ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 429

ตอนที่429อยากได้เขา

เตชิตรับสายชนัยคนขับรถที่เป็นพยานบอกว่าเด็กไม่ได้อยู่กับประทินพวกเขาแยกกันเป็นไปได้ว่าหนึ่งคือเด็กถูกพามาที่นี่ก่อนหน้านี้แล้วสองคือเด็กถูกขังไว้ประทินไม่ได้พาออกมา

เตชิตมองว่าข้อสองจะเป็นไปได้มากกว่าชนัยจึงรีบให้คนตามหาคิดว่าจะเจอในไม่ช้า

เตชิตไปตามที่อยู่ที่ประทินให้เป็นโรงแรมเล็กๆบนถนนการค้าป้ายโรงแรมยังติดไม่เสร็จเลยหน้าเคาท์เตอร์เพียงเพียงป้าตัวดำคนนึงนั่งอยู่

เตชิตเงยหน้าขึ้นไปดูนิดนึงทั้งตึกสูงแค่สี่ชั้นเขาเดินเข้าไปข้างในได้ยินเสียงต้อนรับจากหญิงสาวหน้าเคาท์เตอร์

ทันทีที่ได้เห็นผู้ชายรูปงามเดินเข้ามาเธอก็หน้าแดงขึ้นมา“สุดหล่อจะมาพักที่นี่เหรอจ๊ะ”

เตชิตเดินไปข้างหน้ามองดูผู้หญิงคนนั้นอย่างละเอียดให้แน่ใจว่าเธอกับประทินไม่ได้เป็นพวกเดียวกัน

“เมื่อกี้มีคนเข้ามาไหม”

ร้านของเราเพิ่งเปิดไม่นานแขกมาพักยังไม่เยอะค่ะย้อนนึกไปก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้มีผู้หญิงเข้ามาคนหนึ่งไม่ได้พกบัตรประจำตัวประชาชนด้วย“คุณมาพบเธอเหรอคะ”

อืมเตชิตทำเสียงตอบรับและถามต่อว่า“เธอมาคนเดียวหรือเปล่า”

“ใช่ค่ะฉันไม่เห็นว่าเธอจะพาใครมาด้วยชั้น4ห้องแรกนะคะคุณขึ้นไปได้เลยค่ะ”

พอรู้ว่าประทินมาคนเดียวเตชิตก็โล่งอกขึ้นถ้าไม่มีเด็กอยู่ด้วยอย่างน้อยก็ไม่กล้าข่มขู่อะไรเขามากมายประทินไม่น่าจะกล้าทำอะไรธีมนต์ในตอนนี้

เตชิตหันไปขึ้นบันไดพื้นที่ถูกทำแบบลักไก่ส่งเสียงดังตลอดตั้งแต่ชั้น1ถึงชั้น4พอถึงหน้าห้องแรกของชั้น4เขาก็ยืนนิ่งมองดูประตูที่ทาด้วยสีขาวบานนั้นจมูกก็ยังได้กลิ่นของสีทาบ้านอยู่เลย

เขายกมือขึ้นเคาะประตู3ครั้ง2ครั้งสั้น1ครั้งยาวตามสัญลักษณ์ของเธอ

รออยู่พักใหญ่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาประตูก็ยังปิดอยู่ตามเดิมเตชิตยกมือขึ้นจะเคาะอีกครั้งแต่ไม่ทันได้เคาะประตูก็เปิดขึ้นมาก่อน

เอี๊ยด.....เสียงดังขึ้นล็อคประตูค่อยๆคลายบานประตูค่อยๆเปิดกว้างขึ้นเป็นช่องยิ่งเปิดก็ยิ่งกว้างสุดท้ายประทินก็ปรากฎมาจากช่องนั้น

เธอสวมชุดกระโปรงผ้าชีฟองยาวสีนู้ดพริ้วสลวยมันไม่สอดคล้องกับดวงตาอำมหิตของเธอในตอนนี้เลย

ดวงตา4ดวงประสานกันเตชิตนิ่งเหมือนเป็นภูเขาแค่ยืนเฉยๆแบบนี้ก็ทำให้หัวใจของประทินหวั่นไหวแล้ว“เตชิตคุณมาแล้วเหรอคะ”

“เข้าไปคุยข้างในเถอะ”เตชิตมองผ่านไปด้านหลังประทินแวบเดียวก็เห็นทุกอย่างในห้องได้อย่างชัดเจน

ประทินเปิดทางให้เตชิตได้เข้ามาในห้องตอนแรกเธอก็กลัวอยู่ว่าเขาจะพาใครมาด้วยหรือเปล่าแต่ไม่ไม่มีอะไร

พอเขาเดินเข้ามาประทินก็ปิดประตูกลับไปเหมือนเดิมขณะเดียวกันก็เปิดขวดสีเงินเล็กๆในมืออกมามือหนึ่งพาดไปทางตู้ใส่เสื้อผ้าใกล้ตัวการกระทำพวกนี้แล้วเสร็จอย่างรวดเร็วเพราะมีการฝึกซ้อมมาก่อนแล้ว

ทั้งห้องมีแค่โต๊ะหนึ่งตัวเก้าอี้หนึ่งตัวเตียงหนึ่งเตียงขนาดทีวีสักเครื่องยังไม่มีเลยเพราะเป็นห้องแรกของชั้น4เลยไม่มีหน้าต่างถือว่าเป็นห้องที่ทรุดโทรมมาก

ประทินเดินไปด้านหน้าเขาไม่พูดอะไรมากก็ดึงมือหนาๆของเขามาแต่เตชิตตั้งสติได้ก็รีบหลบแล้วรวบมือของเธอไปไว้ด้านหลัง

ประโยคนี้ทำให้เขาเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าระเบิดที่เธอติดไว้บนตัวธีมนต์หัวใจของเขาเหมือนถูกระเบิดออกเป็นชิ้นๆในคอมันจุกจนพูดไม่ออก“อย่าทำอันตรายเขา”

คำพูดล้านคำหมื่นคำพูดถึงตรงนี้ก็เหลือแค่ประโยคนี้ประโยคเดียว

“ฉันรู้ว่าคุณรักเด็กคนนี้ที่สุดถ้าคุณยอมเป็นของฉันฉันจะไม่ทำอะไรเขา”ประทินจูบลงบนริมฝีปากเซ็กซี่ของเขามันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อนเลย

ดูเหมือนว่าร่างกายจะมีกระแสไฟฟ้าวิ่งตามริมฝีปากของเธอตลอดจนถึงส้นเท้าตัวประทินเหมือนโดนไฟช็อตแต่การจูบไม่สามารถช่วยได้เธอต้องการมากกว่านี้

และยิ่งเธอมีความสุขมากเท่าไหร่เตชิตยิ่งทรมาณมากเท่านั้นมันยากแค่ไหนที่ต้องยับยั้งความอยากที่จะผลักเธอออกไป

“เตชิตคุณรู้มั้ย.......”ประทินจูบไปที่คางคอคอหอยของเขาไม่หยุด“ฉันอยากได้คุณมานานแล้วฉันรอเวลานี้มาตั้งสามปีและตอนนี้คุณกำลังจะเป็นของฉัน”

ประโยคนี้ทำให้รู้ชัดเจนแล้วว่าเธอต้องการอะไรเตชิตรู้ว่าเขาขัดขืนไม่ได้ได้แต่ถ่วงเวลาให้ชนัยไปหาลูกชายให้พบ

“คุณรักผมมั้ย”เขาถามด้วยความสงสัย

ประทินคิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดเรื่องแบบนี้ออกมาถึงตอนนี้เธอค่อยๆก้มหน้าลงไป“ฉันรักคุณที่เป็นคุณรักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นคุณ”

“เพราะอะไรเตชิตพยายามข่มความรังเกียจที่สะสมมานาน“เพราะหน้าตาหรือฐานะของผมล่ะ”

“ไม่ใช่นะ”ประทินตื่นเต้นขึ้นมาเสียงก็สูงขึ้นตามมา“ฉันรักคุณจริงๆถึงคุณจะไม่มีอะไรเลยฉันก็รักคุณ”