ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 145

ตอนที่145เธอเชื่อฉันไหม

จากเดิมที่ไม่พอใจเอกสารโดนแย่งไปแต่พอได้ยินคำที่เขาพูดแล้วความไม่พอใจก็หายไปหมด เห็นเขาน่ารักแบบนี้ก็ช่างมันเถอะ

สองคนว่างไม่มีอะไรทำก็เลยไปกินจิ้มจุ่มเป็นร้านที่มีชื่อเสียงในเมืองJก่อนหน้านี้มีคนจองล่วงหน้าก็จองไม่ได้ วันนี้มาเธอถึงจะรู้ว่านัชชาก็เป็นสมาชิกของร้านนี้

สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าไม่กินเผ็ดกินแต่แกงจืดๆ มีแต่นัชชาคนเดียวที่กินเผ็ดพอกินเสร็จปากของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำมันแล้ว

หลังจากที่จ่ายเงินเสร็จเธอเอาน้ำอัดลมมาหนึ่งขวดดื่มไปด้วยพูดไปด้วย “ไม่กินแกงจิ้มจุ่มชีวิตไม่สมบูรณ์จริงๆ”

ทั้งสองคนเดินมาถึงตรงหน้าพอดี พอได้ยินคำนี้เตชิตก็ดึงเธอมาอยู่ตรงหน้าก้มตัวลงนิดๆแล้วนัชชาอยู่ตรงกลางระหว่างรถยนต์กับเขา

ตาที่ดำมืดมนแล้วมองไปทางแก้มของเธอที่แดงๆ แล้วยิ้มที่มุมปาก “ไม่สมบูรณ์?”

พูดจบเขาก็ก้มหัวลงไปจูบบนปากที่แดงๆ แดงเพราะเผ็ดหรือโดนกัดก็ไม่รู้

เขาพุ่งเข้ามาทำให้นัชชาตกใจไปหมด หางตามองไปทางถนนที่มีคนเดินไปมาหัวใจเต้นแรงจนจะออกจากหน้าอก “อือๆๆๆ......”

คำที่อยากจะพูดก็พูดไม่ออก เตชิตไม่ให้โอกาสเธอหายใจแย่งทุกอากาศในปากของเธอไปหมด

แค่จูบเดียวทำให้เธอหายใจไม่ได้เลย

ผู้ชายยื่นตรงมือไปจับที่คางของเธอมองไปทางปากที่แดงไปกว่าเดิมอย่างพอใจ “ตอนนี้ชีวิตของฉันสมบูรณ์แล้ว

นัชชาอึ้งไปเลยสักแป๊บถึงจะเข้าใจความหมายของเขา หัวใจก็เต้นแรงเหมือนเดิมอีกครั้ง

“ขึ้นรถ”เตชิตยกมือไปเคาะที่หน้าผากของเธอเบาๆ

พอนัชาได้สติกลับก็เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ

รัดเข็มขัดเสร็จ เธอนึกเรื่องราวของเช้านี้ได้ก็เลยเล่าให้เขาฟังหมดๆ “อ๋อ นายได้ไปกดดันบริษัทบอยูจริงๆเหรอ”

สายตาของผู้ชายมองทางหน้าของเธอ “เธออยากจะมาช่วยพูดให้เขา?”

“ไม่ใช่!”นัชชากลัวเขาจะเข้าใจผิดก็เลยรีบแก้ตัว “ที่ตระกูลฤทธิเดชเป็นแบบนี้ฉันไม่รู้สึกสงสารเลย แต่ฉันไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีกไม่อยากจะยุ่งเลยนิดเดียว นายเข้าใจไหม?”

“ถ้าปล่อยไปแบบนี้มันง่ายเกินไปแล้ว”

“ฉันรู้ว่านายอยากจะแก้แค้นแทนฉัน สำหรับฉันแล้วเรื่องพวกนี้ผ่านไปแล้ว จบตั้งแต่วันที่ศาลประกาศผลแล้ว ตอนนี้ฉันอยากจะอยู่กับนายดีๆไม่อยากจะยุ่งกับพวกเขาอีก”นัชชามองไปทางเขาอย่างจริงจัง “สำหรับฉันแล้วนายคือคนนั้นที่ฉันควรจะไปทุ่มเทด้วย”

คำนี้ของเธอทำให้หัวใจที่วุ่นวายของเตชิตนิ่งสงบไป ทุกอย่างที่เขาทำเพราะนัชชาถ้านัชชาไม่ชอบเขาทำไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร?

ตอนนี้ตระกูลฤทธิเดชใช้ชีวิตอย่างยากลำบากแล้ว เตชิตไม่ได้ทำอะไรก็แค่ถ่วงเวลาไปงั้นๆ ถ้าพวกเขาอยากจะตั้งตัวใหม่ก็คงจะยาก

ลังเลไปสักแป๊บ เตชิตยอมแล้ว “ได้ ฉันตกลงกับเธอ’

นัชชาโล่งอกไปแล้วยิ้มบานให้เขา “ขอบใจนายมากๆนะ”

ในสายตาของเตชิตเต็มไปด้วยรอยยิ้มของนัชชา เขายกมือไปลูบที่หัวของเธอ “ยัยบ๊อง”

เธอคงไม่เชื่อแน่นอน

พูดคำโกหกหาข้อผิดสังเกตได้ง่ายมากโดยเฉพาะต่อคนที่เรารัก

เขาไม่ได้พูดอะไรยื่นมือไปกดที่กล่องลับในรถในนั้นมีกล่องบุหรี่วางอยู่ นัชชาใช้หางตามองเห็นก็ยกมือไปกดที่มือของเขา “ทำไมไม่พูด”

การกระทำน้อยๆของเธอทำให้รู้เลยว่าวันนี้เธอต้องถามจนได้คำตอบเพราะเขาผิดปกติมากเกินไปแล้ว

เตชิตขมวดคิ้วมองไปทางมือของทั้งสองที่ทับกัน ปากขยับเล็กน้อยทำให้รู้ว่าในใจของเขาก็กำลังขัดแย้งกันอยู่ “นัชชาฉันไม่ อยากจะหลอกเธอ”

พอได้ยินแบบนี้มือของนัชชาที่ทับบนมือของเขาอยู่เริ่มหดตัวแล้วออกจากมือของเขาทันที คำนี้ของเขาเริ่มทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

สุดท้ายเตชิตก็จุดบุหรี่แท่งนั้น ในตอนที่มีอารมณ์แย่มากๆมีแต่บุหรี่เท่านั้นที่ทำให้เขาสงบได้

เกิดมา32ปีไม่เคยลังเลมากขนาดนี้มาก่อนในสมองเต็มไปด้วยคำโถกเถียง บอกเธอหรือไม่บอกเธอ?

เทียบกันแล้วก็ไม่กล้าเสี่ยง ผลที่บอกเขาไปไม่ใช่สิ่งที่เขาจะรับได้

ในตอนที่เขาเงียบหัวใจของนัชชาเหมือนเริ่มหดตัวหายใจลำบาก “ตกลง......เป็นเรื่องอะไร?”

“เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเธอ”ควันบุหรี่ลอยออกจากปากเขา “เป็นแค่เรื่องธรรมดาต้องใช้เวลามาย่อยสลาย พูดความจริงฉันรู้ว่าฉัน ไม่มีทางปกปิดได้แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะสารภาพ”

มือของผู้ชายที่คีบบุหรี่อยู่สั่นเบาๆ ถ้าไม่สังเกตดีๆคงมองไม่เห็น “นัชชา เธอยอมเชื่อใจฉันไหม”