ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 545

ตอนที่545ฉันเคยพบเจอความสุข

เขาถามมากะทันหันแบบนี้ชีวภาอึ้งไปเล็กน้อยสมองเกือบหมุนไม่ทันเพราะคิดไปสักแป๊บนึงถึงจะเข้าใจที่เขาถามคือคำพูดที่เธอพูดในตอนกินข้าว

เธอมองไปทางผู้ชายที่อยู่ข้างๆอย่างประหลาดใจ“ฉันยังไม่มีแฟนแค่กลัวว่าธีมนต์จะพูดมั่วก็เลยพูดอย่างนั้นไป”

สถานการณ์แบบนั้นเธอกลัวว่าถ้าพูดต่อแล้วจะทำตัวไม่ถูกก็เลยพูดไปก่อน

สายตาของผู้ชายมองไปที่หน้าขาวของเธอความรู้สึกที่แปลกประหลาดที่อยู่ในใจก็เริ่มหายไปแต่หน้าก็ยังแข็งทื่อเหมือนเดิม“ถ้าไม่มีก็อย่าหลอกคนอื่นฉันไม่อยากให้ธีมนต์เสียใจ”

“เสียใจ?”ชีวภากระพริบตาเธอรู้สึกว่ามันไม่เห็นสมเหตุสมผลเลย“เขา........คงไม่เสียใจหรอกมั้ง?อีกอย่างอายุของเขาในตอนนี้ก็ไม่รู้อะไรคือชอบฉันแค่กลัวว่าจะทำตัวไม่ถูก”

แต่ไม่คิดว่าชนุดมไม่สนใจเลย“ฉันไม่มีทางทำตัวไม่ถูกและไม่มีทางคิดมาก”

“...............”

นี่เขากำลังบอกเธอว่าเขานั้นไม่ได้ชอบเธอให้เธออย่าคิดไปเองว่าเป็นเรื่องจริงนั้นหรอ?

ตอนแรกชีวภาก็รู้สึกว่ามันอะไรแต่ตอนนี้เขามาพูดแบบนี้เธอก็รู้สึกอารมณ์ขึ้นนิดนึงก็เลยบ่นไปกับเขาว่า“ถ้านายไม่สนใจฉันจะบอกว่าฉันมีแฟนแล้วจะเป็นอะไรไปเขาเป็นแค่เด็กเขาจะเสียใจเพราะเรื่องแบบนี้ได้ไงอีกอย่างฉันก็กลัวเข้าใจผิด”

ชนุดมขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้ง“เข้าใจผิด?”

“ใช่ไงที่จริงฉันกับนายก็ไม่มีอะไรกันอยู่แล้วฉันบอกว่าฉันมีแฟนจะได้ไม่ต้องมีเรื่องอะไรอีก”ในตอนที่ชีวภาพูดคำนี้น้ำเสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความน้อยใจ

เหมือนโดนคนที่ตัวเองชอบปฏิเสธเพื่อที่จะไม่อยากมีความเกี่ยวข้องทำให้เธออยากจะโต้ตอบกลับไปอย่างไร้เยื่อใย

ถ้าเมื่อกี้ชนุดมยังรู้สึกอึดอัดอยู่ถ้างั้นตอนนี้เขาก็ไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้นเขาเดินผ่านตัวเธอแล้วเดินเข้าไปในโรงแรม

ชีวภากัดฟันแน่นแล้วเดินตามไปตอนที่เดินถึงหน้าลิฟท์ลิฟท์ก็เปิดพอดีเธอเดินเข้าไปด้านในและประตูก็ปิดลงเงาของทั้ง2สะท้อนอยู่ที่กระจกในลิฟท์

พอนึกถึงทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้เธอพูดเบาๆว่า“นายคงจะชอบธีมนต์มากสินะ?”

ชนุดมเอามือสองข้างไว้ในกระเป๋ากางเกงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างมีสง่าราศีทำเพียงมองมาทางเธอแล้วไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้น

ชินกับการอยู่กับเขาแบบนี้แล้วก็เลยถามต่อว่า“เขาอยู่กับนายมากี่ปีหรอ?”

“5ปี”ครั้งนี้เขาตอบเธอแล้ว

ความรู้สึกแบบนั้นที่ไม่ต้องคิดก็ตอบขึ้นมาทันทีทำให้ชีวภารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ชอบเรื่องราวที่เกิดขึ้น5ปีที่ผ่านมามากไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ตอบมาไวขนาดนี้ว่า5ปี

ใน5ปีนั้นเขาเองก็คงจะอยู่กับผู้หญิงที่ชื่อนัชชาสินะ

ถ้าเขาเคยรักขนาดนั้นแล้วทำไมในระยะเวลา5ปียังคว้าหัวใจของฝ่ายตรงข้ามมาไม่ได้ล่ะหรือเป็นเพราะว่าหัวใจของนัชชานั้นยึดมั่นกับความรักก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไรกับชนุดม?

สำหรับคนอื่นเขานั้นไม่สนใจแต่สำหรับคนที่เดินเข้ามาในใจของเขาแล้วเขาจะเทคแคร์มาก

ในตอนที่เขาเจอนัชชาครั้งแรกเธอนั้นก็ช่วยชีวิตของเขาไว้หลังจากนั้นที่เขาช่วยเธอก็เป็นการตอบสนองความเห็นแก่ตัวของตัวเองจากเดิมเขาเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกใดๆแต่5ปีนี้เธอนั้นเริ่มเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาเรื่อยๆอารมณ์ที่แท้จริงกับความรู้สึกทำให้เขานั้นกลายเป็นคนธรรมดาทั่วไป

ชีวภากัดริมฝีปากแน่นเรื่องราวที่ผ่านมาของเขานั้นเธอไม่รู้สักอย่างและไม่มีสิทธิ์ที่จะมาวิพากษ์วิจารณ์แต่แค่เห็นสภาพของเธอที่เป็นแบบนั้นในใจของเธอก็รู้สึกขมขื่นเหมือนเห็นตัวเองอีกคนที่กำลังขัดแย้งแล้วก็ท้อแท้กับตัวเองอยู่

ผ่านไปนานมากเธอปล่อยริมฝีปากที่กัดอยู่เสียงที่เบาๆเต็มไปด้วยพลัง“แล้วนายไม่อยากจะมีความสุขบ้างหรอ?นายไม่เสียดายแทนตัวเองบ้างหรอ?”

ไม่คิดว่าชนุดมจะตอบมาอย่างไม่ลังเล“ฉันเคยพบเจอความสุขแล้วแค่นี้ก็พอแล้ว”

“................”

คนบางคนทั้งชีวิตเคยมีแฟนมากมายและเคยมีงานแต่งที่ไม่ใช่เพียงครั้งเดียวแต่ใช่ว่าทุกครั้งเขาจะเจอคนที่เข้าใจตัวเองจริงๆหรือรักตัวเองจริงๆถึงแม้ตอนนี้ยังไม่ได้แจกการ์ดไปเจอกับความสุขแต่เขาบอกว่าแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว

ในใจของชีวภาเหมือนมีอะไรมาพุ่งชนไม่เจ็บแต่เธอรู้สึกตัวสั่นไม่หยุดมองดูทางเงาของผู้ชายที่เริ่มหายไปหน้าอกของเธอแน่นมากเหมือนมีอะไรมาทับไว้

หัวใจเต้นตุบตับครั้งแล้วครั้งเล่าเธอยกมือไปทาบหน้าอกซ้ายพยายามควบคุมอารมณ์ที่ร้อนแรงอยู่

เธอหันหลังเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องเธอพิงกำแพงไว้การ์ดห้องโดนเธอทิ้งไว้ที่โต๊ะในห้องที่เงียบสงบมีแสงจันทร์ส่องผ่านเข้ามาจากหน้าต่าง