ยั่ว นิยาย บท 72

สนามบิน

"ถ้าเหงาก็กลับมานะ" นิราวางมือบนผมของมิริน ทั้งยังกระชับเสื้อโค้ทของเธออีกครั้ง ทั้งที่อากาศในสนามบินก็ไม่ได้หนาวสักนิด แต่อากาศที่สวิตฯมันต้องหนาวมากแน่ๆ เพราะอากาศมันหนาวเย็นกว่าที่ไทยมากอยู่แล้ว

"ไปแล้วนะคะ ฝากดูแลคุณปู่คุณย่า และคุณยายด้วยนะคะ" มิรินไม่รอให้ทุกคนร่ำลานานหรอก เพราะเธอจะห้ามน้ำตาไม่ได้ จึงเดินไปรอในเกต อย่างรวดเร็ว

"น้องคงทำใจไม่ได้แหละ มิรินปากแข็ง" ลินินมองตามแผ่นหลังของน้องสาวจนลับตา บอกทุกคนที่ยังร่ำลากับมิรินยังไม่ครบด้วยซ้ำ ก็มีแค่พ่อนั่นแหละ ที่ลีลาเยอะอยู่คนเดียว จนไม่ได้พูดอะไรกับมิรินเลย

"เดี๋ยวผมจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอนินอีกครั้ง หลังจากที่เธอตอบตกลง" แพทริคบอกคนที่อายุมากกว่า ที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆภรรยา

"ค่อยเป็นค่อยไปก็ได้ ฉันไม่ได้กีดกัน ขอแค่รักลูกสาวฉันอย่างที่ฉันรักก็พอ" เสือพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แพทริคจึงยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง

เสือกับนิราจึงขยับมาใกล้ลูกชายคนเล็ก ที่กำลังทำท่าเหมือนจะงอแงอีกครั้ง ทุกครั้งที่มาส่ง อคินจะงอแงแบบนี้อยู่ตลอด

"ว่าไง ไม่อยากไป?" เสือถามลูกชาย

"ครับ คิดถึงบ้าน"

"แล้วจะเลิกดื้อได้รึยัง" ที่ส่งอคินไปเพราะลูกชายเขามันดื้อสุดๆ หาเรื่องเล่นหัวไปวันๆ เรียนก็ลุ่มๆดอนๆ จนต้องส่งไปดัดนิสัย ตั้งแต่จบประถมหก

"กลับมาคราวนี้ ผมจะไม่กลับไปอีกแล้ว ช่วยพิจารณาอีกรอบด้วยนะครับคุณพยัคฆ์" อคินบอกพ่อด้วยใบหน้าคลอน้ำตา จนคนเป็นแม่ต้องดึงเข้าไปกอด ด้วยความสงสาร

"พยายามอีกหน่อยละกัน พี่ๆเขายังต้องพยายามอย่างหนักเลย กลับมาคราวหน้าพ่อจะปล่อยให้อคินได้ใช้ชีวิตของอคินเอง ตอนนั้นจะมาบ่นว่าพ่อไม่สนใจไม่ได้นะ"

เสือวางมือลงบนบ่าลูกชายอย่างให้กำลังใจ ถ้าเขาทำตัวดีขึ้น ก็ต้องให้ทำตามใจนั่นแหละ

อคินจึงผละออกจากอ้อมกอดแม่แล้วเดินเช็ดน้ำตาเข้าเกตไปบ้าง เขา16 แล้ว แต่ยังทำตัวเหมือนเด็ก เพราะเป็นน้องเล็กของบ้าน แต่ต่อไปเขาจะทำตัวดีขึ้น เพื่อกลับมาอยู่กับแม่ที่เขารัก

"จะรีบมาขอ ไม่ปล่อยให้รออยู่คนเดียวอีกแล้ว ไปแล้วนะครับ" แพทริคพูดจบก็หอมแก้มลินินเบาๆ แล้วเดินเข้าเกตตามอคินไป

เมื่อถึงเวลา เครื่องบินก็พาคนทั้งสามมุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทางทันที แต่สิ่งที่คนทั้งสามเหลือไว้ คือดวงใจอีกครึ่งที่ฝากไว้กับคนที่นี่

ครอบครัวของแพทริค มารอรับทั้งสามคนที่สนามบิน ก่อนจะขับรถกลับมาที่บ้าน และแยกย้ายกันไปพักผ่อน หลังจากการเดินทางที่แสนยาวนาน

"อย่ามายุ่งได้ไหมพี่เตอร์ ต่างคนต่างอยู่ ให้มันเหมือนที่พี่เคยพูด" มิรินมีแววตาเศร้าลง เมื่อคิดถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้น

เธอเคยบอกเขาแล้วว่าชอบ แต่เขาบอกเธอว่า อยู่กันคนละซีกโลก ต่างคนต่างอยู่ นั่นแหละดีแล้ว

"ตอนนี้อยู่ใกล้กันขนาดนี้แล้ว ไม่พูดอีกครั้งเหรอ" เพเทอร์ถามเสียงเบา ทุกทีได้แต่คุยกันผ่านเครื่องมือสื่อสาร จึงพยายามตัดใจ เพราะระยะทางที่ไกลแสนไกล แต่ตอนนี้เธอมายืนอยู่ตรงหน้า อยากรู้ว่าเธอยังรู้สึกเหมือนเดิมไหม

"ไม่" มิรินหลบสายตาจริงจัง พอเธอปฎิเสธ ผู้ชายมือไวอย่างพี่เตอร์ก็จับหน้าเธอไว้แน่น ทั้งยังบังคับให้เธอมองเขานิ่งๆ

"พี่ไม่ยอมหรอกนะยัยอ้วน" เพเทอร์ก้มหน้าลงไปใกล้ หวังทำอย่างที่ใจต้องการ ก่อนเขาจะกุมเป้าตัวเองแน่นเมื่อมิรินกระทุ้งเข่าเข้ามาแรงๆ

"อย่ามายุ่ง มิรินมีคนใหม่แล้ว"

ไม่ได้ประชดอดีตคนที่เธอเคยรัก แต่เมื่อกี้ตอนที่พี่เตอร์กำลังจะจูบเธอกลับเห็นภาพใครอีกคนที่มันฉายทับเข้ามา

จำได้ว่าวันนั้นเธอบอกเขาว่าน่ารัก แต่ภาพที่เธอเห็นในหัวเมื่อกี้ เขาโคตรจะเซ็กซี่เลย ใครกันนะที่เธอฝันถึงค่ำคืนแสนหวานอยู่ตลอดเวลา