“เสร็จพี่ธีทางศาสนาแล้ว เรามาคุยเรื่องสำคัญต่อเลยนะคุณนิต” คุณหญิงพูดธุระต่อทันที
“ค่ะคุณหญิง”
“ฉันจะมาสู่ขอลูกสาวขอบคุณนิตยา ให้ไปเป็นภรรยาขอลูกชายได้ไหมคะ แล้วคุณนิตยาจะเรียกสินสอดเท่าไหร่”
“ตามแต่คุณหญิงเห็นสมควรเลยค่ะ”
“เสือจัดการสินสอดให้มันเหมาะสมด้วยนะ”
“ครับ”
“เรียบร้อยแล้วนะลูก แม่จะกลับเลย ต้องไปเตรียมงานทางนู้นอีก เวลาเดือนเดียวไม่รู้จะทันรึเปล่า ตาเสือนี่ก็ไม่เผื่อเวลาให้แม่เลย” คุณหญิงพูดพลางกุมขมับกับสิ่งที่ท่านต้องไปจัดการหลังจากนี้
“ขอบคุณมากครับแม่/ขอบคุณค่ะคุณแม่” เสือกับนิราก้มกราบลงตรงหน้า บุพการีทั้งหมด อย่างขอบพระคุณในความกรุณาของพวกท่าน
“เรียบร้อยแล้วนะครับ ผมต้องกลับก่อนนะครับ ต้องไปจัดการธุระต่อ” ภพรักบอกคนทั้งหมด ก่อนเขาจะส่งสัณญานบอกเสือให้ตามออกไปข้างนอก
“เดี๋ยวมานะครับ”
เสือเดินตามครอบครัวของภพรักออกไป ก่อนที่ภพรักจะหยุดลงตรงหน้าบ้านที่ค่อนข้างเงียบ เพราะทุกคนอยู่ในบ้านกันหมดแล้ว
“คนของผมได้ตัวคนทั้งสองมาแล้ว ตอนนี้ถูกกักตัวอยู่ในที่ดินของผม คุณจะจัดการยังไง” ภพรักถามเสือเบาๆ หลังจากเสือเดินออกมาด้วย เพื่อจะออกมาคุยเรื่องนี้กับเขา
“ผมแล้วแต่คุณ แต่ถ้าตายผมจ่ายค่าทำศพเอง” เสือไม่สนใจคนที่ภพรักพูดถึงสักนิด
เขาให้คนติดตามทับทิมตลอดเพื่อกันไม่ให้เธอกลับมาทำอะไรกับนิราอีก และสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าก็เกิดขึ้นจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นรวมมือกับตรินส่งคนมาดักจับนิราตั้งแต่คืนงานเลี้ยง แต่เพราะเขากันนิราไว้ทุกทาง และวางแผนไว้อย่างดี สองคนนั้นถึงเดินเข้ามาติดกับดักของเขาเอง
คนที่จะมาทำร้ายครอบครัวของเขา เขาไม่ปล่อยไว้หรอก ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพไหน เป็นหรือตาย เขาทำได้ทั้งนั้น
“ช่วยปิดข่าวให้ผมด้วยนะครับ” ภพรักพูดด้วยท่าทีสบายๆ ไม่ได้รู้สึกเห็นใจชายหญิงที่ถูกคนของเขาจับขังไว้ท้ายไร่สักนิด
หลังจากส่งพ่อกับแม่ที่บ้านแล้ว ภพรักขับรถมาท้ายไร่เพื่อจัดการงานที่เหลือ การที่คนสองคนหายไป มันต้องมีคนออกตามหาแน่ๆ เขาต้องมาจัดการให้มันเงียบก่อน และถ้าคนสองคนไม่สำนึกซะที คุณเสือนั่นอาจจะได้จัดงานศพจริงๆ
“แก ไอ้ภพ” ตรินเรียกผู้ชายที่เดินเข้ามาภายในบ้านไม้ผุพัง ที่เขากับทับทิม ถูกมัดอยู่
“คิดจะทำอะไรอีก รู้ใช่ไหมแค่คิดก็ผิดแล้ว ผู้ชายคนนั้นเขาใจดีที่สุดแล้วนะ ไม่งั้นพวกแกได้เป็นศพไปแล้ว อยู่ที่นี่เงียบๆ ถ้าไม่อยากกลายเป็นศพจริงๆ” ภพรักมองตรินด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะมองผู้หญิงอีกคนที่ไม่รู้หลับหรือสลบอยู่ข้างๆ ตริน
“อย่าให้ท้องละ เพราะงั้นชีวิตพวกแกสองคนลำบากกว่านี้แน่” ภพรักวางถุงกระดาษที่ข้างในมีถุงยางอัดแน่น
“เอากันให้พอนะ แต่ถ้ายัยนั่นท้องขึ้นมา คนของฉันจะฆ่าแกทันที เพราะงั้นใช้มันซะ อย่างที่พวกแกชอบแอบไปทำกันลับหลังฉันมาตลอดไง”
“อย่าคิดหนี เพราะหนีเท่ากับตาย ถ้าแกทนได้ อีกหนึ่งปีฉันจะปล่อยพวกแกไป แต่เป็นใช้ชีวิตที่อื่นนะ ไม่ใช่ที่ไทย เพราะงั้นก็ทนๆ หน่อยละกัน อย่าเพิ่งฆ่ากันตายก่อนละ”
ภพรักพูดจบก็เดินออกไปทันที ก่อนจะกำชับคนของเขาอีกครั้งว่าอย่าปล่อยคนทั้งคู่ไปเป็นอันขาด
นั่นคือความเมตตาที่เขามอบให้เธอในฐานะผู้หญิงคนแรกที่เขามีอะไรด้วย เพราะถ้าคุณเสือจัดการเอง วันนี้เธอกับมันคงไม่มีลมหายใจแล้ว ถือว่าโชคดีละกันนะ ที่คุณเสือนั่นให้ฉันจัดการพวกแกสองคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่ว