ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 25

ตอนที่25 อารมณ์แปรปรวน

“อืม ขอบใจนะปาลี!”

ปิยะมองปาลีด้วยความซาบซึ้ง

ปาลีตบบ่าปิยะปลอบใจ พอเธอมาถึงห้องทำงานของประธาน นิทัศน์กำลังง่วนอยู่กับการอ่านแผนธุรกิจ

“ท่านประธานคะ นี่คือหนังสือขอลาออกของปิยะ ช่วยเซ็นอนุมัติให้ด้วยค่ะ!”

ปาลีใช้สองมือนำจดหมายลาออกมาวางไว้ที่โต๊ะของประธาน จากนั้นถอยหลังสามก้าว ตอนนี้เธอมองเห็นผู้ชายคนไหนก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

นิทัศน์ส่งเสียงฮึดฮัดเล็กน้อย ตวัดสายตาขึ้นมามองปาลี พูดพลางหรี่ตามองเล็กน้อย “เธอจะลาออกเหรอ? ทำไมล่ะ บ่นว่าเงินเดือนน้อยเหรอ?”

ปาลีได้ยินแล้วก็อดโมโหไม่ได้ มาจนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเป็นความผิดของตัวเองอีกงั้นเหรอ ปาลีพลั้งปากออกไป “ท่านประธานคะ เหตุผลที่ปิยะคิดจะลาออกท่านเองก็คงรู้ดีกว่าใคร ไหนๆ ท่านก็ไม่สนใจเธอแล้ว งั้นท่านก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระเถอะค่ะ!”

คิ้วของนิทัศน์ขมวดเข้าหากัน เขาจ้องปาลีตาไม่กระพริบ เอ่ยน้ำเสียงเย็นชา“เธอกำลังสอนฉันอยู่เหรอ?”

“ไม่บังอาจค่ะ!”

ปาลีเงยหน้าขึ้นมาสบตากับนิทัศน์อย่างดื้อรั้น ถึงปากจะบอกว่าไม่กล้า แต่น้ำเสียงตรงไปตรงมาไม่เปลี่ยนแปลง..........

นิทัศน์แค่นหัวเราะเสียงเบา พลันลุกออกจากที่นั่ง ก้าวเท้าหนึ่งก้าวใหญ่เข้ามาข้างหน้าปาลี ทันใดนั้นก็หมุนตัวจับเอาปาลีกดลงที่โต๊ะทำงานของเขา พูดด้วยแววตาเย็นชา ”เธอมีเหตุผลอะไรถึงมาสั่งสอนฉัน เธอในตอนนี้น่ะ เธอมีสิทธิ์ด้วยเหรอ? ไม่ใช่ว่าเธอคิดจะซื่อสัตย์กับรฐาคู่หมั้นของเธอหรอกเหรอ ทำไมเมื่อวานนี้ถึงได้ทำตัวน่ารักอยู่ในอ้อมแขนของดนุพลล่ะ? เธอกล้าบอกว่าตัวเองไม่ได้ตกหลุมรักตำแหน่งอันน่าเคารพอย่างนายกเทศมนตรีของเขาเหรอ? ก่อนหน้านี้ ที่ฉันทำอะไรเธอไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเธอไม่รักเงิน แต่เป็นเพราะเธอชอบลาภยศมากกว่า ฉันทายถูกใช่ไหมล่ะ หัวหน้าเลขาผู้แสนบริสุทธิ์ของฉัน!”

ตอนแรกปาลีที่จู่ๆ ก็ถูกนิทัศน์จู่โจมกลับแบบนี้ ก็กลัวจนต้องดิ้นรนพักหนึ่ง แต่ทันทีที่ฟังคำพูดครึ่งหลังจากปากนิทัศน์ เธอก็ตกใจจนงงไปหมด ลืมที่จะหลบ จ้องมองนิทัศน์ที่เข้ามาใกล้ตาไม่กระพริบ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่อยากเชื่อ “คุณพูดว่าอะไรนะ? ดนุพลเป็นนายกเทศมนตรี? เขาไม่ใช่...........”

ไม่ใช่จิ๊กโกโล่เหรอ?

ปาลีถูกความรู้ใหม่นี้สะกิดใจขึ้นมา ดนุพลไม่ใช่จิ๊กโกโล่ที่เธอเรียกมาในคืนนั้นจริงๆ ด้วย แล้วทำไมกลายเป็นนายกเทศมนตรีผู้สูงศักดิ์ไปได้ล่ะเนี่ย?

นิทัศน์แค่นหัวเราะ เขาง่วนอยู่กับการคลอเคลียตามต้นคอของปาลี “ไม่ต้องมาตอแหลต่อหน้าฉันหรอก พวกผู้หญิงอย่างเธอน่ะถ้าไม่รักเงินก็รักลาภยศ เมื่อคืนได้กับหมอนั่นไปแล้วใช่ไหมล่ะ เขาทำเธอเสร็จไหม?”

“นี่คุณ...... ปล่อยฉันนะ!”

ปาลีถูกคำพูดยั่วยุของเขาทำให้โกรธสุดๆ เธอกัดลงบนไหล่ของนิทัศน์อย่างแรง ถือโอกาสที่นิทัศน์เจ็บปวด ผลักเขาออกไป แล้ววิ่งไปทางประตูห้องทำงาน

ปิยะส่ายหน้า“ให้ฉันไปเถอะ ฉันมีเรื่องที่ต้องถามเขาให้เข้าใจ จะเลิกกัน ต่างฝ่ายต่างก็ต้องพูดให้ชัดเจน ใช่ไหมล่ะ?”

ปาลีพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง คำพูดของปิยะช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย สุดท้ายก็ทำได้แค่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ “เอางั้นก็ได้ รีบเข้าไปแล้วรีบออกมานะ ไม่ว่ายังไงก็อย่าเชื่อเขาเด็ดขาด แล้วก็ไม่ว่ายังไงก็อย่ายอมให้เขาฉวยโอกาสอีกนะ”

ปิยะพยักหน้าอย่างซาบซึ้งใจ“รู้แล้วล่ะ ฉันรู้ดีว่าอะไรควรไม่ควร”

พูดจบก็เดินสวมรองเท้าส้นสูงเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน

ปาลีกลับมานั่งที่ของตนอย่างไร้เรี่ยวแรง ตอนนี้ในหัวของเธอยิ่งสับสนขึ้นเรื่อยๆ จู่ๆ นิทัศน์ก็มาเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของดนุพลว่าเขาเป็นนายกเทศมนตรี นี่มันทำให้เธอตกใจสับสนเกินไปแล้ว ถึงขนาดที่ตอนนี้เธอทำได้แค่ยอมรับมัน

ถ้าดนุพลป็นจิ๊กโกโล่จริงๆ ล่ะก็ งั้นเธอก็มีเรื่องกับรฐาสักหน่อย บางทีอาจจะมีโอกาสได้ไปอยู่กับเขา แต่ตอนนี้มารู้ว่าดนุพลนั้นเป็นถึงนายกเทศมนตรี เธอก็ยิ่งไม่ดีพอสำหรับเขาเลยน่ะสิ!

ยิ่งคิดยิ่งลำบากใจ ยิ่งคิดยิ่งเศร้า ปาลีล็อกประตูห้องทำงานให้แน่นสนิท แล้วนั่งลงกับพื้นปล่อยโฮออกมาอย่างเจ็บปวดใจ

ในขณะเดียวกัน ปิยะเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน แต่ก็ไม่เจออีกฝ่าย ตอนที่กำลังสงสัย ข้างหลังก็พลันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น แผ่นอกกว้างแข็งแรงแนบชิดเข้ากับแผ่นหลังของเธอ แขนยาวกำยำโอบกอดเธอจากข้างหลังไว้แน่น กลิ่นอายของผู้ชายคนที่คุ้นเคยทำเอาเธออดไม่ได้ที่จะใจเต้นขึ้นมา