี่จี้เฟยกลอกตา: "น้องชาย! ถ้าคุณส่งเซว้จือไป ตระกูลจะปฏิบัติต่อคุณไม่ดีได้อย่างไร?

อู๋เป่ยกระพริบตาและพูดว่า "พี่ชายสาม ฟังความหมายในคําพูดของหลี่ซวนโต่ว ไป๋จื่อกุยได้รับบาดเจ็บจากการพิษงูหลาม ผมเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ ทําไมผมจะไม่ช่วยเขาล่ะ"

หัวใจของสวี่จี้เฟยเต้นผิดจังหวะ: "ผมเกือบลืมไปเลยว่าน้องชายของผมเป็นหมอวิเศษ!" รอผมที่หัวเฉิง ผมจะรีบไปที่นั่ แล้วค่อยพาคุณไปอี้เฉิง!"

อู๋เป่ยรีบพูดว่า "พี่ชายสาม ถึงจะเป็นหมอวิเศษ แต่ถ้าเขาไม่ต้อนรับก็ถือเปล่าประโยชน์ ถ้าเรารีบร้อนไปล่ะก็ คงถูกคนประเมินเราต่ำได้ง่ายๆ"

สวี่จี้เฟยยิ้มและพูดว่า "เรื่องนี้คุณไม่ต้องห่วง ผมมีมิตรภาพกับคุณชายห้าไป๋ ผมจะโทรหาเขาแนะนำให้รู้จักคุณ"

อู๋เป่ยไม่กลับไม่สนใจว่าจะเป็นปรมาจารย์มาแต่กำเนิด การรักษาโรคการช่วยชีวิตคน ไม่ควรเลือก แล้วเขาจะไม่มีวันฉวยโอกาสเกาะแข้งเกาะขาคนอื่น จึงพูดว่า "พี่ชายสาม อี้เฉิงอยู่ไม่ไกลจาก ฮัวเฉิง ไป๋จื่อกุยอยากรักษา ก็เลยส่งคนมาเชิญผมที่ฮัวเฉิง"

สวี่จี้เฟยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "งั้น...ก็ดีเหมือนกัน พวกเรามาเจอกัน ค่อยพูดถึงรายละเอียดของเรื่องนี้อีกที"

พอวางสาย อู๋เป่ยก็กลับไปที่โรงแรม ทันทีที่เขานั่งลง ก็ได้รับโทรศัพท์จากเซียไท่หู่ เสียงจากโทรศัพท์เซียไท่หู่ท่าทางจะมีความสุขมากและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณอู๋ เป็นปรมาจารย์จริงๆ แค่ลงมือก็ปราบหลี่ซวนโต่วอยู่หมัด ชื่นชมจริงๆ!"

อู๋เป่ยหมดความอดทนจึงพูดขึ้นว่า "มีอะไรก็พูดออกมา"

สีหน้าของเซียไท่หู่แข็งทื่อ ไออะแฮ่มแล้วพูดว่า "คุณอู๋ วันนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง จะให้ผมเจ็บปวดได้ยังไง"

อู๋เป่ยตะคอก "ถูกต้อง ถ้าคุณทนไม่ได้ ก็มาหาผมได้เลย"

เซี่ยไท่หู่ยิ้มและพูดว่า "โอเค ถ้าผมทนไม่ไหว ผมจะไปหาคุณอู๋อย่างแน่นอน"

ฝั่งของเซี่ยไท่หู่รีบวางสายโทรศัพท์ และถามเสียงดังว่า "หมอเทวดาฮัวมาถึงหรือยัง"

น้องชายคนเล็กรีบพูดว่า "ท่านเซีย หมอเทวดาฮัวรออยู่นอกประตูแล้ว"

"รีบเชิญเข้ามา!" เซียไท่หู่พูดอย่างเร่งรีบ

ครู่หนึ่ง ชายชราคนหนึ่ง รูปร่างเตี้ยและผอม อายุราวๆ ห้าสิบกว่าๆ ก็มาที่ห้องนั่งเล่น หลังจากทักทายไม่กี่คํา เขาก็เริ่มเช็คร่างกายของเซี่ยไท่หู่ หลังจากนั้นกว่าสิบนาที การแสดงออกของเขาก็ค่อยๆ เคร่งขรึม และพูดว่า "ท่านเซีย คุณถูกมือลับโจมตี ซึ่งวิธีการใช้มือนั้นชํานาญมากจนผมคงรักษาไม่ได้!"

เซี่ยไท่หู่ตกใจ และทันใดนั้นก็นั่งตัวตรงและถามว่า "คุณเป็นถึงหมออันดับหนึ่งของเปียนหนาน รักษาไม่ได้งั้นเหรอ"

ชายชรายิ้มอย่างขมขื่น: "อย่าว่าแต่ผมเลย แม้แต่หมอโยวในเทียนจิงก็รักษาไม่ได้ มือลับแบบนี้ก็เหมือนรหัสลับ ซึ่งคนที่ไขรหัสได้ก็มีเพียงผู้ที่ทําเท่านั้น

หัวใจของเซี่ยไท่หู่เต้นแรง ถ้ายังรักษาไม่ได้ แล้วคืนนี้ต้องทนทุกข์ทรมานไหม?

ตอนเช้าอู๋เป่ยฝึกวิชาอยู่ที่โรงแรม พอถึงบ่ายสองโมง เครื่องบินของสวี่จี้เฟยก็ลงจอด และกังจื่อก็พาเขาไปที่โรงแรมที่อู๋เป่ยพักอยู่

เมื่อทั้งสองพบกัน สวี่จี้เฟยก็ยิ้มและพูดว่า "น้องชาย ผมคุยกับคุณชายห้าไป๋ทางโทรศัพท์แล้ว พอได้ยินชื่อคุณ ก็อยากมาเชิญคุณด้วยตัวเอง"

เขาจ้องไปที่อู๋เป่ย: "เด็กน้อย คุณกล้ามากนะ ถึงได้กล้าปล้นสิ่งของของตระกูลไป่ของผม!"

สีหน้าของอู๋เป่ยไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด และพูดว่า "ไม่ว่าหลี่ซวนโต่วจะพูดอะไรกับคุณ ผมซื้อเซว้จือได้จากตลาดผี ลูกศิษย์ของเขาปล้นมันจากในตลาดผีไม่สำเร็จ ดังนั้นเขาจึงมาปล้นที่หน้าประตู นี่ก็เลยเป็นเหตุที่ทำให้ผมทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บ"

ไป๋จ่านหลิงหัวเราะเยาะเย้ย: " บนโลกใบนี้เซว้จือนั้นหายากมาก และคนรู้จักก็น้อยมากเหมือนกัน ขนาดหลี่ซวนโต่วยังรู้จักมันจากหนังสือโบราณเลย แล้วคุณจะรู้จักได้ยังไง"

อู๋เป่ย: "ผมรู้หลายสิ่งหลายอย่าง ไม่มีอะไรน่าแปลก นอกจากนี้ผมยังรู้อีกว่าเซว้จือนั้นไม่สามารถช่วยเทพดาบไป๋เหล่าได้ หลี่ซวนโต่วบอกว่าเขาได้รับบาดเจ็บจากงูหลามพิษ ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นพิษแปลกๆ ถ้าใช้เซว้จือนี้ก็จะไปเร่งอาการบาดเจ็บของเขาเปล่าๆ

ไป๋จ่าวหลิงไม่เชื่อสักคํา และพูดว่า "ผมไม่เชื่อคําพูดของคุณหรอก!" ถ้าคุณมีความกล้าหาญ ก็มากับผมสิ!"

ฟังจากที่ฝ่ายตรงข้ามจะสื่อ ก็คือจะเริ่มลงมือเเล้ว

อู๋เป่ยหัวเราะ "ฮ่าฮ่า" ในใจเริ่มโกรธ และพูดว่า "ถ้าคุณจะไม่เจรจากับผมด้วยเหตุผล จะเจรจาด้วยกำปั้น" งั้นก็ได้! ผมอู๋เป่ย ไม่กลัว!"

สวี่จี้เฟยรีบพูดว่า "คุณชายสองไป๋ สิ่งที่อู๋เป่ยพูดเป็นความจริง!"

ไป๋จ่านหลิงจ้องและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "สวี่จี้เฟย เรื่องของตระกูลไป๋ ใครให้คุณมาจุ้นจ้านตั้งแต่เมื่อไหร่"

สวี่จี้เฟยรีบพูดว่า "คุณชายสองไป๋ เรื่องนี้อู๋เป่ยไม่ผิด คุณ..."

"กำเริบเสิบสาน! คุณเป็นใคร? ก็เป็นแค่ผู้ชายที่ขอวิธีหายใจระดับล่างจากจุนหวู แล้วยังจะกล้าเข้ามายุ่งเรื่องของผมเหรอ นี่ชีวิตคุณยังวุ่นวายไม่พอหรือไง”

สีหน้าของสวี่จี้เฟยซีด เมื่อได้ยินประโยคนี้ อย่างน้อยเขาก็เป็นปรมาจารย์แห่งอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ด้วย และเขาก็ถูกประเมินต่ําเกินไป!

เขาหัวเราะ "ฮึฮึ" และพูดว่า "คุณชายสองไป๋ ไม่ว่าตระกูลไป๋ของคุณจะทรงพลังแค่ไหน ก็ไม่สามารถไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย! ถ้าคุณไม่มีเหตุผล ผมก็ต้องออกตัวแทนน้องอู๋!"