ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 163

ตอนที่ 163 ให้โอกาสเขาอีกครั้งได้หรือไม่

คำพูดของเธอเพียงประโยคเดียวทำให้ปรัณเงียบกริบไปเลย เมื่อเช้าวันนี้เห็นเตชิตเมาจนไม่รู้ความถูกหามมาส่งที่นี่ เขาได้คิดถึงสาเหตุของเรื่องนี้ไว้แล้ว สิ่งที่ทำให้ผู้ชายปล่อยปะละเลยตัวเองจนถึงขั้นบ้าคลั่งได้ขนาดนี้ ต้องเป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสมากจริงๆ

แม้ว่าเรื่องนี้จะอยู่ในการคาดเดา แต่เขากลับนึกไม่ถึงเลยว่าจะเกี่ยวข้องกับทีนาร์

สีหน้าของปรัณเปลี่ยนไปเล็กน้อย เรื่องที่เตชิตเป็นกังวลที่สุด สุดท้ายก็เกิดขึ้นจนได้ เขาทำทุกวิถีทางที่จะปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ แต่ท้ายสุดนัชชาก็รับรู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของทีนาร์จนได้

ดังนั้นเมื่อผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่เข้มแข็งเริ่มลุกลี้ลุกลน จนไม่รู้จะจัดการเรื่องนี้ยังไง ถึงขั้นปล่อยตัวใช้แอลกอฮอล์มาช่วยเยียวยาตัวเอง

ในใจของปรัณสับสนไปหมด ข้ออ้างมากมายที่สามารถบอกปัดคำถามคาใจของนัชชา คำพูดเพียงประโยคเดียวกลับกลอกไปมา สุดท้ายเขาเลือกที่จะพูดความจริงออกมา “ผมรู้”

สองมือของนัชชากำแน่นขึ้นมาทันใด เล็บจิกเข้าไปในเนื้อกลางฝ่ามือ จิกเข้าไปจนเจ็บปวดไปทั้งตัว คำแต่ละคำที่พูดออกมาต้องใช้พลังมหาศาล “..........พวกคุณทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมดหรอ?”

เสียงของเธอสั่นจนพูดไม่เป็นคำ ราวกับว่า ถ้าปรัณให้คำตอบคือใช่ จิตใจของเธอคงพังทลายลงในพริบตา

“นัชชา คุณใจเย็นก่อนนะ เรื่องทั้งหมดไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดหรอก ผมรู้ว่าตอนนี้คุณรู้สึกเหมือนโดนทรยศหักหลัง คุณมีสิทธิ์ที่จะสงสัยในทุกๆเรื่อง แต่สิ่งหนึ่งที่คุณต้องเชื่อก็คือ นอกจากคุณแล้วเตชิตไม่มีทางจะรักคนอื่นได้อีก” ปรัณมองตาคู่นั้นที่กำลังเศร้าเสียใจของเธออย่างแน่วแน่ ในใจก็กำลังทุกข์ทรมานกับสาวน้อยที่อายุเพียง24ปีแต่กลับต้องมาเจอเหตุการณ์อันแสนทุกข์ทรมานครั้งแล้วครั้งเล่า “ทุกเรื่องที่คุณอยากรู้ ผมสามรถบอกคุณได้ ขอเพียงแค่คุณถามออกมา”

ทุกเรื่องงั้นหรอ?

นัชชากระพริบตาเล็กน้อย ใจลอยอยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่พูดอะไรออกมา เหมือนจู่ๆได้รับสิทธิ์เป็นผู้สอดแนมที่รู้ได้ทุกเรื่อง จึงไม่รู้ว่าจะเริ่มถามจากเรื่องไหนดี ในใจของเธอมีคำถามมากมาย เธอผูกเรื่องโยงใยไปหมด แทบจะทำให้เธอหายใจไม่ออกขึ้นมา

ปรัณมองออกว่าเธอกำลังสับสน พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร “ผู้หญิงที่ลิลล่าเขตเหนือชื่อทีนาร์ อายุน้อยกว่าเตชิตสองปี ผมไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เตชิตเคยกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขาทั้งสองหรือไม่ สำหรับเตชิต ทีนาร์เป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ไม่มีมากกว่านี้แน่นอน”

นัชชานึกถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมา ที่ประตูหน้าลิลล่าเขตเหนือคำพูดที่ดูพูดอย่างเร่งรีบของเตชิต ดูเหมือนเป็นการหยอกล้อกัน “เขาไม่ได้มีวามสัมพันธ์ทางสายเลือดกันใช่ไหม?”

ปรัณนิ่งไปสักพัก พยักหน้า “ใช่”

เขาเบิกตาขึ้น เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ พูดต่อ “หรือคุณสงสัยว่าไม่ได้มีสัมพันธ์ทางสายเลือดแต่ทำไมเป็นพี่น้องกันใช่หรือไม่?”

คำพูดของปรัณกระเทือนไปถึงใจของนัชชา จริงๆแล้วสิ่งที่เธอสนใจที่สุดยากที่จะเข้าใจที่สุดก็คือเรื่องนี้

ถ้าเขายอมเปิดใจพูดสักหน่อย คงไม่ทำให้เหตุการณ์เมื่อคืนขึ้นมา

ปรัณถอนหายใจเฮือกใหญ่ เสมือนพี่ชายกำลังปลอบด้วยความอ่อนโยน “แต่คุณก็วางใจได้นะ เตชิตไม่ได้คิดกับเธอในความสัมพันธ์แบบชู้สาวแน่นอน นัชชา ผมหวังว่าในเรื่องนี้ คุณคงจะเชื่อใจเขานะ”

เขารู้จักกับเตชิตมานานหลายปี เข้าใจเรื่องราวของผู้ชายคนนี้ทั้งหมด บุคลิกนิสัยแบบเขามิอาจก่อเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้

ปมในใจที่ผูกระโยงระยางกันถูกปลดออกไปบางส่วน ในความสงสัยนานาอันที่จริงแฝงไปด้วยความน้อยใจมากกว่า “ทำไมเขาถึงไม่บอกฉันมาตรงๆ สำหรับเขาแล้ว ฉันเป็นคนที่ไม่ควรค่าแก่การเชื่อใจงั้นหรอ?”

“ก็เป็นเพราะเขาแคร์และเป็นห่วงคุณมาก จึงเลือกที่จะปิดบัง” ปรัณหัวเราะขึ้น “ถ้าคุณไม่สำคัญกับเขา เขาคงจะพูดออกมาทั้งหมด ที่เขาไม่บอกคุณ เพราะเขาให้ความสำคัญกับคุณมาก เกรงว่าคุณจะเก็บไปคิดมาก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะเสี่ยง เกรงว่าจะเสียคุณไป”

เป็นคนนอก คอยดูอยู่เคียงข้าง ในฐานะที่เป็นผู้ที่คอยดูอยู่ข้างๆทั้งสอง ปรัณรู้ดีว่าเตชิตรักนัชชายิ่งกว่าตัวเอง และนัชชาก็ตกอยู่ในห้วงความรักนี้มานานแล้ว

ถ้าระหว่างทั้งสองสามารถมีหนึ่งคนที่ไม่ต้องแคร์อะไร คุณสองคนจะเจ็บปวดทรมานเหมือนกันได้ขนาดนี้เชียวหรอ?

“เตชิตไม่ใช่คนหลายใจหรืออารมณ์ความรู้สึกกับใครง่ายๆ เขาเคยผ่านชีวิตที่ไม่ค่อยดีนักมาช่วงหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยถูกกับผู้หญิง ต่อต้านความสัมพันธ์แบบต่างเพศ แต่คุณถือเป็นกรณีพิเศษ ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเลยว่าเขาจะไปรักคนอื่น ทั้งหมดของชีวิตให้คุณเพียงคนเดียว” ปรัณมองเข้าไปในตาของเธออย่างลึกซึ้ง คิดถึงเรื่องเหล่านี้เขาก็อดใจไม่ได้ เขาหวังจะให้มีสักคนมาอยู่เคียงคู่เตชิตจริงๆ น้ำตาอุ่นๆไหลรินลงนใบหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวด “เขามักจะแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว แอบแก้ไขปัญหาทั้งหมดคนเดียว ไม่ได้ไม่อยากบอกคุณ แต่เขาชินกับการที่จะต้องแบกรับความรู้สึกทุกข์ทรมาน ให้โอกาสเขาสักครั้งได้ไหม? ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาต่อสู้ความลำบากเพียงคนเดียว ไม่ง่ายเลยจริงๆ”