ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 430

ตอนที่430แผนซ้อนแผน

“ไม่”เขาปฏิเสธคำสารภาพรักของหล่อนอย่าไงม่มีชิ้นดี“หากผมไม่มีอะไรเลยคุณไม่มีทางที่จะรักผมหรอก”

เตชิตพูดอย่างชัดเจนประทินได้แต่คิดที่จะอยู่กับเขาอย่างบ้าคลั่งไม่ใช่ว่าหล่อนรักตัวเองขนาดนั้นแต่ว่าหล่อนรับไม่ได้กับสภาพที่ตัวหล่อนเองถูกทิ้งการไม่ได้อยู่ในสายตาเขานี่แหละตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงตอนนี้หล่อนรักแค่ตัวหล่อนเองเท่านั้น

ประทินได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธไปมาอย่างเอาเป้นเอาตาย“ไม่ใช่นะเตชิตคุณไม่รู้หรอว่าฉันสนใจคุณขนาดไหนหากว่าไม่ได้รักจริงฉันจะทำแบบนี้ทำไม?”

นับตั้งแต่วินาทีที่หล่อนจับตัวธีมนต์หล่อนก็รู้ว่าไม่มีทางหลบหนีไม่ว่าท้ายสุดแล้วจะจบยังไงก็ไม่ทางรอดพ้นโทษแน่ๆ

ประทินเลยสร้างเหตุผลให้ตัวเองขึ้นมาว่าเพราะหล่อนรักเขามากหล่อนถึงรับได้กับสถานการณ์นี้

“คุณก็รู้ว่าฉันเกลียดนัชชาขนาดไหนไหมก่อนหน้านี้หล่อนก็ไม่ได้อยุ่เมืองJก็เหฌนว่าคุณก็ยังคงระลึกถึงแต่มันตลอดเวลาตอนนี้มันกลับมามันทำให้สิ่งที่ฉันทำให้คุณตลอดระยะวเวลา3ปีที่ผ่านมานั้นมันกลายเป็นความพ่ายแพ้ไม่มีชิ้นดีเตชิตคะมันไม่ควรมาแทรกกลางระหว่างเราถ้าไม่มีมันเหตุการณ์ต่างๆก็ไม่มีทางกลับตาลปัตรมาเป็นแบบนี้หรอก!”เมื่อพูดถึงนังผู้หญิงคนนั้นถึงแม้ว่านัชชาจะไม่ได้อยู่ตรงหน้าก็ตามประทินก็ยังเกลียดจนกัดฟันไปตามนั้น

เตชิตเห็นกองไฟความเครียดแค้นที่อยู่ดวงตาของเธอกำลังลุกโชนไม่ว่าจะพูดยังไงเขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้แต่เพราะต้องถ่วงเวลาและทำให้เธอยอมแพ้“หากไม่มีนัชชาเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกเพราะผมคิดว่าชีวิตนี้ทั้งชีวิตไม่คิดที่จะแต่งงานเรื่องพวกนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนัชชาเธอเลย”

คำพูดประโยคทำให้ใจของประทินดีขึ้นหน่อยในดวงตาของหล่อนมีประกายความหวังอยู่“ไม่ใช่หรอกค่ะเตชิตเมื่อก่อนที่คุณคิดแบบนั้นเพราะว่ามสิบกว่าปีที่ผ่านมานั้นฉันยังไม่ปรากฎตัวขึ้นแต่ตอนนี้ฉันอยู่ข้างๆคุณแล้วทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้วอยู่กับฉันได้ไหม?ฉันจะดีกว่าคนอื่นๆของคุณ!”

“เธอจับตัวธมนต์แล้วจะให้ฉันอยู่กํบเธอได้ยังไง?”เตชิตพูดตามหลังประโยคที่หล่อนเพิ่งพูดเสร็จ“ตอนนี้วางมือก็ยังไม่สายเกินไปนะ”

ประทินเห็นสายตาที่กำลังส่องประกายนั้นวูบลงไปหล่อนจ้องหน้าอันเหลาที่อยู่ด้านหน้าสีหน้านึกไม่ถึงประมวลผลการสูญเสียสุดท้ายกลายเป็นความแน่วแน่“ไม่เตชิตตอนนี้ฉันจะอยู่กับคุณ”

หล่อนเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเพียงแค่หล่อนได้ตัวเขามาถึงแม้ว่าจะเปลี่ยนอะไรไม่ได้อย่างน้อยก็สร้างรอยแผลในใจให้นัชชาหากว่าไม่ได้ขึ้นมาหล่อนก็จะใช้วิธีการที่ทำให้ทุกคนลืมไม่ลง

พูดเสร็จประทินก็เงยหน้าจูบเขาเตชิขมวดคิ้วและพยายามหลบหลีกเขาพยายามที่จะควบคุมตัวเองแต่ว่าร่างกายของเขากลับไม่สามารถควบคุมได้

การสัมผัสของประทินทำให้เขารู้สึกขยะแขยงที่สุดขนาดที่ว่าตรงไหนเข้าใกล้หน่อยมันทำให้กระดูกยังรู้สึกถึงการต่อต้าน

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรยิ่งเขาอยากหลบความต้องการของประทินยิ่งทวีคูณขึ้นหล่อนเอื้อมมือไปกระชากเสื้อเชิ้ตของเขาปลดกระดุมแต่ละเม็ดด้วยปลายนิ้วมือทั้งสี่เม็ดหล่อนยื่นมือไปยังเสื้อเชิ้ตลูกบรเสณหน้าอกของเขาที่อยุ่ด้านล่าง.....

กล้ามหน้าอกเป็นก้อนผิวหนังที่เรียบเนียนไร้รอยเตชิตได้แค่รู้สึกว่ามือคู่นั้นมันเป็นมืออาบยาพิษที่กำลังพ่นพิษบนร่างกายของเขาเขารีบกำมือข้างนั้นที่กำลังวุ่นวายอยุ่บนกล้าหน้าอกเขา“ประทิน!”

ประทินเองก็ยังไม่รับรู้ถึงอาการปฏิเสธของเขากระซิบข้างหูของเขาพลางพูดว่า“เตชิตจูบฉัน”

หล่อนจำได้ดีว่าเตชิตเคยดึงนัชชาแล้วจูบอันดื่มด่ำในอ้อมกอดทุกครั้งในยามค่ำคืนดึกดื่นหล่อนมักจินตนาการให้ตัวเองว่าเขาก็ทำแบบนั้นกับหล่อนเหมือนกัน

ก่อนหน้านี้เตชิตก็เตรียมใจไว้แล้วแต่ว่าเรื่องก้มาถึงขนาดนี้แล้วมองใบหน้าที่ทำให้เขาเกลียดยิ่งกว่าเกลียดร่างกายเขาเหมือนโดนสะกดจุดไว้ขยับไม่ได้เขาทำเรื่องที่จะสนิทสนมกับประทินไม่ได้อย่าคิดถึงการจูบเลย

สิ่งที่หล่อนวิตกกังวลนั้นถูกพิสูจน์ในทันทีเพราะวินาทีหลังจากนั้นเตชิตบีบคอเธอไม่ได้มีความพยายามที่จะอดทนเหมือนก่อนหน้านี้เลยในดวงตานั้นมีแต่ความเกลียดและความอาฆาต

ต้นคอมันเจ็บปวดประทินรู้สึกได้ว่าอากาศที่ปากยิ่งเบาบางลงเธอถูกตรึงไว้ติดกับผนังกำแพงผนังกำแพงสีขาวด้านหลังมันทั้งแข็งทั้งเยือกเย็นเธอพยายามดิ้นรน“เตเตคะ...”

“อย่ามาเรียกกู!”“เสียงคำพูดของเขาไม่กี่คำนั้นเล็ดลอดออกมาจากไรฟัน”หน้าอันหล่อเหลาของเขามันกลายเป็นสีแดงกล่ำเต็มด้วยความโกรธเสียงที่ดังอยู่รอบตัวนั้นเหมือนเสียงของปีศาจในขุมนรก“เธอควรจะขอบคุณเด็กนะที่ไม่เป็นไรไม่งั้นแกก็จะกลายเป็นหมาที่ตายในมือฉัน!”

เขาไม่ใช้คำว่าคนมาเปรียบเทียบอะไรแล้วยิ่งใช้คำว่าหมามาเปรีบเทียบนี่ก็ถือว่าเป็นการดูถูกอย่างหนึ่งแล้ว

ทุกอย่างที่เสแสร้งมาทั้งหมดถูกทลายลงเมื่อเจอธีมนต์ประทินถึงได้ตั้งสติได้แต่ว่าความฝันอันสั้นนี้หล่อนไม่อยากให้จบแบบข้อสรุปนี้

หล่อนใช้สายตามองไปยังประตูที่มีขวดเล็กๆสีเงินวางอยู่นึกถึงวิธีเวลาและวิธีการใช้งานหล่อนวางมือทับมือของเขาที่คอของตัวเอง“เตชิตคุณอยากฆ่าฉันใช่ไหมดีเลยใช้แรงอีกแค่ฉันตายเรื่องทุกอย่างก็จบหากฉันมีชีวิตอยู่ต่อฉันจะไม่ปล่อยให้คุณกับนัชชาสุขสบายแน่!”

มาถึงจุดนี้สถานการณ์แบบนี้เตชิตที่เกลียดหล่อนยิ่งกว่าอะไรประทินที่พยายามใช้ชีวิตตัวเองยั่วโมโหเขามันทำให้เตชิตมีแรงเกลียดขึ้นมาอีก

นิ้วมือทั้งห้านิ้วที่บีบแรงยิ่งขึ้นอีกโดยไม่รู้ตัวในดวงตาดำนั้นมันมืดมิดมืดขนาดเหมือนบ่อหน้าที่ไม่เห็นก้นบ่อเขาเห็นใบหน้าของประทินยิ่งแดงขึ้นเรื่อยและก็ซีดขาวแรงที่ปลายนิ้วมือนั้นก็เพิ่มขึ้นเช่นกันขณะที่พละกำลังนั้นใช้เกือบถึงที่สุดแต่มีผลข้างเคียงเกิดขึ้น

ร่างกายของเขาไม่รู้เป็นอะไรอยู่ดีๆก็ไม่มีแรงสมองก็มีนๆเขาพยายามที่ใช้แรงอีกแต่ใจกลับสั่นยืนไม่ได้....