ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 51

ตอนที่ 51 ผู้หญิงของนายอยู่นี่

รุ่งเช้าของวันต่อมา ในสำนักงานประธานของเตนัทลอว์เฟิร์ม

เตชิตนำกองเอกสารหนาๆที่อยู่บนโต๊ะส่งให้กับทนายดรณ์“เรื่องฟ้องร้องคดีนี้ยกให้คุณรับผิดชอบก็แล้วกัน”

ทนายดรณ์ชะงักไปครู่หนึ่ง หลบตาแล้วชำเลืองมอง คือคดีหย่าร้างของนัชชา,คดีฟ้องร้องนี้ในตอนแรกจนถึงตอนนี้ มันเป็นคดีของเตชิตที่เป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด เขาก็คอยช่วยเหลือ ไหงตอนนี้ส่งให้เขาแบบกะทันหันซะงั้น......

ทนายดรณ์มองไปที่ประธานของตนเอง ไม่กล้าตอบรับคำแบบลวกๆ ก็ปฎิเสธแบบมีมารยาท,“ ประธาน ตอนนี้ข้อมูลในด้านต่างๆเกือบจะสมบรูณ์แล้ว ส่งให้ผมหรอ”

“ ไม่ต้องหว่ง”เตซิตยกมือและขัดจังหวะเขา รู้ว่าในใจเขาคิดอะไร,“คุณเพียงแค่ลงมือทำไป，ไม่ต้องเป็นกังวล”

พูดถึงในส่วนนี้,ทนายดรณ์ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกพร้อมทั้งนำเอกสารพวกนั้นออกไป.

ในห้องทำงานที่เงียบงัน ทิวทัศน์ที่พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าสัสีนดึงดูดสายตา เตชิตมองไปยังโต๊ะที่ว่างเปล่า แต่ใจไม่ได้อยู่ที่นี่

วันนี้ตอนเช้าที่เขาออกมา เธอก็ยังนอนอยู่ ห้องนอนที่ยุ่งเหยิงเป็นระเบียบ บนร่างของเธอที่มีรอยสีเขียวในหลายๆแห่ง เกือบจะไม่มีที่ไหนเลยที่จะไม่มี บนใบหน้าที่ยังหลงเหลือคราบน้ำตาเป็นหลักฐานได้ดีว่าเมื่อคืนเขาเลวทรามมากแค่ไหน

เขาก็ไม่อยากเหมือนกัน เขามีความอดทนมากที่ต้องการจะให้เธอ แต่เธอต้องการหรือเปล่า ?

ความอดทนของเขาอยู่ในสายตาของเธอ,แม้กระทั่งสู้ไม่ได้กับคำพูดของแม่เมียเก่า

เรื่องของดวิษคงจะไม่ยอมให้จบอย่างแน่นอน สถานการณ์ที่ดูน่าสบายอกสบายใจแบบนี้ก็คือสิ่งที่เขาใช้ลงโทษเธอ ภายหลังจากการลงโทษ เขาก็ยังคิดวิธีทางให้เดวิษฟ้องร้องขึ้นศาล.

หย่าร้าง ทรัพย์สิน

ตระกูลฤทธิเดชก็เข้าใจสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมด หลังจากได้แบไพ่ที่อยู่ในมือให้กับจรรยา ฝ่ายนั้นที่ได้คลิปไปคงไม่เลิกราครามืออย่างแน่นอน

ในเมื่อดวิษรู้แล้วเขากับนัชชามีความเกี่ยวข้องกัน ก่อนในทางฝั่งนั้นจะทำอะไร เขาเอาหลักฐานทั้งหมดส่งให้ทนายดรณ์ไปซะเลย

เตซิตไม่ค่อยสูบบุหรี่ในห้องทำงาน แต่ณครั้งนี้เขาอยากสูบบุหรี่จึงอดไม่ได้ ควันสีขาวหม่นก็พ่นออกจากลำคอริมฝีปาก เขารู้สึกนึกเยอะเย้ยในความโดดเดี่ยวของตนเอง

เขากับเธอยังต้องหลีกเลี่ยงความสงสัยของกันและกัน

ตรัณเคาะประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานเพื่อรวบรวมข้อมูลรายการงานของวันนี้ เขาได้กลิ่นของบุหรี่เลยรู้สึกแปลกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็มองไปที่ประธานของตน ก็คิดเรื่องของเมื่อวานขึ้นมาที่นัชชาโทรหาเขาแล้วก็ถอนหายใจออกมา

พูดกันว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีหัวใจแต่ที่จริงเขาเป็นคนจริงใจและจริงจังในเรื่องความรู้สึกมาก เตชิตที่เป็นแบบนี้ไม่รู้ว่าคุณนัชชาจะรู้ไหม

……

เรื่องฟ้องร้องคดีที่เปลี่ยนเป็นทนายดรณ์รับหน้าที่นี้ไปแทน นัชชาก็พึ่งจะรู้เรื่องเมื่อบ่ายนี้เอง เธอกับนภันต์พึ่งจะทำงานกันเสร็จ ทนายดรณ์ก็ตามเธอให้เข้าไปพบที่ห้องรับรองแขก

“ถ้าภายหลังถ้าเกิดปัญหาขึ้น คุณนัชชาสามารถมาหาผมได้ทันที。”ท่าทีของทนายดรณ์ก็ดีมาก ดีจนนัชชาก็ไม่รู้ว่าทำไม

เธอเงียบไปชั่วชณะ ก็ทนไม่ได้ที่จะถามออกไป “เตชิตเขาได้พูดถึงเหตุผลเรื่องการแลกเปลี่ยนไหม？”

อธิบายตามเหตุผล ถ้าทนายดรณ์มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ควจจะเป็นเธอที่เขาจะแจ้งให้รู้ก่อนใคร แต่เตชิตไม่ได้ทำแบบนี้ คาดว่าคงรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นที่จะต้องทำ ถึงอย่างไรตอนเธออยู่ต่อหน้าเขาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็ไม่มีสิทธิที่คุยกันเลย

“ ท่านประธานเตชิตช่วงนี้ยุ่งนิดหน่อย คาดว่าจะยังจัดหาเวลาไม่ได้ แต่ว่าคุณนัชชาวางใจได้ครับ เรื่องฟ้องคดีเราเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่มีผลกระทบใดๆแน่นอน”ทนายดรณ์คิดว่าเธอไม่ค่อยสบายใจ

นัชชารีบปัดมือปิดซ่อนความในใจที่รู้สึกอ้างว้างหดหู่เอาไว้ “ส่งให้คุณจัดการแล้วฉันก็เบาใจมากค่ะ ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลใจ หลังจากนี้ก็รบกวนคุณแล้วนะคะ ทนายดรณ์”

“เปล่าครับ ก็เพื่อนร่วมงานทั้งนั้น เป็นเรื่องที่ควรทำครับ”

นัชชาหัวเราะออกมาก ออกมาจากห้องรับรองแขกรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆหายไป

เธอเงยหน้าขึ้น ยังไม่ทันที่จะเห็นตัวของผู้ชายคนนั้นชัดๆ ประธานธนัทก็โผเข้ามาอย่างกะทันหัน“มันนั่นเอง！ไอ้คน เป็นมันนั่นเอง！”

นัชชา，“……”

พนักงาน，“……”

แขกคนอื่น，“……”

ธนัทเริ่มสีหน้าเปลี่ยน ตาก็มองไปที่ผู้ญิงที่ผิงอยู่ที่แขนของตนเอง ผลักออกโดยที่ไม่มีความเกรงใจเลยแม้แต่น้อย “คุณผู้หญิง，คุณทักผิดคนแล้วหล่ะครับ。”.

จินต์หรี่ตาไปมา ชี้ที่เขา “ไม่นะ ไม่ได้ทักผิด ก็นายนั่นแหล่ะ”

ธนัทก็ไม่สนใจเธอ มองไปทางนัชชา“คุณดื่มเหล้าหรอ？”

“ก็ดื่มนิดหน่อย。”ในที่สุดนัชชาก็มองใบหน้าของผู้ชายคนนี้ได้ชัด เขาก็คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่อีกคนของเตนัทลอวเฟิร์ม，และก็เป็นทนายที่เก่งคนนึงอีกด้วย，เป็นเพื่อนคนนึงของเตซิต ธนัท

นึกถึงธนัทก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงคิดถึงเตชิต ใบหน้าของนัชชาก็เริ่มเศร้าลง ประคองจินต์เตรียมที่จะออกจากร้าน“ขอโทษด้วยนะคุณธนัท，จินต์ดื่มเยอะไป，ฉันจะพาเธอกลับแล้ว”

ธนัทก็รีบไปขวางทางที่เธอเดินไว้ มองไปข้างหลังก็เธอ ก็ว่างเปล่า“เธอมาด้วยตนเองหรอ？”นัชชาพยักหัว，“ใช่ค่ะ。”

“เดี๋ยวผมไปส่งคุณกลับเอง。

“ไม่เป็นไรค่ะ จะไปรบกวนให้ลำบากคุณได้ไง，ฉันกลับเองก็ได้ค่ะ ……อา ประธานธนัท ประธานธนัท？”นัชชายังพูดไม่ทันจบ ธนัทก็ออกไปเอารถแล้ว。

นัชชาก็อึ้งอยู่กับที่ว่าและ จริงๆเป็นเพื่อนกัน นิสัยที่ไม่ฟังใครนี่ก็เหมือนกัน

ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าธนัทที่เดินออกไปประตู ก็โทรไปหาเตชิต “ผู้หญิงของนายดื่มหนักอยู่ที่day off คลับ，จะมารับไหม？”