ยั่ว นิยาย บท 71

ภัทรพลไม่รอคำตอบเธอหรอก แต่จะเบาๆละกัน เพราะอย่างน้อยเขาก็ควรอ่อนโยนกับคนที่เขารู้สึกดี

ภัทรพล หยิบเจลมาทาลงไปบนกลีบกุหลาบสีสวยของเธอ พร้อมกับใส่ถุงยางอนามัยที่พกติดตัวไว้ตลอด เพื่อป้องกันอย่างทุกที จากนั้นก็ไล้มือไปบนกลีบเนื้อสีสวยของมิรินเบาๆ

"อ๊ะ อ๊า"

เสียงครางแผ่วเบาดังออกมาจากเธอ หลังจากที่เขาใช้มือถูกไถไปมากับตุ่มเนื้อที่เป็นจุดเสียวของผู้หญิง เขาดูช่ำชองไปหมด ต่างจากเธอที่ไม่เคยทำเรื่องพวกนี้เลย

"อ๊า อ๊าย เบาหน่อย เบาหน่อยสิยะ" มิรินตวาดแวดๆ ให้คนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ส่วนมือของเขาที่กำลังขยับเข้าออกในร่องรักของเธอ ก็ส่งแรงมาไม่หยุดหย่อน

"เสียวไม่ใช่เหรอ"ภัทรพลยิ้มขำ คนอะไรปากอย่างใจอย่าง ทั้งที่ร่างกายตอบสนองเขาขนาดนี้ กลับบอกให้เขาเบามือ

"อืม อ๊ะ อ๊ะ เร็วหน่อยจะเสร็จแล้ว อ๊ายย" มิรินเอ่ยเร่งเมื่อสิ่งที่เขาทำกำลังพาเธอพานพบความสุข ก่อนเธอจะปล่อยทุกอย่างไปตามธรรมชาติ เมื่อเขาเร่งมือพาเธอไปพบความสุขสม

"ต่อนะ" ภัทรพลไม่ปล่อยให้เธอพัก เขาจ่อแท่งเนื้อที่มันปวดหนึบเข้าหาเธอ แล้วกดลงไปจนสุด รู้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอ เขาพยายามเบาสุดๆแล้วนะ แต่ยัยนั่นก็ยังดูเจ็บปวดอยู่ดี

"ฮึก/ ขอโทษนะ" สงสารนะ แต่เขาทำได้แค่เพียงจูบซับน้ำตาให้เธอเท่านั้น เขาถอยไม่ได้หรอก มีแต่ต้องเดินหน้า แม้มันจะทำให้เธอเจ็บมากขึ้น แต่มันก็แค่แป็บเดียว

"อ๊า อ๊า" มิรินผวาเข้ากอดคนที่กดตัวตนเข้าหาเธออีกครั้ง และครั้งนี้มันเจ็บจนเธอต้องจิกเล็บลงไปกับแผ่นหลังของเขาแรงๆ

"อีกนิดนะ" นี่ยังไม่สุดเลยยังเจ็บขนาดนี้ ภัทรพลขยับเข้าไปจนสุด ก่อนจะได้ผ่ามือจากเธอ ทุบที่หลังแรงๆ

ตุบๆ

"ฮาฮา ทุบไปเถอะผมไม่เจ็บหรอก" ภัทรพลหัวเราะเบาๆ แรงก็แค่นั้นจะเอาอะไรมาเจ็บ มีแต่เพิ่มความเสียวซ่านให้เขาขยับตัวนั่นแหละ ยิ่งเธอทุบแรงเขายิ่งกระแทกแรงๆ จนร่างเธอสั่นไหวตามแรงกระแทก ไหนจะเสียงครางหวานๆที่มันดังต่อเนื่องนั่นอีก

เขาคงหลงใหลเธออย่างหนัก อะไรที่เธอทำมันถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้

"อ๊ะ อ๊า/อืม มิริน ผมจะเสร็จแล้วนะ" ภัทรพลกระแทกตัวแรงๆ เมื่อร่างกายของเขาถูกเธอบีบรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม เธอก็จะเสร็จแล้ว เขาจึงเลื่อนมือลงไปขยี้เม็ดเสียวให้เธออีกครั้ง การทำให้เธอรู้สึกดีไปด้วยกัน มันก็สำคัญ

"อ๊ะ แรงหน่อย จะเสร็จอีกแล้ว" มิรินเอ่ยเร่ง ทั้งยังกอดคอเขาให้ก้มลงไปจูบกับเธอ สองลิ้นเกี่ยวรัดพัวพันกัน ในขณะที่ช่วงล่วงก็ขยับไม่หยุด

ทุกครั้งที่เขากระแทก เธอก็ตอบสนอง ไปตามสัญชาติญานอย่างน่ารัก จนได้จูบหวานๆจากภัทรพล เป็นรางวัลเนินนาน

"อ๊ะ อ๊า อร้าย" มิรินปล่อยให้ตัวเองเสร็จสม ก่อนจะรับรู้ถึงร่างกายแกร่งที่กระตุกเบาๆในตัวเธอ มิรินจึงเงยหน้าขึ้นมองคนที่สูงกว่านิดๆ ด้วยสายตาตั้งคำถาม

เจ็บแฮะ !! พอเห็นเสื้อผ้าผู้หญิงพวกนั้น แล้วมันเจ็บจี๊ดๆ ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่รู้สึกเจ็บแปลกๆ

มิรินวางเช็คเงินสดไว้สองแสนแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ก็นะ เธออาจบังคับฝืนใจเขาก็ได้ เรื่องเมื่อคืน เขาควรได้รับค่าตอบแทน

ภัทรพลตื่นมาในช่วงบ่าย สภาพเขาไม่ต่างจากตอนที่ล้มตัวลงนอนสักนิด ยัยบ้านี่ดูดแรงเขาไปจดหมด และเธอต้องรับผิดชอบ ที่ทำให้เขาหยุดงาน

ภัทรพลพลิกตัวมาฝั่งที่เธอนอนอยู่ ก่อนจะพบเพียงความว่างเปล่า และเศษกระดาษแผ่นเล็กแทนร่างเธอ

"ยัยบ้าเอ้ย คิดว่าฉันเป็นผู้ชายขายตัวรึไง แม่งเอ้ย ได้แล้วทิ้งเหรอวะ" ภัทรพลตะโกนอย่างหงุดหงิด ทั้งยังฉีกกระดาษแผ่นนั้นจนขาดกระจุยกระจาย

เขาต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ยัยบ้านั่นบอกจะรับผิดชอบเขาเองนะ แล้วดูสิ่งที่ทำกับเขาตอนตื่นขึ้นมาสิ มันน่าหงุดหงิดที่สุด

ภัทรพลแต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ ก่อนจะควบรถบิ๊กไบค์ของตัวเอง มาจอดรอแถวๆหน้าบ้านของเธอ เขารู้จักที่อยู่ของบ้านเธอ แต่ไม่เคยมา นี่ก็เสี่ยงดวงสุดๆ ถ้าเจอพ่อแม่เธอจะทำยังไงเนี้ย

จนแล้วจนรอด ภัทรพลก็ไม่เจอคนที่เขาดักรอสักที มองไปในบ้านก็ไม่เห็นใคร เห็นเพียงอดีตประธานอย่างพยัคฆ์กับภรรยา ยืนคุยกันกระหนุงกระนิง ส่วนคนที่เขาดักรอไม่เห็นแม้แต่รถที่เธอเคยขับ

ภัทรพลมาดักรออีกครั้ง วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่เขามาดักรอเพื่อคุยกับเธอ แต่เขากลับเจอเพียงความว่างเปล่าเหมือนเดิม เธอไปไหนนะ มหาลัยก็ไม่ได้ไป บริษัทก็ไม่เห็นเธอไป หรือเขาจะถูกเธอทิ้งไปแล้วจริงๆ