ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 467

ตอนที่467 คิดถึงเป็นอย่างมาก

นัชชามองดูณัชชนม์ดึงผ้าห่มขึ้นห่มให้เมทนี เธอเติมน้ำอุ่นยื่นให้เธอ “แม่ ดื่มน้ำก่อน หนูคุยกับหมอมาแล้ว พ่อเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ แต่ปัญหาจริงยังไม่แน่ชัด ต้องรอตรวจพรุ่งนี้ถึงจะรู้ หนูว่าจะย้ายพ่อไปโรงพยาบาลของพี่ปรัณ”

“แล้วหมอบอกอะไรอีกมั้ย พ่อของลูกเป็นแบบนี้จะเป็นอันตรายถึงชีวิตมั้ย”

“ไม่ถึงขั้นนั้น แต่ต้องทำการผ่าตัด หนูเลยอยากย้ายโรงพยาบาล” นัชชาไม่ได้บอกเธอทุกอย่าง เธอกลัวว่าแม่จะรับไม่ไหว

“หมอปรัณหรอ” เธอนึกไม่ออก “คือ.......”

“เป็นเพื่อนของเตชิต” นัชชาพูดขึ้น “ดีกว่าที่นี่หน่อย ถ้าพ่อไปรักษาที่นั่นคงไม่มีปัญหาอะไร”

“ก็ดีๆ มีคนรู้จัก อะไรๆจะได้ง่านขึ้น”

นัชชามองดูคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ใส่สายเครื่องช่วยหายใจ

เธอน้ำตาคลอ ปวดใจ ในความรู้สึกเธอยังเป็นหน้าที่เขายังวัยรุ่นอยู่เลย แต่พอตอนนี้มาดูดีๆเธอรู้สึกว่าเขาแก่ตัวลงแล้ว

นัชชาสูดหายใจเข้าพยายามกลั้นไว้ ไม่อยากให้ณัชชนม์เสียใจมากกว่านี้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกไปโทรหาปรัณ

ไม่นานสายก็ถูกรับ เขาทักด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ฮัลโหล”

“พี่ปรัณ นัชเอง”

เสียงเธอสั่นๆ ปรัณได้ยินตกใจ เขานึกว่าเป็นเรื่องของเตชิต “เป็นอะไรไป มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอ”

“นัชไม่ได้เป็นไร แต่พ่อเป็น” นัชชามองดูกำแพงสีขาว เธอเครียด “เช้านี้ อยู่ๆเส้นเลือดในสมองก็ตีบฉับพลัน ตอนนี้รักษาอยู่ที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าค่อนข้างร้ายแรง ต้องผ่าตัด”

“ตอนนี้พ่อเป็นยังไงบ้าง”

“ตอนนี้นอนสลบอยู่ หมอไม่ให้เคลื่อนย้าย ต้องรอพรุ่งนี้”

“งั้นพรุ่งนี้เช้าพี่หาคนไปรับมาที่นี่ พี่มีเตียงเคลื่อนย้ายผู้ป่วย ย้ายมานี่นัชไม่ต้องเป็นห่วง ที่นี่มีหมอด้านสมองที่เก่งที่สุดในประเทศ” ปรัณพูดให้กำลังใจเธอ กลัวเธอจะแบกรับความเครียดไม่ไหว

นัชชารู้สึกซาบซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะพี่ปรัณ นัชไม่รู้จะทำยังไง รบกวนพี่ด้วยนะคะ”

“ไม่ต้องเกรงใจ คืนนี้นัชอยู่เป็นเพื่อนพ่อไปก่อน แล้วพรุ่งนี้รอพี่ไปรับ”

“ค่ะ”

หลังจากวางสาย คำพูดของปรัณทำให้เธอสบายใจขึ้น เธอไม่กล้าคิดว่าถ้าพ่อเธอเป็นอะไรไป เธอกับแม่จะทำยังไง

ครั้งแรกที่นัชชาประสบความกดดัน เธอมอบหน้าที่ให้ติณณาดูแล ดีที่ชนุดมพาธีมนต์ไปอังกฤษ ไม่งั้นเธอคงดูแลไม่ไหว

ปรัณใช้ให้คนหาห้องเดี่ยวให้เมทนี ตอนกลางคืนณัชชนม์เลยมีที่นอนเฝ้า นัชชากลับบ้านไปเก็บของใช้ส่วนตัว

ถ้าต้องผ่าตัดจริงๆ ของพวกนี้ต้องได้ใช้

ตอนกลางคืนเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอหิ้วของมากมายในมือ

จู่ๆเธอก็รู้สึกเหนื่อย เหมือนมีบางอย่างทับที่อก หายใจไม่ออก เธอภาวนาทุกวัน ขอให้ผ่านพ้นไปเร็วๆ

นัชชาดีใจ น้ำตาคลอ “งั้นต้องรบกวนคุณหมอด้วยนะคะ”

“ไม่ต้องเกรงใจครับ คุณเป็นเพื่อนหมอปรัณผมต้องดุแลแน่นอน”

ปรัณก็โล่งใจเหมือนกัน “หมอปสันน์เก่งมาก ถ้าหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรก็คนไม่เป็นอะไรจริงๆ อย่ากังวลไปเลย”

นัชชาโล่งใจ นอกจากขอบคุณเธอไม่รู้จะพูดอะไร

กลับมาถึงห้อง นัชชาบอกข่าวดีกับณัชชม์ พวกเธอสบตากัน อยู่น้ำตาก็ไหล

เมทนีตื่นมา ไม่ได้พัก เขาต้องทำการตรวจร่างกาย มีปรัณอยู่ทุกอย่างสะดวก ไม่ต้องต่อคิว ไม่ต้องรอผลตรวจนาน ตรวจเสร็จผลก็ออกเลย

ปสันน์มาตรวจในห้องพัก อธิบายเรื่องการผ่าตัดให้พวกเขาฟัง “ถ้าพวกคุณตกลง พรุ่งนี้เช้าก็เข้าผ่าได้เลย หมอจะใส่เครื่องมือช่วยเข้าไปในหลอดเลือด ถ้าได้ผล เส้นเล็กก็ไม่จำเป็นต้องใส่”

นัชชากับณัชชนม์เป็นห่วงระหว่างตอนผ่าตัด

“จะเจ็บมากมั้ยคะ”

“ไม่ครับ ตอนนี้เครื่องมือล้ำสมัยมาก แล้วอีกอย่างก็มียาสลบ ใช้เวลาไม่นานครับ” ปสันน์พูดปลอบพวกเธอสองคน

“หมอปสันน์คะ ร่างกายสามีดิฉันไม่ค่อยดี ผ่าตัดตอนนี้จะไม่เป็นอะไรแน่หรอคะ” ณัชชนม์ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

ปสันน์ยิ้มแย้มตลอดเวลา “คุณสบายใจได้ครับ ผมดูผลมาแล้ว ถ้ามันไม่ดี ผมก็คงไม่แนะนำให้ผ่าหรอกครับ เชื่อมั่นหมอนะครับ”

นัชชาพูดขึ้น “หมอปสันน์เป็นหมอเชี่ยวชาญด้านนี้ พวกเราเชื่อมั่นหมอค่ะ เอาที่หมอว่า พรุ่งนี้เช้าผ่าเลยก็ได้ค่ะ”